• در میان زنانی که غیرقانونی وارد دبی یا ترکیه می شوند آمار زنان روسی بیش از دیگر ملیت ها است. سیل این زنان از مناطق ارمنستان، قرقیزستان، تاجیکستان، قزاقستان، ازبکستان و ترکمنستان به سوی اروپا، آمریکا، ترکیه، امارات، ایران، پاکستان، سوریه و یمن گسیل است. بر اساس آمار به دست آمده سالانه سه تا چهار هزار دختر قرقیزستانی، هزار تا دو هزار دختر تاجیک و پنج هزار دختر قزاقستانی از این کشورها به مقاصد دیگر قاچاق می شوند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۶ تير ۱٣٨۵ -  ۲۷ ژوئن ۲۰۰۶

مجموعه چند کشور آسیایی و آفریقایی، منطقه خاورمیانه را تشکیل داده است. کشورهای فوق الذکر با پیشینه فرهنگی و تاریخی بسیار بالا و متعلق به تمدن های اولیه بشری هستند. لیکن با پیشرفت دنیا و قدم گذاشتن به عصر تجدد و ترویج فرهنگ برهنگی، این منطقه نیز به رغم کثرت وجود مسلمانان با مقوله فحشا سخت دست به گریبان است. یکی از مهمترین معضلات اجتماعی در این منطقه قاچاق زنان و دختران چه از خاورمیانه به دیگر نقاط دنیا و چه از دیگر کشورها به مقصد خاورمیانه است. سازمان ملل اعلام کرد در دنیا ۳۰۰ میلیون زن در تجارت سکس کار می کنند و سالانه یک میلیون زن و دختر به این تجارت وارد می شوند که البته خاورمیانه نیز از این مقوله مستثنی نیست. آمار گزارش شده در سال ۲۰۰۵ نشان می دهد که از میان ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار انسان که از مرزها به صورت قاچاقی عبور کرده اند، ۸۰ درصد زنان و دختران بوده اند. که در این میان آمار زنانی که از کشورهای خاورمیانه خارج و یا به آن وارد شده اند نیز کم نیست. در داخل حوزه خاورمیانه، کشورهای ترکیه و امارات متحده عربی به دلیل کثرت توریست و آزادی بیشتر اتباع خارجی منبع اصلی جذب زنان از دیگر کشورهای این منطقه و خارج از این منطقه هستند. البته لازم به تذکر است که این دولت ها با مقوله قاچاق زنان برخورد جدی می کنند، لیکن کسانی که از این راه کسب درآمد می کنند به نحوی ماهرانه به این کار می پردازند که حتی با سخت گیری های فراوان در مرزهای هوایی و زمینی، باز هم هرروزه این کشورها با چهره های جدیدی مواجه می شوند که در جامعه به کسب و کار و جلب مشتری مشغول می شوند. در میان زنانی که غیرقانونی وارد دبی یا ترکیه می شوند آمار زنان روسی بیش از دیگر ملیت ها است. سیل این زنان از مناطق ارمنستان، قرقیزستان، تاجیکستان، قزاقستان،   ازبکستان و ترکمنستان به سوی اروپا، آمریکا، ترکیه، امارات، ایران، پاکستان، سوریه و یمن گسیل است. بر اساس آمار به دست آمده سالانه سه تا چهار هزار دختر قرقیزستانی، هزار تا دو هزار دختر تاجیک و پنج هزار دختر قزاقستانی از این کشورها به مقاصد دیگر قاچاق می شوند. اغلب این دخترها بین سنین ۱۳ تا ۱۴ سال هستند و با پاسپورت جعلی کشور را ترک می کنند. البته مواردی از قاچاق دختران ۱۰ساله نیز گزارش داده شده است. در ضمن قرقیزستان خود پایگاه قاچاق دختران از منطقه خاورمیانه، جنوب آسیا و چین به اروپا و آمریکا محسوب می شود.
از سال ۲۰۰۲ به دلیل وضعیت اسف بار زنان ارمنی در امارات، دولت ارمنستان همکاری تنگاتنگی را با سازمان ملل در باب مبارزه با قاچاق زنان ارمنی شروع کرده و تاکنون نیز ادامه دارد. در اغلب موارد تحقیقات نشانگر این موضوع است که این زنان اغفال شده و مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. در سرنوشت اکثریت آنها یک نقطه مشترک وجود دارد. آنان با مشکلات مالی عدیده ای در موطن خود روبه رو بوده اند و علاوه بر خود مسئولیت والدین یا فرزندانشان را نیز به عهده داشته اند، اما پولی که به دست می آورند حتی کفاف سیر کردن شکم افراد تحت تکفل آنها را نمی داده است. یا خانواده هایشان به قدری فقیر بوده اند که تمایل داشته اند برای کمی پول جگرگوشه خود را بفروشند. در این موارد این افراد از طریق دلالان سودجوی باند قاچاق انسان مورد بررسی قرار می گرفته اند. سپس با رویای کسب و کار و درآمد بیشتر عازم امارات می شده اند. یک مقام دولتی اعلام کرد اغلب این زنان و دختران به قصد پرستاری و یا مستخدمی و کار در رستوران ها تمایل به ترک وطن داشته اند. لیکن به محض ورود به امارات این افراد به دست باند سودجویان سپرده شده و یا به عبارت بهتر به این افراد فروخته می شده اند و پاسپورت آنان نیز گرفته می شده است.
سپس این زنان مجبور بوده اند در خیابان ها به کسب و کار بپردازند. در صورت امتناع از این مسئله مورد اعمال خشونت قرار می گرفته اند و حتی جرات مراجعه به پلیس را نیز نداشته اند زیرا بدون پاسپورت یک فرد خلافکار محسوب می شده اند. پس باید به هر عملی تن داده و هیچ راه گریزی نیز وجود ندارد. سفر به ترکیه برای مردم ارمنستان از مرز زمینی بسیار راحت و مقرون به صرفه است. پس این زنان از طریق باندهای قاچاق اغفال شده و به راحتی به ترکیه منتقل می شوند و تازه در آنجا با سراب رویای کار و تمکن مالی روبه رو می شوند. لیکن اغلب این زنان مجبورند از ترس آبرو تا آخر عمر در آن کشور بمانند. اغلب آنها نیز در آخر خود به عنوان رئیس اینگونه باندها مشغول به فعالیت می شوند. از تعداد زنان روسی و کشورهای اطراف آن که قاچاقی به امارات و ترکیه وارد شده اند آمار دقیقی در دست نیست لیکن ظواهر امر نشان دهنده این موضوع است که این ملیت ها بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده باشند. در امارات و ترکیه دخترانی از کشورهای آسیای جنوب شرقی، نپال، سودان، نیجریه، افغانستان، لیبی، پاکستان و حتی اروپا و آمریکا نیز به چشم می خورند که به دنبال آمال و آرزوهای خود به این مکان ها کشیده شده و در گرداب حوادث غرق می شوند و هیچ اثری از آنان باقی نمی ماند. از نپال گزارش رسیده است که دختران کم سن و سال این کشور که توسط والدینشان به قاچاقچی های انسان فروخته می شوند، به کشورهای خاورمیانه و هند برده می شوند و گاه این کشورها را نیز به مقصد آمریکا و اروپا ترک می کنند، جایی که تجارت سکس بیداد می کند و هیچ حریمی برای خانواده و هیچ ارزشی برای زن به عنوان یک موجود خدایی وجود ندارد و از او به عنوان یک وسیله بهره وری برای ارضای تمایلات حیوانی استفاده می شود.
در میان دختران نپالی حتی می توان به موارد بسیار کم سن و سال اشاره کرد. برای مثال برخی از آنان از سن شش و هفت سالگی به کشور های دیگر منتقل شده و مورد بهره وری قرار گرفته اند و هم اکنون در سن ۱۴ یا ۱۵سالگی از شدت ضعف و تحلیل رفتن قوای جسمانی با بیماری های مقاربتی چون ایدز دست و پنجه نرم می کنند و اغلب در این سنین نیز می میرند. گاه در میان دختران قاچاق شده کودکان کم سن و سال و معصومی نیز یافت می شوند. این کودکان در مناطقی مخفیانه نگهداری می شوند تا به سن مطلوب برسند و در بازارهای خاورمیانه و هند عرضه شوند. در این میان و با وجود مبارزه شدید دولت ایران با مقوله قاچاق دختران و سخت گیری های زیاد در باب خروج غیرقانونی زنان از کشور علی الخصوص به مقصد امارات، روزانه شاهد به دام افتادن تعدادی در دام این سودجویان هستیم. ولی در مواردی نیز دختران هشت تا ده ساله دیده شده است. برخی باندها نیز دختران را به ترکیه و از ترکیه به مقصد آمریکا و اروپا منتقل می کنند. چندی پیش از کشور ترکیه گزارش شد که یک دختر ۱۶ساله که به صورت غیرقانونی وارد آن کشور شده بود توسط باند قاچاق انسان به قیمت ۲۰ هزار دلار به یک مرد اروپایی ۵۸ ساله واگذار شد.
دختران سنین ۱۲ تا ۲۰ سال به پاکستان قاچاق می شوند و به عقد مردان مسن پاکستانی درمی آیند و پس از مدتی به مکان هایی به نام خرابات ( kharabat ) سپرده می شوند. بسیاری از خانواده های فقیر نیز دختران خود را به افغان ها می فروشند که سرنوشت این دختران بینوا نامعلوم است. از میان کودکان خیابانی که در شهرها پرسه می زنند، اکثریت را دختران تشکیل می دهند و متاسفانه عاقبت ۹۰ درصد از دخترانی که از منزل فرار می کنند به فحشا کشیده می شود. حتی گزارش شده که یک زن قاچاقچی که بسیاری از دختران معصوم را به دام انداخته بود، دختر خود را نیز به قیمت ۱۱ هزار دلار واگذار کرد.
ولی در تمام دنیا و در میان زنانی که در این تجارت کار می کنند یا به عبارت دیگر در منجلاب برده داری مدرن فرورفته اند ۸۹درصد تمایلی به این وضعیت زندگی ندارند و قربانی شرایط اجتماعی و اقتصادی شده اند. این زنان اغلب با فشارهای اقتصادی و اعتیاد والدین مواجه بوده اند و اغلب از اعمال خشونت افراد خانواده یا صاحب کار خود رنج می برده اند و به قصد یافتن کار به دام افراد سودجو می افتاده اند. در مواردی که دخترها توسط والدین فروخته می شوند، بلااستثنا خانواده ها در فقر، قرض، طلاق و اعتیاد غوطه ور هستند. در مواردی نیز که دختران و زنان به میل خود به این مسئله تن درمی دهند علاوه بر موارد فوق الذکر زنان به دلیل شدت فشارهای خانوادگی و تعصبات خشک و اعمال قدرت های پی درپی، موجب فرار دختران شده و آنان را به تباهی می کشند. از یک دیدگاه کلی فقر و عدم آگاهی در میان قبایل و مناطق روستایی و تحت فشار بودن زنان،   این قشر آسیب پذیر را شکار مناسب سودجویان کرده است که خود مقدمه ورود به تجارت سکس است. در تمام دنیا و علی الخصوص در آسیا زن به عنوان شخص دوم و زیر دست مرد وسیله بهره جویی او بوده است. پس حتی مرد به خود این اجازه را می دهد تا این موجود بی ارزش را خرید و فروش کند. قاچاق زنان نه تنها منبع درآمد باندهای قاچاق است بلکه باعث افزایش درآمد هتل داران، شرکت های حمل ونقل و به گونه ای توسعه صنعت توریسم می شود. همانگونه که در منطقه خاورمیانه دو کشور ترکیه و امارات به صورت عشرتکده ای درآمده و هرروزه از سراسر جهان توریست ها را به این کشورها سرازیر می کند. ولی آیا کسی به سرنوشت این قشر آسیب دیده اهمیت می دهد. اغلب این افراد در سال های اولیه شروع کار خود به دلیل ابتلا به امراض مقاربتی و بالاخص ایدز جان می سپارند. دیگرانی که از این مخاطرات جان به در می برند پس از چندی قادر به ادامه کار نیستند و برای امرار معاش مجبور به حمل و جابه جایی مواد مخدر می شوند تا زمانی که در گمنامی و فقر جان سپارند. سازمان ملل برای مقابله با این عمل غیرانسانی و برای احقاق حق این زنان و دختران تلاش بسیاری انجام داده است. با تبلیغات و اطلاع رسانی بیش از پیش سازمان ملل، تمامی کشورهای دنیا این عمل را تقبیح کرده و مبادرت به انجام آن را جرم محسوب کرده و متخلفین را مجازات می کنند. همچنین از برنامه های دیگر این سازمان ارتباط تنگاتنگ سفارتخانه ها با کشورهای متبوع برای مبارزه و مقابله با قاچاق زنان و دختران است. لیکن مهمترین بخش پروژه اطلاع رسانی است. ابتدا اینکه باید به زنان و دختران گوشزد کرد که فرار شروع آزادی نیست، بلکه شروع یک اسارت ابدی و راهی غیرقابل بازگشت است. از سوی دیگر برگزاری میزگردها، کنفرانس ها و سخنرانی هایی با شرکت روانشناسان، حقوقدانان و تامین مکان های امن برای حمایت از دختران فراری و زنانی که اغفال شده اند و ایجاد تلفن اضطراری برای مبارزه با قاچاق زنان، همچنین افزایش آگاهی های عمومی از طریق رسانه ها و آموزش بیشتر به کودکان در سنین مدرسه از دیگر برنامه های سازمان ملل برای مبارزه با قاچاق زنان و دختران در سراسر دنیا است.
 
منبع: روزنامه ی شرق