• آخرین باری که محافظه‌کاران در بریتانیا قدرت را در دست داشتند (۱۳ سال قبل) بدترین دوران بحران اموزشی را در کارنامه خود ثبت کرده بودند و امروز هم مجبورند برای پیش‌گیری از پرورش دانشجویان معترض اینده، دانش‌اموزان اشوبگر امروز را تنبیه کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ آذر ۱٣٨۹ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۱۰

دیروز در لندن همه حواس‌ها به اعتراضات دانشجویان بود که انگار هر بار رادیکالتر از قبل می‌شوند اما رویداد مهمی که در لا‌به لای تصاویر دانشجویان گم شد، طرحی بود که درست در همان روز برای دانشجویان اینده چیدند! طرح اصلاح سیستم اموزشی انگلستان که چهارشنبه در پارلمان بریتانیا به رای گذاشته شد. مایکل گاو وزیر اموزش دولت ائتلافی بریتانیا (ائتلافی با اکثریت محافظه‌کار‌ها) تلاش بسیاری به خرج داد که روح و جوهر طرح خود را در قالب واژه‌ها و مفاهیم مدرن و رفورمیستی بپوشاند اما علیر‌غم همه تلاش‌ها، نتوانست روح ارتجاعی (بازگشت به سنن منسوخ اموزشی) و جوهر محافظه‌کارانه (تقدس قدرت و رهبری و مقاومت در برابر تغییرات) را در دل طرح خود بپوشاند. در گام نخست ضمن تکرار شعارهای کلیشه‌ای اهمیت نقش معلمان، از سخت‌تر شدن معیارهای استخدام معلمان جدید سخن گفت که هیچ پیامی به جز کاهش استخدام دانش‌اموختگانی را نداشت که دوره های معلمی را هم گذرانده‌اند، اما کاش مشکل همین بود: بازگرداندن فضای تربیتی قرن ۱۹ به مدارس قرن ۲۱ و بدتر از ان: انتقال نظامیان به مراکز اموزشی، بخش دیگر پروژه اقای گاو را تشکیل می‌داد. او ضمن تکرار اهمیت نظم و دیسیپلین، اعطای قدرت نامحدود به مدیران مدارس را مژده داد و در کنار ان از نظامیان و جنگجویان سابق کشورش خواست که به عنوان معلم به استخدام مدارس در بیایند. بی‌خود نبود که می‌گفت معیارهای استخدام معلمان دشوارتر خواهد شد! انگار از این به بعد دانش‌اموختگان معلمی هم، برای این که از رقیبانشان عقب نمانند باید سابقه ‌ای از خدمت نظامی در عراق یا افغانستان برای خود دست و پا کنند! وزیر محترم، مدیران مدارس را دریابانهائی خواند که باید کاپیتان کشتی‌ها (مدارس) خود باشند، وی گفت در کنار ان‌ها، کهنه سربازان و فرماندهان نظامی هم با حضور خود در کسوت معلمان جدید، می‌باید القاکننده انضباط به دانش‌اموزان باشند و نقش الهام بخش نسل اینده را ایفا کنند. طبق این طرح از این به بعد مدیران مدارس حق اخراج دانش‌اموزان اشوبگر را از مدارس خواهند داشت بدون ان‌که نگران بازگرداندن انها باشند، تنها کافی است اطمینان یابند در مدرسه‌ای با سطح امکانات پائین‌تر تحویل گرفته شده ‌اند. خود عنوان اشوبگر برای دانش‌اموز جای تامل دارد. انها در دوران کودکی و نوجوانی باید اخراج، تبعید اجباری و محرومیت از امکانات را تجربه کنند. البته در سیستمی که قرار است معلمان، نظامی شوند، بدیهی است باید شماری از کودکان هم اشوبگر شوند تا ان نظامیان در مدرسه احساس علافی نکنند.

پس از یک قرن ازمودن انواع نظام‌های اموزشی، پس از اجماع نظر کارشناسان که محیط مدرسه نباید محیطی پادگانی باشد، پس از ان همه تاکیدها بر این که تنها در محیط شاد، امکان اموزش واقعی فراهم می شود. این که کودکان باید مدرسه را از خیابان پرجاذبه‌تر بیابند و مدرسه حتی مقدم بر خانه‌ است و باید چنان پراعتماد باشد که خشونت‌های احتمالی منزل هم در مدرسه مطرح شود، اکنون باید به مدل مدارسی برگردند که شعار اصلی‌‌شان "خر بیار، ادم ببر" پادگان‌ها بود.

مسئول یکی از اتحادیه های معلمان بریتانیا این طرح را تکرار تاریخ خوانده است، اخرین باری که محافظه‌کاران در بریتانیا قدرت را در دست داشتند (۱٣ سال قبل) بدترین دوران بحران اموزشی را در کارنامه خود ثبت کرده بودند و امروز هم مجبورند برای پیش‌گیری از پرورش دانشجویان معترض اینده، دانش‌اموزان اشوبگر امروز را تنبیه کنند. محافظه‌کاران انگار منشا اعتراضات امروز دانشجویان را نشناخته‌اند و به همین دلیل هم، در یافتن مکانیزم تغییر نسل اینده به اشتباه افتاده‌اند.

همن سیدی
لندن - ۲۵ نوامبر