سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

دشمنی و سردرگمی رژیم ایران در مبارزه با جامعه مدنی


رضا غریب



اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٨ آبان ۱٣٨۹ -  ۹ نوامبر ۲۰۱۰


هر رژیمی و نظام سیاسی که پیوندی با مردم خود نداشته باشد فقط به دو وسیله می تواند در کوتاه مدت جامعه را کنترل کند اول بوسیله فشار نظامی دوم با بدست گرفتن تمام مسائل اجتماعی و خصوصی مردم .

رهبران حکومتهای استبدادی بدنبال حفظ منافع شخصی خود هستند و بزرگترین خطر برای یک رهبر سیاسی در یک نظام استبدادی اینست, که مردم انها را به تمسخر بگیرند. خودشیفتگی از خصایص حکومتهای توتالیتر می باشد و اصولا گوناگونی و تفاوت در جامعه را قبول ندارند. از این رو با احزاب و نهادهای مدنی مخالفت می کنند. در چنین شرایطی ریزش نظری و عملی در این حکومتها بسرعت انجام می گیرد.
اوضاع حکومت حاکم در ایران بسیار اشفته است. سران رژیم سعی دارند که با ارعاب و وحشت در درون جامعه, خود را در مسند قدرت نگاه دارند. ولی چون سران حکومت از تاریج اطلاعی ندارند, نمی توانند درک کنند, که این چنین حکومتهایی هرگز نخواهند توانست, مانع انهدام و سقوط خود شوند. زیرا رژیمی که پشتیبانی مردم خود را ندارد, دارای هیچ اقتداری نیست. جمهوری اسلامی بدون در نظر گرفتن مردم به گسترش قدرت سیاسی و نظامی خود در ایران فکر می کند . به قول منتسکویی ماهیت قدرت رو به فساد است. از این رو حکومت اخوندی در ایران یکی از فاسدترین حکومتهای حال حاضر در جهان می باشد و حکومت در جبهه داخلی مشروعیت خود را از دست داده و در جبهه خارج بیشتر منزوی می شود.

ایران جز کشورهای مسلمان جغرافیایی می باشد, زیرا اداب و رسوم ایرانیان بیشتر با تاریخ انان قبل از اسلام همخوانی دارد. این بزرگترین عاملی است که حکومت ملایان نتوانسته است که بطور کامل از دین بعنوان اهرمی برای استحکام ریشه و حیات خود استفاده کند. دشمنی با فرهنگ و سنن چند هزار ساله ایرانیان مهمترین عامل در سست شدن پایه های نظام جمهوری اسلامی بوده است. اگر نظام ملایان ایران در کشورهای مانند پاکستان و یا کشورهای عربی تاسیس می شد, احتمال پایداری و دوام ان می رفت, ولی کشور ایران از نظر تاریخی و فرهنگی همیشه در ستیز و مبارزه با مذهب سیاسی و مذهبیان سیاسی بوده است.

این عامل تاریخی مبارزه ایرانیان با مذهب سیاسی برای دفاع از فرهنگ و اداب و رسوم ملی و غیر مذهبی خود, عامل مهمی در سرنگونی حکومت فعلی در ایران خواهد بود. یک نمونه ان بزرگترین جشن سنتی ایرانیان نوروز است که ریشه چند هزار ساله دارد و غیر مذهبی می باشد, در صورتی که در کشورهای اسلامی و کشورهای غربی مهمترین جشنها دارای ریشه مذهبی است.

خمینی و جانشینانش به فرهنگ و سنت ایرانیان هرگز علاقه ای نداشته اند و ندارند. از این رو می توان ادعا کرد, که جنبشهای دینی و ایدئولوژیک در ایران با ظهور جمهوری اسلامی شکست خورده و به پایان رسیده اند. حکومتهای دیکتاتوری و توتالیتر همیشه اعتراضات مردمان خود را به کشورهای خارجی منتصب می کنند. مشکل بزرگ مردم ایران امروز با حکومت, بی قانونی و ظلم حکومت ملایان بنام خدا و مذهب می باشد. نقطه مشترک در حال حاضر در ایران احساسات نارضایتی از حکومت استبدادی جمهوری اسلامی در میان مردم است.

از دید اکثریت مردم ایران نظام کنونی نه نظام دینی و نه اخلاقی میباشد. مکانهای تجمع مردم در هر شرایطی به مکانهایی برای اعتراضات تبدیل شده است. مشکلی که حکومت با مردم ایران و جامعه جهانی دارد, عدم شفافیت و پنهانکاری است. در چنین شرایطی رژیم احتیاج به مباحث جدید دارد, که ذهن مردم و جامعه جهانی را مشغول کند. رژیمهای که در حال اضمحلال هستند, در پی بهانه های جدیدی هستند. چون حاضر نیستند که ریشه بحران را بپذیرند, به راه حلهای اشتباهی می روند و به این ترتیب هر چه بیشتر بی کفایتی خود را ثابت می کنند.

مشکل سران رژیم نادانی است. این سرکوب گسترده نشانه حراس و پایه های لرزان حکومت است. مذهب وقتی ایدئولوژی می شود, فاسد و ظالم میشود, و وقتی فاسد شد, مورد تنفر مردم قرار می گیرد. حکومت ملایان حتی منافع خودشان را هم در نظر نمی گیرند. تصمیم گیری سیاسی در ایران میان چند ملا و چند فرمانده سپاه انجام میگیرد, انان اتاق فکر دیکتاتور خامنه ای محسوب می شوند. همه اعضای اتاق فکر حکومت از فهم و تجربه درست کشورداری و روابط بین الملل اگر نگوییم که هیچ, ولی خیلی کم اطلاع هستند.

لنین رهبر انقلاب کمونیستی در روسیه دو شرط را برای انقلاب و قیام مردمی لازم می دانست. ابتدا وقتی که مردم یک جامعه رژیم حاکم بر خود را نخواهند, و دیگر وقتی که حکومت نتواند مردم را کنترل کند حتئ با فشار نظامی . رژیم اگر چه توانسته است که اعتراضات را کنترل کند, ولی تسلطی بر جامعه ایران ندارد. این اعتراضات در ایران حاکی از ریشه در مشکلاتی دارد, که با دستگیری, زندان, شکنجه و اعدام حل نخواهد شد. از طرف دیگر رژیم جز خشونت اصلا راهی را نمی شناسد و ندارد. سیستم سیاسی حاکم بطور کامل باخته است و کشور در حال یک نابسامانی عمیق قرار دارد. حکومت در سیاست داخلی و خارجی سردرگم است و از وحشت قیام دوباره مردمی - که هر لحظه احتمال ان می رود - هر ماه و هر روز در یک گوشه از خیابانهای شهرهای ایران مانورهای نظامی بر قرار می کند.. 

از دید ارسطو دموکراسی وقتی بعنوان اندیشه تحقق می یابد که طبقه متوسط را بیشتر در بر گیرد. و چون اصولا حکومت با اندیشه ازادی و استقلال فردی مخالفت می کند, طبقه متوسط جامعه را دشمن خود می داند و از طرف دیگر پیشرفت اینترنت و تلویزیونهای ماهواریی را خطری برای موجودیت خود می بیند. اندیشه ازادی تا حدی برای رژیم عذاب اور و خطر افرین شده که سران ان خواستار پاک سازی رشته های علوم انسانی از افکار غربی و دروس غربی شده است.

حق در جامعه استبدادی وجود ندارد بلکه امتیاز است که حق را تعیین می کند. یکی از ارکان بنیادگرایی مخالفت با اندیشه مدرن است. معمولا اختلافات سیاسی در همه سیستمهای سیاسی وجود دارد, ولی تفاوت در بروز متمدنانه این اختلافات سیاسی است. فرق در سیستم سیاسی دموکراسی با استبدادی این است که اکثریت حکومت می کند, ولی با احترام به حق و حقوق اقلیت. جمهوری اسلامی یک سیستم استبدادی است که مخالف مدرنیته سیاسی و اجتماعی می باشد, زیرا سران حکومت خواهان بردن جامعه ایران بسوی الگویی مانند کره شمالی هستند و روشن است که در این هدف نمی توانند موفق شوند, زیرا ایرانیان دارای جامعه پویا و قدرتمند مدنی در داخل و خارج از ایران هستند.

حکومت از مدیریت درست اقتصادی در کشور عاجز است. بازاریان از واردات بیش از حد کالاهای چینی خیلی نگران هستند و دلیل دیگر, دخالت سپاه در اقتصاد کشور است, که باعث نارامیها و اعتصابات در بازارهای ایران شده است.از طرف دیگر تحریمها اهسته تاثیرات اجتماعی و اقتصادی خود را نشان می دهد و بر اثر اختلافات درونی, حکومت بی برنامه جلو می رود. حکومت به درامد نفت بسیار نیازمند است, زیرا فقط از طریق درامد نفت است که می تواند سپاه را در داخل و سازمانهای تروریستی را در عراق, افغانستان, لبنان و غزه حمایت کند. درامد نفت وسیله و اهرمی برای زیر فشار قرار دادن مردم و ایجاد نارامی در منطقه می باشد. از این رو میبایست جلوی منابع درامد حکومت را گرفت  

سیاست خارجی رژیم عوام فریبانه و ماجراجویانه است و خامنه ای ارزو دارد که غرب به ایران حمله نظامی کند که شاید حکومت بتواند خود را از زیر فشار میلیونی مردم نجات دهد. گفتگو با رژیم ایران در مورد بمب اتم و امنیت در عراق و افغانستان بی حاصل است زیرا حکومت ملایان هم بمب اتم می خواهد و حداکثر تلاش خود را برای برهم زدن صلح و امنیت در عراق افغانستان لبنان و کل خاور میانه خواهد کرد

هماهنگی کامل جامعه جهانی بر علیه حکومت فاسد جمهوری اسلامی به نفع صلح در خاور میانه و به نفع مبارزات مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی است. ایران دارای جامعه مدنی مدرنی در اسیا و خاور میانه میباشد و جامعه مدنی و پیشرفته ایران می تواند به صلح و امنیت در خاور میانه و افغانستان کمک بسیاری در اینده برساند. هماهنگی جامعه جهانی برای مبارزه با حکومت تروریسم پرور ملایان در ایران نقشه های رژیم را در خاور میانه ناکام و منافه همه ملتها را تامین می کند

رضا غریب


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست