سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

آیا این غیر ممکن، ممکن است؟


هادی میرمویدی



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ خرداد ۱٣٨۵ -  ۲۵ می ۲۰۰۶


نامه آقای احمدی نژاد به آقای جرج بوش هیچ تاثیری در بهبود روابط دو کشور ایران و امریکا و تخفیف بحران هسته ای ایران به جا نگذاشت و حتی تنش های بیشتری را بر انگیخت و تردیدها در همه زمینه های روابط دو کشور را افزایش داد.
‪طی دو هفته گذشته در بین همه نشست ها و دیدارها، نشست اتحادیه اروپا و تنظیم پیشنهادی از جانب آن در رابطه با بحران هسته ای ایران در راس اخبار قرار گرفت. مفادی از پیشنهاد اتحادیه اروپا که قرار است روز چهارشنبه ۲۴ مه ۲۰۰۶ نهائی شده و به دولت ایران ارایه گردد، در اختیار خبرگزاری های بین المللی قرار گرفت .
اساس پیشنهاد اتحادیه اروپا مبتنی است بر ارایه تشویق هائی به ایران در قبال قطع کامل غنی سازی اورانیوم در ایران. در پیشنهاد قید شده است که چنان چه تهران با مفاد پیشنهاد مخالفت کند، تحریم های فصل ۷ منشور سازمان ملل به اجرا گذاشته می شود. خلاصه ای از مفاد پیشنهادی اتحادیه اروپا به شرح زیر است:
۱. حق ایران در بر خورداری از انرژی هسته ای مسالمت آمیز مورد تائید قرار می گیرد.
۲. راکتور هسته ای آب سبک در ایران ساخته می شود.
۳. به ایران در زمینه تامین سوخت هسته ای نیروگاه هائی که در آینده در ایران ساخته خواهد شد، تضمین داده می شود.
۴. هواپیماهای مسافربری به ایران فروخته خواهد شد و قطعات یدکی هواپیماها تامین خواهد گردید.
۵. زمینه های عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی فراهم خواهد شد.
۶. در صورت پذیرش طرح توسط ایران، تضمین های امنیتی لازم به حکومت ایران داده خواهد شد.
 
موضع گیری مقامات جمهوری اسلامی ایران
بعد از علنی شدن مفاد پیشنهادی اتحادیه اروپا، مقامات حکومت اسلامی فورا و با شدت تمام عکس العمل نشان دادند. آقای احمدی نژاد روز چهارشنبه ۱۷ ماه مه اعلام کرد: «می گویند ما می خواهیم به ایرانیان مشوق بدهیم. تصور می کنند با یک بچه چهار ساله طرفند که بگویند چند گردو و شکلات به او می دهیم و طلا را از دست او می گیریم. ملت ایران هیچ تعلیق یا توقفی را در برنامه غنی سازی اورانیم نخواهد پذیرفت.»
محور موضع گیری مقامات دولتی ایران، نمایندگان مجلس، آیت اله های عضو مجلس خبرگان رهبری، اعضا و مسئولین شورای امنیت ملی... همه مبتنی بر رد پیشنهاد اتحادیه اروپا بود. نکات برجسته موضع گیری مقامات فوق عبارتند از:
۱. غنی سازی اورانیم حق ایران است. دست از غنی سازی بر نمی داریم و صحبت در این باره را متعلق به گذشته می دانیم. توقف غنی سازی نقض حقوق ایران است.
۲. پیشنهاد اروپا تکراری است و نکته تازه ای ندارد. « یادآوری می شود که در تابستان گذشته پیشنهاد تقریبا مشابه اما کلی تری از جانب اتحادیه اروپا مطرح شده بود.»
۳. پیشنهاد اروپا زمینه ساز صدور قطعنامه های علیه ایران بر اساس فصل ۷ منشور سازمان ملل متحد است.
 
موضع گیری آمریکا
کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا روز یکشنبه ۱۲ ماه مه در مصاحبه با شبکه فاکس نیوز گفت: «علاوه بر مساله برنامه هسته ای ما مشکلات دیگری هم با ایران داریم، چون با دولتی روبرو هستیم که خود را به نابودی اسرائیل متعهد می داند. دولتی که در روند صلح کارشکنی می کند. ایران در نظام بین المللی دردسرساز است، بانک مرکزی تروریسم است.» خانم رایس تاکید کرد تضمین های امنیتی در دستور کار آمریکا قرار ندارد. خانم رایس گفت: « آمریکا و متحدان جهانی اش می خواهند راهی به ایران نشان دهند که چگونه به جامعه جهانی بپیوندد و موضع درستی اتخاذ کند. اگر حکومت ایران این راه را نخواهد، ما مسیر دیگری در پیش خواهیم گرفت.»
 
خلیج فارس کانون دیدارهای دیپلماتیک
مرکز دیدارهای دیپلماتیک حول مسئله هسته ای ایران در هفته گذشته خلیج فارس بود. سرگئی لاورف وزیر امور خارجه روسیه به عربستان و سپس به کویت رفت. لاورف در عربستان سعودی با وزیر خارجه عربستان شاهزاده سعودالفیصل ملاقات کرد و طی کنفرانس خبری مشترکی گفت: «تنها راه حل قابل قبول مذاکره و دیپلماسی است نه توسل به زور و اعمال تحریم علیه ایران.» وزیر خارجه عربستان نیز تاکید کرد از هرگونه تلاش برای حل مشکلات متنابه منطقه از راه مسالمت آمیز حمایت می کند. وی در ضمن متذکر شد در پیگیری سیاست خالی شدن خاورمیانه از سلاح هسته ای، اسرائیل را نباید مستثنی کرد.
سفر وزیر خارجه آلمان اشتاین مایر به کشورهای خلیج فارس یکشنبه ۲۱ ماه مه آغاز شد. اشتاین مایر ابتدا به کویت و سپس به ابوظبی وارد شد. محتوای گفت و گوها اعلام نشد اما هدف اعلام شده این سفر «فعال کردن کشورهای خلیج فارس جهت تشویق ایران به اتخاذ مواضع ملایم تر» عنوان گردید. آقای متکی وزیر امورخارجه ایران نیز در همین هفته در کویت دیدارهائی داشت و اعلام کرد که ایران از حقوق هسته ای خود چشم پوشی نخواهد کرد.
 
دیدار آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان از چین
همین هفته آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان به چین سفر کرد و بخش مهمی از ملاقات اش در پکن با آقای ون جیابانو نخست وزیر چین حول مناقشه هسته ای ایران دور می زد. خانم مرکل به خبرنگاران گفت:« دو کشور هم عقیده اند که ایران نباید توانائی ساختن سلاح های هسته ای را داشته باشد و نباید به تولید سلاح های مخرب جمعی بپردازد.»
 
با صریح تر شدن مواضع هر کدام از دولت های ذینفع در مسئله هسته ای ایران نکات زیر برجسته می شوند:
اتحادیه اروپا درقبال لغو غنی سازی اورانیوم در ایران حاضر است هم مناسبات اقتصادی با ایران را باز هم گسترش بیشتری بدهد و هم تضمین امنیتی به حکومت ایران بدهد و از سرنگونی آن حمایت نکند. اتحادیه اروپا تعهد می کند که نقش ایران را در مناسبات جهانی افزایش دهد. ولی اگر ایران پیشنهادات ارائه شده را نپذیرد اروپا نشان داده است که به امریکا نزدیک تر خواهد شد. روسیه و چین می گویند ایران نباید سلاح هسته ای بسازد ولی حاضر به امضا هیچ سندی که نشانی از تحریم اقتصادی یا سیاسی ایران را داشته باشد نیستند . آن ها صریحا مخالفت خود را با حمله نظامی به ایران اعلام کرده اند.
آمریکا نه تنها خواهان قطع کامل غنی سازی اورانیوم در ایران ، بلکه خواهان قطع حمایت های ایران از گروه های تروریستی در عراق، فلسطین، لبنان و هر جای دیگر دنیا است. در غیر این صورت «راه دیگری » در پیش خواهد گرفت. آمریکا آشکارا ایران را تهدید تظامی می کند. طبق گزارش بی بی سی یکی ازناوهای هواپیمابر آمریکا هم اکنون در آب های خلیج فارس مستقر است.
در این میان ایران ضمن صلح آمیز خواندن تلاش های هسته اش با سرعت هر چه بیشتر غنی سازی را به پیش می برد و به آزمایشات و مانورهای نظامی دست می زند. حکومت ایران راه هر گونه اظهار نظر آزادانه در داخل کشور را مسدود کرده و مخالفین سیاست های هسته ایش را به شدت سرکوب می کند. در عرصه خارجی پیوندها ی خود با روسیه و چین را باز هم تقویت می کند. به اروپائی ها امکانات جدید گسترش رابطه را نوید می دهد. جمهوری اسلامی در عین حال سعی می کند دوستان کوچک ترش را، هر چقدر هم که در اوضاع سیاسی بین المللی کم تاثیر باشند، فعال نموده و به حمایت ازخود و علیه آمریکا بسیج نماید. اظهارات چاووز رئیس جمهور ونزوئلا مبنی بر صدور احتمالی هواپیماهای پیشرفته اف ۱۶ ساخت آمریکا به ایران از جمله نتایج این اقدامات است.
 
در صفحه شطرنج فوق جای کدام مهره خالی است؟
دراین صحنه آرائی جای مردم ایران خالی است. در نبود آزادی احزاب سیاسی مستقل، تشکل های دموکراتیک و صنفی، تشکل های طرفداران حقوق بشر و صلح جهانی، طرفداران محیط زیست و مخالفین تشنج جهانی و تروریسم، جمهوری اسلامی میدان دار معرکه شده است و ایران را به سوی نابودی سوق می دهد. یک چیز مسلم است. وضعیت کنونی غیر قابل دوام است. در صورتی که طرفین اصلی دعوا یعنی حکومت های ایران و آمریکا زبان مشترکی برای صحبت پیدا نکنند، این وضعیت تشدید خواهد شد. اروپا هر چند شرمگین در کنار آمریکا قرار خواهد گرفت و روسیه و چین اگر چه با آمریکا و غرب همسو نیستند، ولی در تحلیل نهائی حاضر نخواهند شد جنگ جهانی دیگری را تجربه کنند. اگر چه نفرت از تجاوزات و مداخلات آمریکا در جهان بسیار قدرتمند است و حتی در خود آمریکا پای قوی ای دارد، اما در یک کشاش نظامی این مسئله کمتر مورد توجه نظامیان تجاوزکار و سیاست مداران نادان قرار می گیرد.
در این میان تشریک مساعی و هماهنگی نیروهای صلح جو در ایران و جهان یکی از امکانات مهم در صفحه شطرنج مناقشه هسته ای فوق است. آیا در فرصت باقی مانده تحقق این امر ممکن است؟
آیا این غیر ممکن ممکن است؟
 
منبع: سایت رهاورد
rahaward.org


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست