سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

قدم بزرگی به سوی جلو
کنگره ۲۰۱۰ گرایش بین‌المللی مارکسیستی (IMT)


بابک کسرایی


• گرایش بین‌المللی مارکسیستی سازمانی بین‌المللی است که بخش آن در ایران «مبارزه طبقاتی» نام دارد. این سازمان به تازگی کنگره جهانی دوسالانه‌ی خود را در ایتالیا با حضور ۲۵۰ نفر از ۲۴ کشور جهان٬ از جمله ایران برگزار کرد. ترجمه ی فارسی گزارش این کنگره را در ادامه می خوانید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۲ شهريور ۱٣٨۹ -  ۱٣ سپتامبر ۲۰۱۰



کنگره جهانی ۲۰۱۰ گرایش مارکسیستی بین‌المللی در مارینا دی ماسا٬ شهری ساحلی در توسکانی ایتالیا از ۱ تا ۸ اوت برگزار شد و نشان از قدم بزرگی به سوی جلوی برای بین‌الملل بود.
۲۵۰ رفیق از کشورهای زیر حاضر بودند: آمریکا٬ کانادا٬ مکزیک٬ ال سالوادور٬ ونزوئلا٬ بولیوی٬ برزیل٬ آرژانتین٬ اسپانیا٬ بریتانیا٬ فرانسه٬ بلژیک٬ آلمان٬ اتریش٬ سوئیس٬ ایتالیا٬ یونان٬ سوئد٬ دانمارک٬ ایران٬ عراق٬ صربستان٬ پاکستان و نیوزلند. رفقا از مراکش٬ نیجریه و روسیه بخاطر دشواری‌های ویزا و پاسپورت موفق به حضور نشدند.

چشم‌اندازهای جهانی
بحث در مورد چشم‌اندازهای جهانی بنیانی است که بر اساس آن همه چیز از لحاظ چشم‌اندازها و کار در هر کشور٬‌ اولویت‌ها و وظایف ما و ... تعیین می‌شود. سخنرانی بسیار جامعی از سوی رفیق آلن وودز در این مورد ایراد شد که تاکید کرد خطوط اصلی چشم‌اندازهای بین‌الملل به کلی توسط سیر رویدادها تایید شده‌اند. بی‌ثباتی در سطح جهانی از زمان پیش‌نویس سند چشم‌اندازهای جهانی٬ در پاییز ۲۰۰۹٬ تنها تعمیق شده است.
اندازه بحران حاضر عظیم است و این نشان از تناقضاتی می‌دهد که در ۳۰ سال گذشته انباشته شده‌اند. دوره‌ای که اکنون وارد آن می‌شویم مانند دوره گذشته نخواهد بود. نه فقط بورژوازی نمی‌تواند از پس اصلاحات جدید بر بیاید که حتی نمی‌تواند اصلاحاتی که در گذشته فتح شدند حفظ کند. کلی پول برای بانک‌ها هست اما برای بیمارستان‌ها و مدارس و حقوق‌های بازنشستگی پولی نیست. چشم‌انداز پیش رو سال‌ها یا دهه‌ها سطوح زندگی پایین٬ بیکاری٬ کاهش‌ها و ریاضت را نشان می‌دهد.
اما بورژوازی مشکلی جدی پیش رو دارد. طبقه کارگر در ۵۰ سال گذشته به شدت تقویت شده است. سازمان‌های آن از بنیاد پابرجا مانده‌اند. کارگران فرانسه٬ ایتالیا و سایر کشورها نابودی عناصر موجودیت متمدن را بدون نبرد نمی‌پذیرند. صحنه آماده انفجار مبارزه طبقاتی در سطح جهانی می‌شود.
آلن تاکید کرد: «در نتیجه مساله این نیست که کارگران وارد مبارزه خواهند شد یا خیر. مساله این است که سازمان ما در موقعیتی برای دخالت به شیوه‌ای جدی در جنبش‌هایی که لاجرم درمی‌گیرند خواهد بود یا نه».
پس از سخنرانی آلن شاهد بحث کامل٬ شفاف و دموکراتیکی بودیم که در طول آن شمار بسیاری از اصلاحیه‌ها به قطع‌نامه مورد نظر قرار گرفتند. بیشتر اصلاحیه‌ها پذیرفته شد اما بعضی نشد. بحث جالبی در مورد اصلاحیه‌های ایتالیا در مورد فاشیسم و بناپارتیسم در گرفت. بیشتر آن‌چه رفقا در اصلاحیه‌شان می‌گفتند صحیح بود اما اکثریت احساس می‌کرد بعضی فرمول‌ها خیلی دقیق نیستند و بیشتر چشم‌اندازی ممکن در آینده هستند و نه آینده‌ی بلافصل. در عوض نسخه‌ی دبیرخانه‌ی بین‌المللی پذیرفته شد.
بعضی اصلاحیه‌های رفقای برزیل پس گرفته شدند تا بحثی کامل در سراسر انترناسیونال راجع به آن‌ها سازمان یابد. نسخه نهایی سند «چشم‌اندازهای جهانی»٬ پس از انجام ترمیمات٬ به اتفاق آرا تصویب شد.

سازمان‌های توده‌ای
بحث مهم در مورد کار در سازمان‌های توده‌ای هم بسیار عالی بود و نشان از سطح بالایی از بلوغ سیاسی می‌داد. رفیق فرد وستون بحث را آغاز کرد.
فرد اشاره کرد که انترناسیونال ناچار است مبارزه‌ای دائمی هم علیه اپورتونیسم و هم علیه ماورا چپ‌گری (اولترا لفتیسم) به راه اندازد. تفاوت‌هایی که سال گذشته در صفوف ما به ترک اکثریت بخش سابق اسپانیا و گروه‌های کوچکی از افراد در بعضی کشورها منجر شد واقعا به تفاوت‌ها بر سر این مساله مربوط می‌شود.
فرد بر پیغام مانیفست کمونیست و کتاب «کمونیسم چپ: بیماری کودکی» لنین تاکید کرد که رویکرد مارکسیست‌ها رفتن نزد طبقه کارگر٬ هر جا که هست٬ است.
در طول بحثی بسیار زنده در این مورد شاهد مشارکت‌های جالب بسیاری بودیم از جمله رفیق لعل خان از پاکستان که در مورد تحولات درون حزب مردم پاکستان صحبت کرد. او اشاره کرد که علیرغم انحطاط دهشتناک رهبری حزب مردم در سال ۲۰۰۷ وقتی بینظیر بوتو از تبعید بازگشت دو میلیون نفر در خیابان به استقبال او آمدند. لعل خان گفت: «ما باید آن‌جا باشیم که توده‌ها هستند».
این بحث با توجه به تجربه ۱۵ سال گذشته باید زودتر از این‌ها انجام می‌شد و افزوده‌ای به آموزش سیاسی کادرهای انترناسیونال بود که بسیار مفید و مورد نیاز بود.

گرایش بین‌المللی مارکسیستی: کارنامه‌ی انترناسیونال
تجربه‌ی گرایش در یک سال و نیم گذشته در کنگره جهانی متمرکز بود. روحیه شور و شوقی پر از اعتماد به نفس اما هوشیارانه بود چرا که چشم‌اندازهای سیاسی ما تایید شده است و روش‌های ما به آرامی اما با قطعیت به نتایج مشخص منجر می‌شود٬ هم از نظر کمی و هم مهم‌تر از همه از نظر کیفی.
فرد وستون کارنامه‌ای از دوره اخیر ارائه کرد. رویهمرفته سخنرانی بسیار خوبی دانسته شد که بر بنیان سیاسی اخلافات اخیر در انترناسیونال تمرکز می‌کرد.
رفیق فرد کارنامه‌ای از تجربه‌ای که تازه از آن گذشته‌ایم ارائه کرد٬ با تحلیلی هوشیارانه از ریشه‌های بنیادین و آغاز بحران٬ اشتباهات صورت گرفته و بالاتر از همه نگاهی به تفاوت‌های سیاسی که در طول دوره‌ای انباشته شده و ناگهان درگرفته٬ درست در لحظه‌ی وارد آمدن بحران اقتصادی جهانی.
دلیلی نبود که این تفاوت‌ها به انشعاب بیانجامد اما اشتباه است که بگوییم تفاوت سیاسی وجود نداشته است. در واقع تفاوت‌هایی جدی موجود بود گرچه آن‌ها می‌توانستند و می‌بایست درون انترناسیونال مورد بحث قرار می‌گرفتند و بهانه‌ای برای انشعاب در گرایش نمی‌شدند.
انشعابات در سازمان نتیجه مسائل دست دومی یا تفاوت‌های کوچک نظری نبود تا چه برسد به «لحن». این تفاوت‌ها در طول دوره‌ای طولانی شکل گرفته بود. «تلنگر آخر» به نظر نتیجه چیزی پیش و پا افتاده است. اما ضرورت خودش را از طریق حادثه نشان می‌دهد.
سال گذشته آزمونی جدی برای انترناسیونالِ ما بوده است. اما اگر بتوانیم از تجربه استفاده کنیم تا سطح سیاسی تمام رفقا را بالا ببریم قوی‌تر بیرون می‌آییم. یکی از نکات مثبت این اوضاع این است که بحث در مورد کار در سازمان‌های توده‌ای را باز کردیم. این در ضمن بخشی از کارنامه کل دوره است.
رهبری بخش سابق اسپانیا ترجیح داد در سازمان انشعاب ایجاد کند تا این‌که پیشنهاد بحث سیاسی را بپذیرد. اما آن‌ها تعداد چندانی را با خود نبردند. تنها در دو بخش (مکزیک٬ ونزوئلا) حامیانی داشتند. با این‌حال اکثریت عظیم بخش در مکزیک و اکثریت روشن اعضای فعال در ونزوئلا محکم در کنار انترناسیونال باقی مانده‌اند. در اسپانیا ما مشغول تجدید سازمان نیروهای خود در اسپانیا پس از انشعاب اکثریت بخش اسپانیای قبلی هستیم. در آلاوا٬ آستوریاس٬ گالیسیا٬ بارسلونا٬ والنسیا٬ مالاگا٬ مایورکا و مادرید رفیق داریم. در پاییز رفقا کنگره‌ای برگزار می‌کنند و نشریه‌ای منتشر می‌کنند.
ما مجبور به انجام نبرد در دو جبهه بوده‌ایم. در اسپانیا به روشنی با انحرافی ماورا چپ و سکتاریستی روبرو بودیم. در سوئد مشکل دقیقا برعکس بود:‌ گرایشی رویزیونیست و از بنیاد اپورتونیست. اما این دومی در سطح بین‌المللی شامل چند نفر بیشتر نمی‌شد و تاثیر چندانی در کار انترناسیونال نداشت. نظر بسیار مستحکم رفقای سوئد این است که انشعاب تحولی مثبت و غیر قابل اجتناب بود. همین نظر رفقا در ونزوئلا٬ مکزیک و ایران هم هست.
بسیاری رفقا در این نقطه در بحث مشارکت کردند. احساس این بود که باید صادقانه خطاهایمان را تحلیل کنیم و به نتایج ضروری برسیم اما دیدگاه اکثریت رفقا این بود که تا جایی که به گرایش مارکسیستی باز می‌گردد٬ مساله اکنون بسته شده است. رفیق گرگ اوکلسی از فرانسه با گفتن یک جمله نظر خیلی از نمایندگان را بیان کرد: «بیایید صفحه را ورق بزنیم و جلو برویم».

گزارش سازمانی
گزارش سازمانی را رفیق آنا مونیوز ارائه کرد و دیدگاهی بسیار جامع از انترناسیونال به دست داد.
رفیق آنا گزارش داد که به قدری اتفاقات زیاد در سطح بین‌المللی می‌افتد و امکان‌های جدید مطرح می‌شود و گروه‌ها ساخته می‌شوند که پوشش تمام آن دشوار است. ما ۲۴ بخش کامل در ۴ قاره داریم. بخش‌های جنینی در ایران٬ صربستان٬ اندونزی٬ هلند و استرالیا موجودند. در هند در چهار ایالت مختلف رفیق داریم که نشریه‌ای منتشر می‌کنند و آماده هستند که به زودی وب‌سایتی هم به راه بیاندازند و با صدها نفر هم تماس داریم.
در ایتالیا وضعیت در کارخانه‌ی پومیلیانو فیات واقعا نقطه عطفی برای سازمان ما و برای طبقه کارگر ایتالیا است (برای گزارش‌های بسیار هیجان‌انگیز و الهام‌بخش به وب‌سایت نگاه کنید). رفقای ایتالیا در این مورد درست وسط معرکه هستند. کار در حزب ریفوندازیونه کمونیستا هنوز مهم است. گرایش مارکسیستی در کنگره قبلی حزب حمایت ۴۰ حوزه را کسب کرد و در بسیاری واحدها٬ حوزه‌های جوانان و ... اکثریت دارد.
کنگره سخنانی از سوی بخشی جدید در نیوزلند را شنید که فداکاری بزرگی کرده‌ بودند تا به اروپا سفر کنند و بتوانند در کمیته بین‌المللی اجرایی و کنگره جهانی شرکت کنند. رفقا در طول ۳٬ ۴ سال گذشته صبورانه کار را پیش برده‌اند و قدم به قدم به سازمانی قابل اتکا بدل شده‌اند. اکنون نشریه‌ای منظم دارند و درون حزب کارگر و اتحادیه‌های کارگری کار می‌کنند.

بخشِ مراکش اولین سازمان ما در جهان عرب است. متاسفانه رفقا بخاطر دشواری‌های ویزا نتوانستند در کنگره شرکت کنند. آن‌ها ارتباطاتی در سراسر جهان عرب دارند که بیشتر از طریق وب‌سایت عربی انترناسیونال (Marxy.com) به دست آمده. آن‌ها در ضمن نشریه‌ای منتشر می‌کنند و بین دانشجویان هم کار می‌کنند. آن‌ها در مناطق مختلف کشور کار می‌کنند و شروع به کار در اتحادیه‌ها هم کرده‌اند.

کار در ایران
کار در ایران شایسته توجهی ویژه است. پس از ترک چند نفر٬ گروه ایران بسیار سریع‌تر و بهتر از گذشته رشد می‌کند. نظر متفق تمام رفقای ایرانی این است که آن چند نفر کار را عقب نگاه داشته بودند و انترناسیونالِ ما را نزد ایرانیان فعال سیاسی بی‌اعتبار می‌کردند و تا وقتی که ما با آن‌ها شناخته می‌شدیم پیشروی غیرممکن می‌بود.
رفیق ایرانی که در کنگره صحبت کرد تاثیر بسیار مثبتی روی حضار گذاشت. او به کنگره از انتشار وب‌سایت جدید گروه٬ mobareze.org خبر داد. ۱۰۰۰ نسخه از اولین اعلامیه ما در حداقل چهار شهر در ۲۲ خرداد٬ سالگرد انتخابات تقلبی سال قبل٬ توزیع شد. یک هفته بعد نشریه «مبارزه طبقاتی» منتشر شد که در دو شهر توزیع شد و با واکنش‌های خیلی خوبی مواجه شده است. رفقا در حال ترجمه کتاب تروتسکی راجع به فاشیسم و کتاب «بلشویسم٬ راه انقلاب» به فارسی هستند. (در واقع کار جزوه تروتسکی در مورد فاشیسم به فارسی چند ماهی است که به اتمام رسیده و متن کامل آن اکنون روی وب‌سایت «مبارزه طبقاتی» موجود است-م).
ارتباطات و رفقا یا گروه‌هایی کوچک در چندین کشور دیگر هم داریم از جمله کوبا٬ کلمبیا٬ پاراگوئه٬ شیلی٬ اروگوئه٬ مجارستان٬ نیجر٬ عراق و فلسطین (غزه). ارتباطاتی هم در اسلواکی٬ هندوراس و سایر کشورها داریم. کار در ایرلند قدم مهمی به جلو برداشته و نشریه‌ای به راه انداخته‌ایم. در هند درگیر برگزاری کنگره‌ی بنیانگذار هستیم.
تصویر عمومی کار بخش‌ها بسیار مثبت است و ذره‌ای جای بدبینی نیست و برعکس حسی از خوش‌بینی آرام و حاکی از اعتماد به نفس حاکم است.

پاکستان
بخش پاکستان گرایش مارکسیستی مجبور است در دشوارترین و خطرناک‌ترین شرایط جهان کار کند. هر روز نمایش وحشتی از اخبار بد داریم: قطع برق٬ سقوط هواپیما٬ خودکشی‌های انتحاری و ... تعداد کسانی که در پاکستان از بمب‌گذاری و ترور در مرگی خشونت‌بار کشته می‌شوند از مجموع افغانستان و عراق بیشتر است. حالا بعد از همه این‌ها بدترین سیل در طول سال‌ها را نیز داریم. یکی از مسئولیت‌های یکی از افراد تمام‌وقت سازمان این است که هر روز به تمام مناطق تلفن کند تا مطمئن شود همه رفقا هنوز زنده هستند.
رفیق لعل خان از پاکستان از نابودی وحشتناکی که سیل پیش آورده سخن گفت: هزاران نفر در پاکستان جان‌شان را در سیل از دست داده و ۲۰ میلیون نفر تحت تاثیر قرار گرفته‌اند. سیل را از سوی زمین‌ها برگرداندند تا محصول‌ها را نابود نکند و به سوی روستاها فرستادند تا فقط مردم نابود شوند! نابودی و خرابی بی‌سابقه است.
دفتر پان آمریکا که تشکیل شد تا به دبیرخانه بین‌المللی در پیشرفت کار در سراسر قاره آمریکا کمک کند هم در زمان کنگره جلسه گذاشت. کار در آمریکای لاتین بسیار خوب پیش می‌رود و به موفقیت‌های جدیدی در ونزوئلا٬ مکزیک و برزیل رسیده‌ایم. نسخه جدید مجله‌ی «آمریکای سوسیالیست» (America Socialista) تازه منتشر شده و برنامه‌ها برای مدرسه بعدی پان آمریکای گرایش بین‌المللی مارکسیستی ریخته می‌شود. این مدرسه در برزیل در پایان مارس ۲۰۱۱ برگزار خواهد شد (جزئیات به زودی منتشر می‌شود).
اعتبار سیاسی گرایش بین‌المللی مارکسیستی در جنبش کارگری بین‌المللی (و نه شبه‌دنیای ایمیل‌های گروهی و فیس‌بوک‌بازی‌های فرقه‌گرایان) هیچ وقت اینقدر بالا نبوده است. افکار ما به مخاطبینی هر روز وسیع‌تر می‌رسند و بازتاب پیدا می‌کنند. موفقیت وب‌سایت ما٬ Marxist.com٬ پدیده‌وار بوده است و همچنان رو به رشد است. در دوازده ماه گذشته ۱/۱۵ میلیون بازدیدکننده از وب‌سایتِ «در دفاع از مارکسیسم» داشته‌ایم – ۱۷ درصد افزایش نسبت به سال گذشته.
باید بدانیم که بیرون از انترناسیونال چه درکی از ما دارند. مردم از تک تک کشورهای دنیا از وب‌سایت دیدن کرده‌اند. بازدیدها از آمریکا ۲۳ درصد افزایش داشته است. بیشترین تعداد بازدیدها از مقاله ما راجع به «حمله عید تت» بوده است (۴۰ هزار بازدید). شمار بسیاری از مردم بین‌الملل را به دقت بسیار دنبال می‌کنند. بیش از آن‌چه ما خود می‌پنداریم. قدرت ما در افکار ما است.

امور مالی
قسمت نهایی را رفیق نیکلاس آلبین اسونسون آغاز کرد. او تاکید کرد بسیاری رفقا حاضرند برای بین‌الملل فداکاری‌های بسیاری کنند بخصوص در دوره اخیر. آمادگی قابل توجهی برای حمایت از کار هست٬ چنان‌که کارزارهای بسیار موفق برای تامین خرج ماشین چاپ در بولیوی و در ضمن چاپ کتاب در اندونزی نشان داد.
بسیاری بخش‌ها تصمیم گرفته‌اند حق عضویت بین‌المللی‌شان را ۱۰ درصد افزایش دهند. و بسیاری بخش‌ها پا پیش گذاشته‌اند تا مخارج مربوط به کار بین‌الملل را تامین کنند. در جمع‌آوری زمستانه٬ بیشترین کمک‌های مالی را داشتیم. حتی بدون کمک مالی بزرگی که در گذشته از بخش اسپانیا می‌گرفتیم کل میزان دو برابر میزان سال قبل بود: ۱۲ هزار یورو. و بالاخره کنگره جهانی خود میزانی بی‌سابقه کمک جمع‌آوری کرد: بیش از ۴۰ هزار یورو. این انعکاس مشخص دیگری بود از روحیه عمومی شور و شوق سیاسی برای کار انترناسیونال که در کنگره موج می‌زد.
کنگره به روشنی نشان داد که گرایش بین‌المللی از منازعات سال قبل قوی‌تر و نه ضعیف‌تر بیرون آمده است. از کیفیت فوق‌العاده سخنرانی‌های نمایندگان روشن بود که لایه مهمی از رفقای جوان‌تر در طول این تجربه ظهور کرده‌اند که آماده یادگیری٬ کار و ساختن انترناسیونال هستند.
روحیه درون و بیرون جلسات حاکی از خوش‌بینی بود. بعدازظهرها بحث‌های زیادی بین رفقا از بخش‌های مختلف بود. در نتیجه ابتکار بعضی رفقای جوان٬ کمیسیونی در مورد مارکسیسم و هنر برگزار شد که علاقه بسیاری جلب کرد و حدود ۳۰ رفیق از ۱۰ کشور مختلف در آن شرکت داشتند. توافق شد که «بیانیه‌ای در مورد هنر» روی خطوط بیانیه برای هنر انقلابی و مستقل که تروتسکی با آندره برتون در دهه‌ی ۱۹۳۰ نوشتند ایجاد شود.
رفقا کنگره را با خواندن سرود انترناسیونال به پایان رساندند. این کنگره جهانی ۲۰۱۰ پایانی بود بر دوره‌ی انشعاب رهبران سابق اسپانیا و وقتش رسیده انرژی‌هایمان را معطوف بیرون و ساختن سازمان کنیم و از فرصت‌های بسیاری که پیش رویمان باز می‌شوند استفاده جوییم. شور و شوق و خوش‌بینی نمایندگان و بازدیدکنندگان کنگره در کمک مالی بی‌سابقه‌ای که جمع‌آوری شد خود را نشان داد و این انعکاسی مشخص بود از روحیه در سراسر انترناسیونال٬ شور و شوقی هوشمندانه و واقع‌گرایانه بر پایه درکی واقعی از روش‌ها و چشم‌اندازهای ما.

رفیق آلن وودز در سخنان پایانی پاسخ کسانی که اعلام مرگ گرایش بین‌المللی مارکسیستی را کرده‌اند٬ داد. او با نقل قول از سخنان مارک تواین٬ نویسنده معروف آمریکایی٬ در میان خنده حضار گفت: «در شایعات مرگ من اغراق شده است».
آلن توجه نمایندگان را به این واقعیت فراخواند که این هفتادمین سالگرد ترور تروتسکی است و تاکید کرد که باید به خودمان یادآوری کنیم که هستیم و از کجا می‌آییم. او با کلماتی تکان‌دهنده از مشکلات وحشتناکی که تروتسکی در دوره آخر زندگی پیش رویش داشت گفت٬ از تعقیب و مصائب شخصی لو داویدوویچ و ناتالیا سدووا و تعهد تمام و کمال‌شان به آرمان: «تنها آرمانی که ارزش دارد در راهش مبارزه کنیم: آرمان رهایی طبقه کارگر».
در پایان نمایندگان و حضار به پا خواستند و با روحیه رزمنده‌ی بی‌شائبه سرود انترناسیونال را خواندند. کنگره جهانی ۲۰۱۰ تمام شد اما کار تازه آغاز شده است.


برای دیدن عکس‌های بیشتری از کنگره به این آدرس مراجعه کنید: picasaweb.google.com
منبع: «در دفاع از مارکسیسم»٬ وب‌سایت گرایش بین‌المللی مارکسیستی ( www.marxist.com ۱ سپتامبر ۲۰۱۰
اولین انتشار به فارسی در وب‌سایت «مبارزه طبقاتی»‌ ( www.mobareze.org


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست