• نامه غیر متعارف احمدی نژاد به بوش در واقع گام اول در این جهت بحساب می آید. در پس موعظه های آخوندی احمدی نژاد تمایل راست افراطی برای باز کردن راه گفتگو و مذاکره با آمریکا بمنظور کسب مشروعیت و اخذ تضمین امنیتی مشهود میگردد. البته گویا "رهبر عالیقدر" و ولی فقیه فراموش کرده است که تا همین چندی قبل تماس و مذاکره با آمریکا را نشانه "بی غیرتی" قلمداد میکرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ خرداد ۱٣٨۵ -  ۲٣ می ۲۰۰۶

اینروزها سر وصدای زیادی از ارکستر هماهنگی از محافل سیاسی غرب بگوش میرسد. از پاره ای جناحهای محافظه کار و لیبرال آمریکا گرفته تا جناحهای محافظه کار و چپ اروپا همراه با بخش مهمی از اپوزیسیون ایران، همگی خواهان مذاکره مستقیم دولت آمریکا با رژیم جمهوری اسلامی شده اند. مطبوعات مهمی چون تایمز مالی، نیوزویک، یو اس آ تودی و لوموند، شخصیتهای سرشناسی از جمله هنری کیسینجر، زیبیگنیو برژینسکی، مادلن آلبرایت، سناتورهای بنامی چون هگل، بایدن و لوگار همراه با کوفی عنان و محمد البراده ای مسأله مذاکره آمریکا با رژیم ایران (بخوانید کنار آمدن با رژیم ملایان) را جداً توصیه میکنند، و بعضاً تنها راه برون رفت از بحران هسته ای میدانند. دولت بوش تا کنون در مقابل این فشارها مقاومت کرده و حتی علناً اعلام کرده که قصد مذاکره با جمهوری اسلامی را ندارد و از زبان وزیر امور خارجه خود خانم کوندولیزا رایس اعلام کرده است که در صدد دادن تضمین امنیتی به رژیم اسلامی نیست. اما آیا در اوضاع نابسامانی که دولت بوش در آن قرار گرفته است، از جمله گرفتاری در باتلاق عراق، گرانی نفت و بنزین، تضعیف دلار و کسر بودجه و عدم محبوبیت میان مردم آمریکا، آیا تا چه حد توان ایستادگی در مقابل چنین فشارهائی را دارد؟ از شواهد و از جمله مصاحبه روز یکشنبه ۲۱ ماه مه سناتور جمهوریخواه هگل با شبکه تلویزیونی سی ان ان چنین بر می آید که گویا دولت بوش علاوه بر مشوق های در نظر گرفته شده توسط دول اروپائی اقداماتی را برای آغاز مذاکرات همه جانبه با رژیم ایران آغاز کرده است. آینده نه چندان دور صحت چنین پیشگوئی را نشان خواهد داد!
 
نفس مذاکره البته در محافل سیاسی و دیپلماتیک امری عادی تلقی میشود. اما باید در نظر داشت که با در نظر گرفتن موضوع مذاکره، نتیجه، بازتاب و تأثیرات سیاسی آن در هر مقطع زمانی چیست و بنفع چه طرفی تمام میشود. در حال حاضر قبول مذاکره آمریکا با رژیم ایران بمفهوم تأیید سیاست شانتاژ اتمی ایران، نادیده گرفتن تروریسم دولتی، کسب مشروعیت برای راست افراطی در ایران و نادیده گرفتن اظهارات جاهلانه و جنون آمیز احمدی نژاد و مهمتر از همه نادیده گرفتن ۲۷ سال سیاستهای قرون وسطائی این رژیم است که نه تنها مردم ایران را به گروگان گرفته، بلکه هم اکنون صلح جهانی را نیز به گروگان گرفته است. آن بخش از اپوزیسیون ایران که مذاکره مستقیم آمریکا و رژیم ایران را تجویز میکنند، استدلال میکنند که بازگشائی باب مذاکره بین آمریکا و ایران در دراز مدت موجب نرمش در رفتار رژیم جمهوری اسلامی خواهد شد، امری که میتواند بنفع جنبش دمکراسی خواهی ایران تمام شود. اما نکته ای که اینان فراموش میکنند آنستکه رژیم عصر حجری ایران یک رژیم غیر متعارف و تمامیت خواه است که بمنظور بقاء در عصر حاضر همواره از طریق بحران و تشنج آفرینی و دشمن تراشی به حیات خود ادامه داده است. رفتار متعادل از چنین رژیمی در واقع معادل مرگ آنست. مذاکره و دادن امتیاز به رژیم جمهوری اسلامی که معمولاً با نادیده گرفتن نقض حقوق بشر در ایران همراه خواهد بود، تنها به تداوم و بقاء این رژیم فاشیستی خواهد انجامید.
 
  واقعیت اینستکه محافل زیادی در غرب بعلت کوته بینی و عدم درک از ماهیت واقعی رژیم جمهوری اسلامی و بعلت وجود چند پارگی در این نظام که باعث پرده پوشی فجایع روزمره آن و ایجاد امید کاذب به اصلاح آن میگردد و بعلت منافع بیشمار از قبل معامله با رژیم جمهوری اسلامی و بالاخره بعلت عدم آمادگی برای یک درگیری جدی از رو در روئی کارساز با این مافیای چند سر اجتناب میکنند. متاسفانه دولت روسیه نیز با مشاهده فلج شدن آمریکا در بحران عراق و با بهبود موقعیت اقتصادی خود ناشی از گران شدن قیمت نفت، با الهام گرفتن از اجداد تزاری خود با سنگ انداختن در مسیر ائتلاف بین المللی برهبری جبهه غرب در مقابله با رژیم جمهوری اسلامی، بقصد دست انداختن به منابع ایران و وابسته کردن آن، رویای رسیدن به آبهای گرم خلیج فارس را در سر میپروراند.
  انگار که تاریخ دوباره تکرار میشود. زمانی قبل از جنگ دوم جهانی با قدرت گیری فاشیسم در آلمان، جناحهائی در غرب بسرکردگی چمبرلین و در شرق برهبری استالین یا از درک ماهیت واقعی هیتلر عاجز بوده و یا در خود شهامت رو در روئی با وی را نمی دیدند، و هر دو طرف بخیال بهره گیری از سوق دادن هیتلر بسمت رقیب دیگر به وی مشوقها و امتیازات شرم آور دادند. نتیجه اینکه با دادن چنین امتیازاتی هیتلر هر روز جری تر و قوی تر شده و بالاخره دنیا را بخاک وخون کشید.
 
جناح راست افراطی رژیم بسرکردگی ائتلاف خامنه ای- مصباح یزدی- احمدی نژاد که بنظر میرسد در رقابت با سایر جناحهای رقیب در حاکمیت دست بالا را بدست آورده است، از دامن زدن به بحران اتمی با غرب در اصل قصد تثبیت و تصرف کامل قدرت را دارد. اینان از تاریخ آموخته اند که همانطور که بحران گروگانگیری دیپلماتهای آمریکائی و پیامد اصلی آن یعنی جنگ ویرانگر ایران و عراق در اوایل انقلاب موجب حذف اپوزیسیون و تثبیت ۲۷   ساله نظام جمهوری اسلامی گردید، امروز نیز دامن زدن به بحران اتمی و حتی دامن زدن به یک درگیری نظامی محدود (تأکید روی محدود است) با آمریکا، لابد همان نتایج را بدنبال خواهد داشت.
همانگونه که بسیاری از مفسران سیاسی نیز بدان اشاره کرده اند، ساختن بمب هسته ای و یا تهدید ضمنی به ساخت بمب اتمی پاسخگوی هیچ یک از نیازهای مبرم و یا استراتژیک مردم ایران نیست و تنها و تنها بمنظور بیمه کردن نظام جمهوری اسلامی و تضمین سلطه آخوندها در نظر گرفته شده است. بزعم سرکردگان رژیم اینکار به چند صورت ممکن است تحقق یابد. یکم، ساختن و یا تهیه بمب و تهدید به استفاده از آن برای مقاصد سیاسی. دوم، صرفنظر کردن از ساختن بمب در ازاء سازش با غرب و آمریکا و گرفتن امتیازات و تضمینهای امنیتی. و سوم،   فریب غرب و ساختن بمب اتمی بصورت پنهانی، البته با پیروی از اصل مقدس تقیه.
 
علیرغم ترکتازیها و الدرم بلدرم های سران رژیم در زمینه به چالش کشیدن غرب و رد تقاضاهای بین المللی در مورد توقف غنی سازی اورانیوم و ادعای تبدیل شدن ایران بیک ابر قدرت-- که شاید بدون ارتباط با افزایش قیمت نفت نیز نیست-- رژیم در باطن شکننده و تو خالی است. اینروزها اوضاع جامعه ایران در حالتی نسبتاً بحرانی قرار گرفته و گونه ای ترس و واهمه ارکان رژیم را فرا گرفته است. در زمینه سیاسی، تضادها و شکافهای درون حاکمیت ژرفش یافته، و نگرانی از حمله خارجی در میان صفوف آنان بسیار مشهود شده است. نفرت جامعه شهری و روشن بین و از جمله بخشهائی از طبقه کارگر و کارمند از حاکمیت اسلامی بشدت افزایش یافته و نا آرامی در مناطق مرزی مابین اقلیتهای قومی و مذهبی حدت چشمگیری یافته است. در زمینه اقتصادی علیرغم افزایش بیسابقه در آمد نفت به بیش از ۵۰ میلیارد دلار در سال، بحران رکود اقتصادی ناشی از بچالش کشیدن جامعه بین المللی و سایر سیاستهای ناکار آمد رژیم، دورنمای بهبود اوضاع را تیره کرده و موجب تعطیل شدن بسیاری از کارخانه ها، اخراج کارگران و فرار بیشتر سرمایه ها بخارج شده است، بطوریکه گویا اکنون بگفته کارشناسان اقتصادی حدود ۶ تا ۱۰ هزار شرکت ایرانی فقط در دوبی مشغول به فعالیت اقتصادی شده اند. در چنین شرایطی است که جناح خامنه ای که بقای نظام اسلامی را در خطر جدی ارزیابی کرده است، با اتخاذ سیاست زیرکانه و چند لایه ای در عین دامن زدن به بحران اتمی، سیاست تماس و مذاکره مستقیم با آمریکا را نیز دنبال میکند. نامه غیر متعارف احمدی نژاد به بوش در واقع گام اول در این جهت بحساب می آید. در پس موعظه های آخوندی احمدی نژاد تمایل راست افراطی برای باز کردن راه گفتگو و مذاکره با آمریکا بمنظور کسب مشروعیت و اخذ تضمین امنیتی مشهود میگردد. البته گویا "رهبر عالیقدر" و ولی فقیه فراموش کرده است که تا همین چندی قبل تماس و مذاکره با آمریکا را نشانه "بی غیرتی" قلمداد میکرد.
 
رژیم جمهوری اسلامی برهبری آیت الله خمینی در نتیجه فریب بزرگ مردم ایران و از جمله خام کردن غرب روی کار آمد و اکنون بصورت بزرگترین تهدید نه تنها برای بقاء و حفظ تمامیت ارضی ابران در آمده است، بلکه تمدن مدرن غرب و دنیای آزاد را نیز بچالش جدی کشیده است. راه مقابله با این رژیم اهریمنی سیاست سازش و مدارا و مذاکره نیست، بلکه راه مقابله جدی با جمهوری اسلامی شکل دادن بیک ائتلاف وسیع بین المللی برای منفرد کردن و تحت فشار قرار دادن آن در عرصه های دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی، بگونه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی است. ممانعت از مسافرت سران و کادرهای رژیم، بستن حسابهای بانکی و ضبط اموال آنان و نهادهای ریز و درشت جمهوری اسلامی در خارج، اعمال تحریمهای هوشمند و حمایت فعال از مبارزات رهائی بخش مردم ایران میتوانند در ساقط کردن رژیم جمهوری اسلامی بسیار موثر افتند. حمله نظامی به ایران بویژه اگر با هدف ساقط کردن رژیم انجام نگیرد، میتواند برای ایران و صلح خاورمیانه فاجعه ببار آورد.
 
دوم خرداد ۱٣٨۵