سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

تنها انسان...


یوسف صدیق (گیلراد)


• بهار می‌‌آید.
سبز و   خجسته و   آرام
گیسوی بید را
در بیقراری داشت می‌‌بافد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۱ فروردين ۱٣٨۹ -  ٣۱ مارس ۲۰۱۰


 
بهار می‌‌آید.
سبز و   خجسته و   آرام
گیسوی بید را
در بیقراری داشت می‌‌بافد
و خونش، سبز
از ریشه‌ها و شریان‌ها عبور می‌‌کند.
بید را
قمری مست
به پروازی در سپیده فرامی‌‌خواند.
با‌د می‌‌گوید: با من بیا
خاک می‌‌گوید: با من بمان
آب می‌‌گوید: از من بنوش
اما
نه‌ با‌د و   نه‌ خاک،
نه‌ آب و   نه‌ قمری،
تنها انسان می‌‌تواند
فراسوی دریاها و دیوارها،
در حجم بیکران تجسم‌
گیسوی بید را
با آویزه‌های نگاهش بیاراید.
تنها انسان می‌‌تواند
تصویر بید را
بر شانه‌های با‌د
با آب و   خاک و   پرنده
از بعد چندگانه‌ی ذهنش بیاویزد.
حتی اگر بهار نیاید. . .

من بهاران بسیاری را زیسته‌ام.
با پرندگان بسیاری خوانده‌ام.
کنار بیدهای بسیاری
چشم‌هایم را بسته‌ام
و تصویر خوشبختی
سبز و خجسته و آرام
از دریچه‌های دلم تا‌ب خورده است.
باری،
تنها انسان می‌‌تواند
لرزان
به جهان تجسم‌هایش بازگردد
و بگوید: من خوشبختم. بهار می‌آید.

نوروز ۱۳۸۹ ----------


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست