• قُل قُل قُل قالْ
از آسمان ِ شما
حسّ و هراسی
باقی نمانده است حال ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱٣ اسفند ۱٣٨٨ -  ۴ مارس ۲۰۱۰

  
قُل قُل قُل قالْ
از آسمان ِ شما
حسّ و هراسی
باقی نمانده است حال
این خاکْ حاکی از فرزندان ِ بی باک
دستی است که پرواز را اهلی نمی کند
                                  تا به جنون
                                          تاجی دوباره نبخشد
رخسار روزبهانْ
                   هان
بر چشم ِ اَرتَنگ نهان
تا
چند چند
زَندک شوند
تورفان ِ تپیده در سینه های ِ گنج
آکندهْ چَنگْ
خطِّ ما به سُغد رفت
سمرقندی پوشید
سنگسار نوشت
سِنجان ِ جانیم
                جانا
جانان ِ جانا
زیر شِن ِ سِین کیانگ
                      مُرده بودن
                                  نخواهیم بودنْ غنودن
در پامیر ِ امیرْ
ابریشمی خُفتیم
ابریشم برخاست
در دجله
دَم دَم
دَم زدیم
تا یوحنا
یاری دهندهء شمشیر شود
                            نشد
شدیم
طفلان ِ بی شام ِ آوردگاه
کربلا یی بی خواب
نشسته میان تمثال ها
هر از گاه
قبیله ای در تَنمانْ آرام بگیرد
وطنمانْ
به لُکنت می افتد
کودکان بی نام و نشان ایم
که از آواهای باطل کج خُلق می شود
و بُرناْ هوایی
که القاب
در نفس اش زنگ می زند ورنگ نمی شود
نجوائی که از سینهء شما رَخ نداد
آن قدر غربت بر نَقل هایتان می پاشد
تا دهانی افسرده باشید
و هلهله
مُعجزت
در گریبانتان
پار و پیر و پاره شود
آه وُ دَم
آدم بودیم
که از پدران ِ لبِ بام
زمین خوردیم
پدران ِ
پاهاْ
راه هاْ
بُردند
راه بُردند
خوانده
نخوانده
پدر خوانده
             خفتند
و فریبانْ فریب
سَروَر ِ صندوق ها و سکه ها
ماری شد در شبِ قِصه های ِ ما
قاتلی خفته نهفته در هجای ِ شاعران
و شامگاهی بی چَغانه
که در غواصی ِ طهماسبی
                              تکرار می شود.


تابستان ۱٣٨٨