• آوند این درخت سوخته ، می دانی؟
تاریخ ما است این درخت
ایستاده است تنها روی سپیده دم
وقتی که خون وسرب بر تاریخ می نشیند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۷ دی ۱٣٨٨ -  ۱۷ ژانويه ۲۰۱۰

 

شعرک زیراز دفتری رنگ باخته ا ست، مانده ازسال ۱۳۵۰ خورشیدی ..دوخط پایانی اش را تغییر دادم
به مناسبت خواندن«درجنگلی که نیست» اسماعیل خویی همیشه شاعر.

احمد شیرازی-پاریس ۱۶ دی ۱۳۸۸


وقت درنگ و گریز بهار نزدیک آن درخت
برلب ترانه داشتی در واپسین نفس
می خواندیش به اشک در برق آذرخش
گفتی ومن شنیدم:
آوند این درخت سوخته ، می دانی؟
تاریخ ما است این درخت
ایستاده است تنها روی سپیده دم
وقتی که خون وسرب بر تاریخ می نشیند
همراه یک سرود فریاد می کشد:
در خود هزار جوانه دارم در هرجوانه یک جنگل
‫***          ‬
اکنون که گردباد زمان تا مرز این خزان برما گذشته است
من هستم و تنهایی درخت، درجنگلی که هست!