• افشاگری آقای کروبی یکی از بنیان گزاران جمهوری اسلامی، یار و فرزند آیت الله خمینی، پایه گذار بنیاد شهید و رئیس اسبق مجلس شورای اسلامی در واقع به باور من زلزله بزرگی است در تاریخ جمهوری اسلامی، اسلام و تشیع که پس لرزه های آن میتواند میخی باشد بر تابوت باند خامنه ای- احمدی نژاد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ مرداد ۱٣٨٨ -  ۱۱ اوت ۲۰۰۹

افشای تجاوز جنسی به زندانیان سیاسی توسط حجت الاسلام مهدی کروبی آنطور که باید و شاید هنوز جامعه مدنی و سیاسی ایران را تکان نداده است. افشاگری آقای کروبی یکی از بنیان گزاران جمهوری اسلامی، یار و فرزند آیت الله خمینی، پایه گذار بنیاد شهید و رئیس اسبق مجلس شورای اسلامی در واقع به باور من زلزله بزرگی است در تاریخ جمهوری اسلامی، اسلام و تشیع که پس لرزه های آن میتواند میخی باشد بر تابوت باند خامنه ای- احمدی نژاد و میتواند در واقع حادثه ای باشد که رژیم حاکم را در موقعیت بدون بازگشت قرار داده و به فروپاشی آن کمک کند. فراموش نکنیم که تجاوزات جنسی به زندانیان در جامعه ای رخ میدهند که حاکمان دینکار ظاهراً بخاطر رعایت "قوانین شرعی" و صیانت از "عفت عمومی" دختران و پسران را در جامعه از هم جدا میکنند، تازیانه میزنند و زنان و مردان را به جرم عشق ورزی خارج از چارچوب ازدواج سنگسار میکنند. افسوس که آقای کروبی ظاهراً تقیه کرده با دادن آدرس اشتباه در مورد افشای مسئولیت و نقش اساسی ولی فقیه آقای خامنه ای شانه خالی کرده است. تردید نباید داشت که شکنجه های وسیع فیزیکی، روحی- روانی و پروژه های استالینیستی اعتراف گیری از زندانیان همراه با تجاوزات جنسی به دختران و پسران در چارچوب سیاست "النصر بالرعب" (پیروزی با ایجاد وحشت) طرح شده توسط علی خامنه ای صورت پذیرفته اند. و باز افسوس اینجاست که هنوز عده ای از اصلاح طلبان با نصیحت به آقای خامنه ای و هشدار به ایشان در مورد انحراف از جایگاه "مجتهد عادل"، اذهان جوانان را دچار توهم میکنند.
تجاوز جنسی به زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی از آنجهت تداوم پیدا کرده است که از یکطرف، جلادان زندانیان را تهدید کرده، آنان را از بروز و افشای این جنایات منع میکنند، و از طرف دیگر، از آنجا که در فرهنگ سنتی جامعه ایران غرایز و امیال جنسی سرکوب شده و "عفت" و "نجابت" تابو شده بصورت کاذب در وجدان عمومی جای گرفته اند، بسیاری از افرادی که مورد تجاوز قرار گرفته و احیاناً آزاد شده اند، بخاطر "حفظ آبرو" در مورد افشای این جنایات از خود اکراه نشان میدهند. امروز اما بخاطر نجات ایران از دست دژخیمان حاکم، این وظیفه ملی و میهنی آن دسته از ایرانیانی است که یا خود مورد تجاوز قرار گرفته و یا از تجاوز به دیگران اطلاع دارند، تا قدم پیش گذارند و این جنایات را در محکمه افکار عمومی بین المللی افشا نمایند. بزرگترین وظیفه اما بر دوش آن بخش از روحانیت ایران است که در این اعمال دستی نداشته و آنرا مذموم میداند. اینان موظفند تا با صدای بلند این فجایع و جنایات جنسی را که حاکمان "مسلمان" ایران در مورد جوانان این سرزمین اعمال میکنند تقبیح کرده و خواستار مجازات آمران و دست اندرکاران آن گردند.
اعمال جانیانی که احتمالاً با ذکر "یا الله"، "یا حسین"، "یا زهرا" بزعم آقای کروبی با دختران در بند "با شدتی تجاوز نموده اند که منجر به ایجاد جراحات و پارگی در سیستم تناسلی آنان گردیده" اند، چیزی نیست جز مصداق "جنایت علیه بشریت" که امید است آزادیخواهان خارج کشور بدور از اختلافات جناحی و خود بزرگ بینی های رایج آنرا پی گیری کنند.