• پایان حمایت و وفاداری اکثریت قابل توجهی از آحاد جامعه از نظام استبدادی حاکم نه فقط نظام را با بحران مشروعیت مواجه ساخت بلکه به عصبیت و از دست دان عقلانیت از نهادهای آن انجامید، بگونه ای که در مقابل مطالبات افراد جامعه در باب اصلاح نظام با خشونت برخورد نمودند، اعتبارو کارائی خود را از دست دادند و سطح مطالبات جامعه را بیش از پیش ارتقا بخشیدند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۰ اسفند ۱٣٨۷ -  ۲٨ فوريه ۲۰۰۹

اکثریت افراد جامعه ایران که به نادرست از سوی برخی با عنوان "اکثریت خاموش" از آنها یاد می شود طیف گسترده ای از نیروهای اجتماعی را در بر می گیرد که ارزشها و هنجارهای مدرن بعنوان عوامل اساسی همراه با احترام متقابلا سودمند آنها را به هم پیوند می دهد. این نیروها فارغ از تعلقات ایدئولوژیک و تبعیض جنسیتی و نژادی و دینی بر مشارکت جدی در نظام تصمیم گیری و ایفای داوطلبانه مسئولیت با توسل به عقلانیت تاکید می کنند. این نیروها بر اساس آموزه های دموکراسی رقابت مسالمت آمیز اندیشه های مختلف تحت لوای قانون را ارج نهاده و با اعمال خشونت و ستیز و خصومت علیه عقاید و اندیشه های مختلف بطور جدی مخالف هستند.
بر این اساس بهره گیری از خشونت و اجبار و زور در حل اختلافات فکری و عقیدتی را یکی از ویژه گیهای استبداد می دانند.

عوامل موثر در رشد کمی و کیفی اکثریت خاموش!!
عدم سیاست گذاری واقع بینانه اقتصادی از سوی نظام اسلامی و گسترش فقر و بیکاری حاصل از مشکلات اقتصادی و عدم توسعه اجتماعی، همچنین نادیده انگاشتن آزادیهای فردی و اجتماعی، سرکوب آزادی بیان و اندیشه، تعطیلی و حذف رسانه ها و روزنامه های آزاد و مستقل با هدف سلب هویت فردی آحاد جامعه و اجبار به تبعیت از حکومت دینی و مهمتر از همه سرکوب شدید جنبش های دانشجویان، زنان، معلمان، کارگران و... همراه با شکنجه و زندانی نمودن اعضا و فعالین این جنبش ها هر چه بیشتر صف مخالفین سیاسی حکومت را طولانی تر نمودند، چراکه مردم بنا به خصلت انسانی و اجتماعی نمی توانند برای همیشه تسلیم این شرایط متصلب باشند .
از سوی دیگر رشد و توسعه علم و تکنولوژی، امکان دسترسی افراد جامعه به تجارب مردم دیگر جوامع و مفاهیم مدرن مثل دموکراسی و سکولاریسم، برابری و عدالت در تامین فرصت برابر برای دستیابی به منابع و امکانات را فراهم نمود. این وضعیت به همراه تبادل اطلاعات و تجارب، آمال و آرزوهای گروه های مختلف اجتماعی را متحول ساخت که حاصل آن برای نظام سیاسی و استبدادی حاکم از دست دادن حمایت بخش مهمی از آحاد جامعه بوده است. تا جائیکه پایان حمایت و وفاداری اکثریت قابل توجهی از جامعه از نظام استبدادی حاکم نه فقط نظام را با بحران مشروعیت مواجه ساخت، بلکه به عصبیت و از دست دان عقلانیت از نهادهای آن انجامید. بگونه ای که در مقابل مطالبات افراد جامعه در باب اصلاح نظام؛ با خشونت برخورد نمودند، اعتبارو کارائی خود را از دست دادند و سطح مطالبات جامعه را بیش از پیش ارتقا بخشیدند.

نقش و جایگاه اکثزیت خاموش!! در روند های سیاسی
علیرغم اینکه طیف گسترده نیروهای اجتماعی (بدلایل متعدد) در نهادهای سیاسی و اجتماعی جامعه سازمانیافته نشده اند، اما بتدریج با ارتقاء سطح آگاهی و درک موازین حقوق بشر و دموکراسی، جایگاه شایسته خویش را بازیافته و توانستند نقش تاثیرگذار خویش را در روندهای سیاسی – اجتماعی تثبیت نمایند. بعنوان نیرویی که توانائی انکارناپذیری در مبارزات بدور از خشونت و مسالمت آمیز سیاسی - اجتماعی دارند، شناخته شوند. باید اذعان نمود که بخش مهم و قابل توجهی از تحصیل کردگان، دانشجویان و فرهیختگان علم بهمراه نخبگان سیاسی و روشنفکران متعهد با خاستگاه طبقاتی متوسط و پائین جامعه به این اکثریت تعلق دارند .

اکثریت خاموش!! و دهمین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی
از آنجا که شرکت در انتخابات گوناگون حکومت اسلامی مختص نیروهای مورد تائید حکومت می باشد، اپوزسیون و اکثریت آحاد جامعه بعنوان کاندیدا امکان حضور در آنرا ندارند، اما جناح های حکومتی که برای تصدی مقام ریاست جمهوری اسلامی با یکدیگر رقابت می کنند، حضور یا عدم حضور اکثریت خاموش! بر سر صندوق های رای را عاملی اساسی در پیروزی یا شکست کاندیداها می دانند.
آقای صادق زیبا کلام با صراحت، لزوم جلب توجه و حمایت اکثریت خاموش جامعه را "محل تامل و دغدغه اصلاح طلبان"۱ می داند و تاکید و توصیه می کند که باید "تکلیف این بخش خاموش مشخص شود"۲ چرا که در صورت حضور اکثریت خاموش! بر سرصندوق های رای آنها "غالبا به جریان اصلاح طلب رای خواهند داد".٣
اینکه چرا اکثریت افراد جامعه در صورت حضور در انتخابات به کاندیدای جبهه اصلاحات رای خواهند داد؟ اقرار و اعتراف به این حقیقت است که اکثریت جامعه ایران راه حل غلبه بر مشکلات و معضلات مبتلابه جامعه را در تغییر بنیادین ساختارهای حقوقی- سیاسی و بنای نظامی متفاوت از نظام موجود، مبتنی بر دموکراسی و خرد جمعی می بینند. اما آیا اصلاح طلبان با نگرشی که به اصلاح پذیری نظام و اساسا به دموکراسی دارند، می توانند اعتماد اکثریت جامعه را جلب نمایند؟ قابل تامل است.
آقای زیبا کلام در ادامه می نویسد: "به نظر من اصلاح طلبان می توانند این پیام را به مردم بدهند که اگر در انتخابات شرکت نکنند و پای صندوق رای حاضر نشوند آقای احمدی نژاد مجددا انتخاب خواهد شد"۴ و در ادامه علیرغم آگاهی از عدم انطباق ساختارهای نظام دینی با مطالبات اکثریت افراد جامعه همچنین اطلاع از اینکه در چارچوب این ساختارها، امکان تحقق حقوق شهروندان و آزادی های فردی و اجتماعی ناممکن است، به اصلاح طلبان توصیه می کند: "از بحث های نظری و سیاسی در باب حقوق شهروندی و جامعه مدنی پرهیز نمایند"۵ چون اگر سئوال شود که "چه تضمینی وجود دارد که این موضوعات تحقق پیدا کند پاسخی ندارید".۶
-چرا تضمینی وجود ندارد که موازین حقوق بشر، آزادیهای فردی و اجتماعی و عدالت اجتماعی که از ویژه گهای جامعه مدنی و مدرن است تحقق پیدا کند؟ عوامل موثر در جلوگیری از بسط و گسترش حقوق انسانی مردم ایران کدامند؟
- موا نع عدم تحق آزادی ها از جمله آزادی بیان و اندیشه، آزادی داشتن تشکل های صنفی چیست؟
- چرا علیرغم افزایش درآمد حاصل از فروش نفت و منابع ملی، مشکلات و مسائل اقتصادی مردم ایران رو به فزونی گذاشت؟
و فقر و فساد و فحشا... دامنه و گسترش بیشتری پیدا کرد؟
واقعیت این است که به لحاظ نظری و سیاسی درک و فهم مشکلات و مسائل جامعه نه فقط دشوار نیست بلکه به سهولت می توان در مورد چیستی آنها به توافق رسید. در حالیکه وقتی سخن از راه های غلبه بر مشکلات و مسائل به میان میاید اختلاف نظر و شکاف پدیدار میگردد. بهمین دلیل مراجعه به آرای عمومی به عنوان روشی برآمده از دموکراسی بمنظور دستیابی به نظر مورد پذیرش و قبول اکثریت جامعه صورت می پذیرد. اینجاست که در دموکراسی ها حقوق مخالفین سیاسی برحق تلقی می گردد. و رقابت اندیشه ها تحت حاکمیت قانون در شرایطی بدور از خشونت و اجبار رسمیت می یابد.
براین اساس نگرش آقای زیباکلام و همه کسانی که مثل او به مسائل جامعه نگاه می کنند، بیانگر احساس ناتوانی در پاسخگوئی به ضرورتهای اجتناب ناپذیر جامعه و متاثر از درک و فهم ناقص در تشخیص نیازها و مطالبات افراد جامعه در شرایط فعلی است. اگرچه ایشان بصورتی پوشیده به تمایل اکثریت جامعه به دموکراسی و آزادی و برابری اعتراف می کند اما از باور آنها به ضرورت تغییر بنیادین ساختارهای سیاسی بعنوان راه حل قطعی و عملی مسائل مبتلابه جامعه سخنی نمی گوید و به نوعی از "احترام "۷ به شان و جایگاه انسان ها امتناع می کند. بعلاوه ایشان بدور از مفهوم و محتوای مراجعه به آرای عمومی از جمله انتخابات ریاست جمهوری از اکثریت افراد انتظار دارد فقط برای عدم انتخاب مجدد آقای احمدی نژاد پای صندوق های رای حاضر شوند! آنهم در وضعیت و شرایطی که همگان می دانند آقای احمدی نژاد و سیاست های اخذ شده از جانب دولت وی معلول نظامی توتالیتر و استبدادی با نام و عنوان جمهوری اسلامی است که روحانیون و در راس آنها شخص ولی فقیه قدرت و سلطه خویش را برآمده از حکومت خدا می دانند. نه فقط حق ارزیابی و انطباق قوانین با احکام مذهبی را از آن خویش می دانند بلکه میزان رعایت این قوانین از سوی دولت را نظارت می کنند و کاملا فارغ از نظارت اجتماعی خود را پاسخگو نمی دانند تا جائیکه زندگی عمومی و حتی در بسیاری مواقع خصوصی افراد انسانها را در انقیاد گرفته اند و از هدایت زندگی در مسیر دلخواه آحاد جامعه ممانعت می کنند. اساسا می توان به ضرس قاطع گفت که نظام اسلامی با جمهوری و دموکراسی در تقابل و ستیز مستمر قرار دارد چون جمهوری ترجمان حکومت مردم و دموکراسی روش اعمال حاکمیت مردم، ابزار حفاظت از آزادی ها و پایبندی بر اصل تساهل و تسامع و احترام به همه گرایش ها و نحله های فکری است.
با این نظر و نگاه به اوضاع سیاسی جامعه و آرایش نیروها در صحنه سیاسی و اجتماعی ایران، اصلاح طلبان به تناسب انعکاس و دفاع از نیازها و مطالبات اقشار و طبقات جامعه و گرایش های سیاسی با هدف نفی استبداد و اصلاح و تغییر ساختارها برای تحقق حقوق شهروندان و گسترش آزادیها می توانند از بخشی از اکثریت خاموش!! (که سراپا فریاد است) انتظار حضور در پای صندوق های رای را داشته باشند. (آن بخش از این نیروها که هنوز به اصلاح پذیری نظام امید اندکی دارند). مشروط به آنکه به تعهدات خویش وفادار باشند و با ابزار "تقیه" در عرصه سیاست و اجتماع برخورد نکنند.!!٨
دریادل   توانا - ایران ٨/۱۲/۱٣٨۷
۱ و ۲ و ٣ و ۴ و ۵ و ۶- آقای صادق زیبا کلام ضمیمه روزنامه اعتماد ٣/۱۲/۱٣٨۷
      ۷- "احترام" به مفهوم حق ازادی بیان اندیشه و نظر به مخالفین - شنیدن سخن مخالفین و نقد اندیشه و نظرآنان بنا به ضرورت. بر این اساس که مخالفین اغلب بر حق هستند.
    ٨- استاد علوی تبار شرکت در انتخابات را با قبول اصلاح پذیری نظام تحت عنوان آزمون فیصله بخش مطرح نموده اند