سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

غزل


اسماعیل خویی


• تا مستی از وصال ِ تو دارد ، خوشا دلم؛
تا بوسه از لب ِ تو گسارد، خوشا لبم.

بر پوست ِ برهنه ی تو برکه ی حریر،
ماهی وش ست،بوسه زنان، در شنا لبم. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٨ خرداد ۱٣٨۷ -  ۲٨ می ۲۰۰٨


 
 متن فرجامین

 
از مهر توست گر که ز شادی لبالبم؛
وز خنده هیچگاه نگردد جدا لبم.
 
زیبایی ی جهان زندم بوسه بر دهان،
وقتی شود به گفتن ِ نام ِ تو وا لبم.
 
یار ِ تو شد نگار تو، در جوشش آ، دلم!
بنگر دهان ِ دوست و در کوشش آ، لبم!
 
از بوسه ناب تر نگساریده ام شراب،
زان دم که گشت با لب ِ تو آشنا لبم.
 
تا مستی از وصال ِ تو دارد ، خوشا دلم؛
تا بوسه از لب ِ تو گسارد، خوشا لبم.
 
بر پوست ِ برهنه ی تو برکه ی حریر،
ماهی وش ست،بوسه زنان، در شنا لبم.
 
ماهی به بوسه سیر نگردد ز آب ِ خویش:
یعنی که از تو کام نسازد روا لبم.
 
کار ِ لبم به بوسه زدن می کند نگاه:
وقتی که بر تنت نزنم بوسه با لبم.
 
سر تا به پا لطافت ِ   گل داری و   پرند:
می بینم این، و لیک نه با چشم، با لبم.
 
پر نوش و پر شکوفه، یکی گلسرا تنت،
زنبور نوشخواره ی این گلسرا لبم.

کندویی از عسل به دهان دارم از غزل:
زیرا ربوده از لب ِ تو بوسه ها لبم.
 
 
 
شانزدهم مارس ۱۹۹۵
بیدر کجای لندن
 


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست