• آی نی زن ... نی بزن، در من بدم
تا برآرم نغمه های زیر و بم

تا بیاندازم گره در جان باد
تا بشویم آب را در چاه یاد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ مهر ۱٣٨۶ -  ۱۵ اکتبر ۲۰۰۷

بشنو این نی، چون شکایت می کند (1)
از جدایی ها حکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند،
در نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق ...

*********

آی نی زن ... نی بزن، در من بدم
تا برآرم نغمه های زیر و بم

تا بیاندازم گره در جان باد
تا بشویم آب را در چاه یاد

تا بگیرم ترس و جان بازی کنم
پیش پای دل، سر اندازی کنم

آی نی زن... آی نی زن ... نی بزن
تا که هم تن وارهد، هم پیرهن

تا به آرام آورم آواره را
مادر و لالایی و گهواره را

تا ببافم گیسوی رنگین کمان
تا بیاندازم به پشت آسمان

تا به چشم شب کشم جادوی خواب
تا شوم دالان نور آفتاب

تا که از تندیس خود بیرون شوم
بس کنم تکرار و دیگرگون شوم   
         
تا در آغوش نیستان بوده ام
ناله ای در خویش پنهان بوده ام

تا مرا از نیستان ببریده اند،
در من این جان پریشان دیده اند
   
چون که نی از هستی خود درگذشت
با دم نی زن تواند جفت گشت
      
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
قدر داند روزگار وصل خویش

از جدایی ها مرا اندیشه نیست
عشق را جز در جدایی ریشه نیست

در فراق دوست، گستاخ آمدم
ریشه گیر و شاخ در شاخ آمدم

گر چه دشوار آمد این راه فراق
می سپارم با شکوه اشتیاق

از جدا یی «های» ها «هو» می شود
دست های عاشقان رو می شود

حال ما از این جدایی ها نکوست
این سر آشفته ام دلخواه اوست

هسته چون تنهاست، رویا می شود
کی به بالا بُن شکوفا می شود ؟

سینه باید از تپش های فراق
تا بگوید شرح درد اشتیتاق

کی مرا از ظنّ خود گیرد کنار ؟
آن که در عشق آمده دیوانه وار

چون بر آید دست عشق از آستین
هر کسی او می شود، ظنّ هم یقین

آی نی زن با لبم دمساز شو
نی شو و نی زن شو و آواز شو

در نفیرم هر کسی نالیده است ،
جز صدای عشق را نشنیده است ...

Pirayeh163@hotmail.com


برگرفته از فتوکپی نسخه ی تاریخ 668 هجری/زمان حیات مولانا/محفوظ در قاهره