سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

اینگونه می توان از خطر جنگ بسلامت گذشت


الف. میثاق


• برای جلوگیری از خطرات بالقوه واحتمالاً نزدیک، همه نیروهای مردمی باید دور هم جمع شوند، و یک پلاتفرم معقول که حقوق همه ملیت های ساکن ایران را در خود بگنجاند، تنظیم نمایند و نظامی غیر متمرکز و مبتنی بر سیستم فدرال و بر پایه دمکراسی، حقوق بشر و ضد تبعیض قومی، جنسی، دینی و غیرمشروط و محدود برای آینده ایران در نظر گرفته شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۹ مهر ۱٣٨۶ -  ۱۱ اکتبر ۲۰۰۷


خطرهای جدی ایران را تهدید میکنند . این خطرها را اینگونه می توان نام برد :
الف- حمله آمریکا به ایران: در رسانه های همگانی آمده است که نیوکانها در آمریکا به کمک برخی کشورها آماده حمله به ایرن هستند.
ب- ادامه غنی سازی اورانیوم و برنامه های مخفی اتمی جمهوری اسلامی، یکی دیگر از خطرهایی است که هم ایران و هم سایر کشورهای جهان را به مخاطره انداخته است.
سرکوب و خفقان داخلی، دخالت جمهوری اسلامی در امور داخلی کشورهای همسایه و مسلمان، حمایت از تروریسم، تحریک و بحران سازی در خاورمیانه از دیگر مسائلی هستند که بی ثباتی صلح وامنیت جهانی افزایش داده است.
وظیفه فعالین سیاسی، مدافعان حقوق بشر و دیگر فعالان جامعه مدنی صف آرائی در مقابل اینگونه تهدیدهاست.
رژیم جمهوری اسلامی که بر بستر بحران و تشنج زندگی می کند، در بدو کار خود به سفارت آمریکا حمله کرد و با اعلام صدور انقلاب اسلامی، تحریک شیعیان در کشورهای همسایه بر علیه دولتهایشان را آغاز نمود.
سران رژیم با سر دادن شعار های توسعه طلبانه مانند استرداد بحرین، تنش آفرینی کردند و تحریک ها را آنقدر دامن زدند، که در نهایت منجر به جنگ ایران و عراق شد. در این مرحله بود که شرایط برای کشورهای عرب مسلمان فراهم شد که در یک جبهه برعلیه ایران صف آراستند و جهت تضعیف و یا از بین بردن آن با کشور عراق هم پیمان شدند.
رژیم ایران مخالف صلح خاورمیانه است و با کمک گروه های مخالف صلح و وابسته به خود در منطقه، همیشه در تلاش از بین بردن هر اقدامی برای رسیدن به صلح است.
جمهوری اسلامی سالیان دراز، و بشکل مخفیانه به فعالیت اتمی دست زده و حهت رسیدن به قدرت اتمی ثروت این کشور را در این راه بهدر می برد. رژیم اینگونه فعالیت ها را به قیمت فقر و تباه انسانها وسرکوب آزادی و گسترش خفقان در کشور و بحران وتشنج سازی در خارج ادامه داد ه است.
اپوزیسیون جمهوری اسلامی
از سوی دیگر در ادبیات سیاسی اپوزیسیون فارس تبار جمهوری اسلامی خصوصاً در خارج می خوانیم که نیروی بالقوه دیگری ایران را تهدید می کند که جهت مقابله با آن و نجات آب و خاک همراه جمهوری اسلامی باید در یک صف عمل کنند.!
بنا بر نظر آنان این نیروی سوم که آمریکا را تشویق به حمله به ایران می کند و می خواهد ایران را به چند تکه تقسیم کند، همان سازمانها و احزاب تجزیه طلب و نیروهای فعال قومی و مدافعان سیستم فدرال هستند. روشنفکران فارس معتقدند، در برابر این گروه ها و حل مشکل حقوق ملی و قومی، باید حول شعار حقوق بشر و دمکراسی و تحقق حق شهروندی گرد هم آمد.
این نظریه پردازان، که حقوق بشر و دمکراسی و حقوق شهروندی را به عنوان چتر عمل مشترک و الترناتیو خویش اعلام کرده، برای دعوت از دیگران در پیش گرفته اند . و هر کس این واژه ها را بپذیرد، بعد از قسم و امضاء در صفشان راه خواهد یافت.
این نوع دمکراسی و حقوق بشر مشروطی که این دوستان در برابر فعالین ملی و قومی قرار می دهند، فقط به درد همتباران خویش می خورد و می تواند آنان را بدور هم جمع کند. دمکراسی یعنی رأی اکثریت و حکومت مردم بر مردم و همچنین اعلامیه جهانی حقوق بشر هیچگونه محدودیت و شرطی در رابطه با آزادی بیان، عقیده و تشکل قائل نیست وتاکید می کند که همه افراد بشر آزاد و در حقوق برابرند.
در این اعلامیه می خوانیم :
ماده ١
تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابراند.
ماده ١٩
هر فردی حق آزادی عقیده و بیان دارد و این حق، مستلزم آن است که کسی از داشتن عقاید خود بیم و نگرانی نداشته باشد و در کسب و دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسایل ممکن، و بدون ملاحظات مرزی، آزاد باشد.
ماده ٢٠
١- هر شخصی حق دارد از آزادی تشکیل اجتماعات، مجامع و انجمن‌های مسالمت آمیز
بهره مند گردد۱.
بنابر این شعارهای این دوستان ژستی سیاسی بیش نیست و خالی از واقعیت است.
در ضمن در کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد می خوانیم:   
ماده اول
١- تمام ملتها حق خودمختاری دارند. بواسطه این حق، آنها وضعیت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و توسعه فرهنگی خود را آزادانه تعیین میکنند۲.
بنابراین شواهد، شعاردهندگان و کسانی که بنام حقوق بشر ،حق شهروندی و دمکراسی سخن می گویند، و برای خود حقوق ویژه قائلند، که با طرح این واژه ها در برابر مطالبات ملت ها (اقوام)غیرخودی در ایران، خواهان حفظ آن حقوق ویژه اند، همانا پیروان سلطنت و جمهوری اسلامی هستند.
ایران کشوری است کثیر الملله با فرهنگ ها، زبان ها ،علایق و ادیان متنوع است . احزاب ، سازمانها و فعالان ملی دیگر ملیت ها (اقوام) حق دارند به هر عقیده و ایدولوژی مسلح باشند و آزادانه مطالبات خویش را مطرح و به شکل مسالمت آمیز فعالیت کنند.
ملل و اقوام محکوم جغرافیای ایران، بیش از ۶۰% جمعیت ایران را تشکیل می دهند وده ها سال از حقوق مسلم خویش محروم، وسرکوب و تحقیر شده و می شوند. از محرومترین آن ملت ها، ملت عرب اهوازی که بر دریائی از نفت و گاز زندگی میکند.
نه تنها احتمال حمله نظامی نیوکان ها و گردن کشی های جمهوری اسلامی، ایران را تهدید می کنند بلکه این تهدید را سازمانها و فعالین تمامیت خواه و طالبین حقوق ویژه از فارس تباران با طرح مسائل غیر واقعی، تقویت می کنند. اینها نمی خواهند واقعیت ایران را بفهمند و یا می فهمند و چشم بسته بر ایران یک ملت یک دولت پافشاری می کنند و حقوق دیگر ملیتها را نادیده گرفته و خواب پادشاهی و تکروی ده ها سال گذشته را در سر می پرورانند و در لوای واژه های ذکر شده تهمت و افترا به فعالین سیاسی غیر خودی می زنند و آنان را تجزیه طلب و مدافعان خارجی می نامند و خود را قربانی این گونه اعمال می انگارند!
شعار دهندگان امروزی دفاع از میهن در جنگ ایران و عراق نشان دادند که چگونه ملت ها را تنها گذاشته و به غرب و دشمن امروزی آنان پناه بردند ! مگر این مدافعان امروزی از ایران نبودند که با کمک آمریکا در کودتا علیه دولت مصدق این کشور را با دودست وبا طبق اخلاص به آمریکا تقدیم کردند! و دیکتاتوری عریان علیه ملیت ها برقرار ساختند و جانشینی چون جمهوری اسلامی را به ارمغان آوردند. همه می دانند که ملت عرب و کرد در آن جنگ بیشترین ضربات و ضرر را تحمل کردند. ما امروز همانطور که مخالف جنگ در هر شکل آن هستیم، مخالف تبعیض واستثمار ملی و طبقاتی هم هستم.
برای جلوگیری از خطرات بالقوه واحتمالاً نزدیک، همه نیروهای مردمی باید دور هم جمع شوند، و یک پلاتفرم معقول که حقوق همه ملیت های ساکن ایران را در خود بگنجاند، تنظیم نمایند و نظامی غیر متمرکز و مبتنی بر سیستم فدرال و بر پایه دمکراسی، حقوق بشر و ضد تبعیض قومی، جنسی، دینی و غیرمشروط و محدود برای آینده ایران در نظر گرفته شود.
به غیر از این عمل، مدافعان یک ملت یک کشور تجزیه طلبان و خواهان حقوق ویژه ای خواهند بود که این خطرات امروزی را بالفعل خواهند کرد و دیگر ایران را به هر قیمت نتوان حفظ کرد.

۰۹.۱۰.۲۰۰۷
elef_mithaq@hotmail.com

۱- اعلامیه جهانی حقوق بشر
۲- کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد
مصوبه ٢٦ دسامبر ١٩٦٦/ قطعنامه A ٢٢٠٠ قدرت اجرائی بنابر ماده ٤٩، ٢٣ مارس ١٩٧٦


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست