• در فرانسه ۹۰ در صد نیروی برق از نیروگاه های هسته ای حاصل میشود. کشور فرانسه با استفاده از ۵۹ راکتور نصب شده، علاوه بر تامین تقریبا کل انرژی مصرفی خود، بزرگترین صادر کننده برق به کشورهای همجوار خود از جمله بریتانیاست که ۴ در صد و ایتالیا که ۱۶ درصد برق مورد نیاز خود را از این کشور وارد میکنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۶ مهر ۱٣٨۶ -  ٨ اکتبر ۲۰۰۷

نیروگاه های هسته ای در بریتانیا
در حای حاضر ۱۹ راکتور هسته ای در بریتانیا فعال است که در حدود بیست درصد برق این کشور را تامین میکند. کشور انگلستان از پیشگامان صنعت اتمی بوده و اولین راکتور هسته ای آن در سال ۱۹۵۶ قبل از آمریکا راه اندازی شده است. تا سال ۱۹٨۰ سیاست دولت مبتنی بر توسعه نیروگاه های هسته ای بوده است. در این سال، سیاست خصوصی سازی صنعت برق، ساخت نیروگاه های جدید را دچار وقفه نمود. اما با پا به سن گذاشتن نیروگاه ها، تعویض، بازسازی و ساخت نیروگاه های جدید اجتناب ناپذیر می نمود لذا در سال ۲۰۰۶ ساخت نیروگاه های جدید به تصویب رسید.
نسل اول و دوم راکتورهای انگلیسی که در نیروگاه مگنوکس کار گزارده شده بودند، راکتورهایی با تعدیل کننده گرافیتی بودند که خنک کننده هایی از نوع گاز اکسید کربن داشتند. راکتورهای اولیه کاربرد دوگانه جهت مصارف نظامی داشتند و با سوخت اورانیم طبیعی فلزی تغدیه میشدند . از این نوع راکتورها ۲۶ واحد ساخته شد که بجز بریتانیا در فرانسه، ژاپن و ایتالیا هم نصب شدند.
نسل دوم این راکتورها موسوم به "ای جی آر" بودند که صرفا جهت تولید الکتریسیته بکار برده میشدند. از این راکتورها ۱۴ عدد ساخته شد. لیکن در سال ۱۹۹۵ استفاده از راکتور های آب سبک با فشار بالا در دستور کار قرار گرفت و نیروگاه "سایزول بی" با راکتور های ۱۲۰۰ مگا واتی وستینگهاوس بنا نهاده شد. عمر مفید این نیروگاه تا سال ۲۰٣۵ پیش بینی شده است.
بریتانیا، دارای چرخه کامل سوخت شامل کارخانجات بازیافت به ظرفیت ۶۰۰۰ تن در سال میباشدو از سال ۱۹۵۲ تا کنون دست به ۴۵ آزمایش سلاحهای هسته ای زده است.

نیروگاه های اتمی فرانسه
در فرانسه ۹۰ در صد نیروی برق از نیروگاه های هسته ای حاصل میشود. کشور فرانسه با استفاده از ۵۹ راکتور نصب شده در نیروگاههای خود، علاوه بر تامین تقریبا کل انرژی مصرفی خود، بزرگترین صادر کننده برق به کشورهای همجوار از جمله بریتانیا و ایتالیا ست که بترتیب ۴ در صد و ۱۶ درصد برق مورد نیاز خود را از این کشور وارد میکنند. قیمت تولید برق اتمی فرانسه در حدود ٣ یورو سنت در هر کیلو وات ساعت و ارزانترین برق تو لیدی در اروپاست.فرانسه از صادرات برق خود سالیانه ٣ میلییارد یورو درآمد دارد. اما نیروی اتمی فرانسه فقط به ساخت و تولید برق بسنده نکرده است. شرکت دولتی آریوا، قلب نیروی اتمی فرانسه است که با تشکیل کارتلهای بین المللی بر تمامی عرصه های استخراج اورانیم، غنی سازی، تولید سوخت هسته ای، ذخیره سازی پس آمدهای هسته ای، بازیافت پس آمد هسته ای و تولید سوخت مخلوط در سراسر دنیا دست انداخته است. شرکت آریوا که پس از بلعیدن بخش اتمی زیمنس به غول اتمی اروپا تبدیل شده است، جهت دست یابی به منابع اورانیم جهانی،با تشکیل شرکتهای اقماری وابسته به خود دست به سرمایه گزاری وسیع در کانادا، قزاغستان ،استرالیا و نیجریه زده است. فرانسه سالیانه ۱۲۴۰۰ تن اکسید اورانیم تغلیظ شده جهت سوخت نیروگاه های خود را وارد میکند. ٣۰ در صد سوخت هسته ای فرانسه همچنین از باز یافت پلوتونیم و اورانیم ناشی از سوخت مصرف شده حاصل میگردد. سازمان انرژی اتمی فرانسه همچنین دارای ۱۴ راکتور تحقیقاتی فعال است. در سالیان گذشته ۱۷ راکتور تحقیقاتی بعلت پایان رسیدن عمر مفید خود تعطیل شده اند. بزرگترین راکتور تحقیقاتی فرانسه بقدرت ۷۰ مگا وات توسط آمریکا جهت کارهای تحقیقاتی مورد استفاده قرار گرفته است. آمریکا اذعان نموده است که در حال حاضر فاقد اینگونه راکتور تحقیقاتی جهت پژوهش در پرتاب کننده های نوترونی است. با وجود این، در مارچ ۲۰۰۷ ساخت راکتور تحقیقاتی ۱۰۰ مگا واتی جدید فرانسه آغاز گردید. فرانسه از کشورهای دارای سلاح هسته ای می باشد که تا کنون به متجاوز از صد آزمایش جهت بررسی کارکرد این سلاحها دست زده است.

نیروگاه های اتمی در آلمان
تولید الکتریسته آلمان در سال ۲۰۰۴ ، ۶۱۰ میلیارد کیلو وات ساعت بوده است. ۵۵ در صد برق آلمان از سوخت ذغال سنگ تامین میشود. ۱۷ راکتور اتمی فعال در نیروگاههای هسته ای آلمان در حدود ۲۰.۶ در صد برق آلمان را تامین میکند. تمامی راکتورها ساخت زیمنس میباشند ۶ عدد از آنان از نوع آب جوشان و ۱۱ غدد از نوع آب سبک با فشار بالا هستند. پس از ادغام آلمان غربی و شرقی، نیروگاههای اتمی آلمان شرقی که از نوع روسی بودند به تدریج از مدار خارج شدند. با وجود اینکه آلمان از سال ۱۹۷۰ فعالانه به ساخت نیروگاههای هسته ای مشغول بوده است، اما پس از فاجعه اتمی چرنوبیل در سال ۱۹٨۶ تصمیم آلمان مبنی بر تعطیلی تدریجی این نیروگاهها بوده است. لذا پس از اتمام ساخت آخرین نیروگاه اتمی در سال ۱۹٨۹، نیروگاه اتمی جدیدی ساخته نشد. بنا بر تصمیمات گرفته شده در سال ۱۹٨۶، نیروگاههای اتمی بایستی در عرض ۱۰ سال بکلی از مدار خارج میشدند. لیکن این تصمیم در عمل محقق نگردید و بر اساس مصوبه سال ۲۰۰۰ عمر این نیروگاهها تا سالیان متمادی تضمین گردید، لیکن ساخت نیروگاههای جدید تا حل مسئله دفع مطمئن ذباله های اتمی همچنان ممنوع باقی ماند. وابستگی به واردات گاز وارداتی از روسیه، پیر شدن راکتورهای هسته ای که جایگزینی آنان را اجتناب ناپذیر ساخته، و تعهد به کم کردن گازهای گلخانه ای که مطابق توافقنامه کیوتو از دور خارج کردن نیروگاههای ذغال سنگی را طلب میکند، از مسائلی هستند که باعـت شده است که آلمان در صدد تجدید نظر از تصمیم خود بر آید.

نتیجه گیری
از میان سه کشور عمده و پیشرفته اروپایی، انگلستان، آلمان و فرانسه، فقط فرانسه بود که با سرمایه گزاری عظیم در حدود ۴۰۰ میلیارد دلاری بعد از سالهای ۱۹٨۰ ساخت نیروگاههای اتمی را گسترش داد. نیروگاههای اولیه فرانسه از نوع خنک شونده گازی بودند که تکنولژی آن از انگستان اخذ شده بود. لیکن فرانسه در سالهای بعدی از تکنولژی نیروگاههای آب سبک با فشار بالا استفاده نمود که مشابه راکتورهای ساخت شرکت آمریکایی وستینگهاوس بود. این سالها، سالهای بود که ساخت نیروگاههای هسته ای در دنیا در حالت رکود بود. در آمریکا بعد از فاجعه اتمی "تری ایلند" دیگر اجازه ساخت نیروگاههای اتمی صادر نمی گشت. و بعد از فاجعه اتمی چرنوبیل ، آلمان تصمیم گرفته بود که کل نیروگاههای اتمی خود را بتدریج تعطیل نماید. و در انگستان، دولت تصمیم گرفته بود تا نیروگاههای برق را خصوصی نماید و شرکتهای خصوصی بعلت ریسک پذیری و هزینه بالا حاضر به سرمایه گزاری در ساخت نیروگاههای اتمی نمی شدند. نتیجه اینکه صنایع اتمی این کشورها نسبت به فرانسه عقب افتاد و جهت تولید برق متکی به ذغال سنگ شدند. انگلستان که خود صادر کننده صنعت نیروگاه هسته ای به فرانسه بود ناچار به واردات برق از این کشور و سپس استفاده از تکنولژی فرانسوی در ساخت نیروگاههای خود شد. و شرکت زیمنس آلمانی که سر آمد شرکتهای دارای تکنولژی ساخت نیروگاههای اتمی بود تحت شعاع شرکت فرانسوی آویرا قرار گرفت و با خرید ٣۰ در صد سهام آویرا، در آن حل گردید. اما سرمایه گزاری وسیع فرانسه در ساخت نیروگاههای اتمی به بار نشست و نه تنها فرانسه را قادر ساخت تا با تامین برق خود و صادرات برق به کشودهای دیگر اروپا قرض خود به بانکها را پس دهد بلکه باعت گردید که پیشرفته ترین و ایمن ترین نیروگاههای اتمی موسوم به "نسل سوم پیشرفته" را تولید نماید.