عنوان : جواب به جناب سواد کوهی
اتفاقا موقع رای دادن سواد مردمی لازم است چونکه اگر مردم سواد لازمه را نداشته باشند نتیجه رای شان ممکن است به فاجعه ختم شود و نمونه های زیادی دیده شد و میشود.اگر مردم سواد نداشته باشند خیلی راحت تحت تاثیر مثلا یک پوپولیست از راست تا چپش گرفته میشوند حتی در جوامع غربی با سطح آزادی نسبتا بالای رسانه ها. اوضاع ایران با همه کنترلها و سانسورها که دیگر فاجعه است و مردمش از دسترسی به منابع آزاد مخالف حاکمیت محروم هستند و به جرات میشود گفت که یکی از دلایل پایداری حکومت ملائی در بیسوادی یا کم سوادی و ناآگاهی اکثریت مردم نهفته که با شرکت خود در انتخابات نمایشی و مهندسی شده رژیم شرکت میکنند علیرغم تجارب گذشته شان که با رای شان کمتر چیزی به نفع مردم تغییر میکند.رای دهنده ای که آنقدر سوادش پائین است و نمیداند که نباید در یک انتخاباتی که شرایط دمکراتیک ندارد شرکت کرد به خودش و دیگران خیانت میکند. مثلا چرا زنان ایرانی در انتخابات رژیم ملائی که همه آزادیها و حقوق زنان را از آنها گرفته اصلا شرکت میکنند برای من قابل فهم نیست و برای همین میگم قبل از رای دادن سواد و آگاهی لازم است خصوصا برای زنان ایرانی. اگر شما شناخت خوبی از ایران و مردمش داشته باشید باید بدانید که دین اسلام و نمایندگانش نمیتوانند همزیستی مسالمت آمیزی با ساختار دمکراسی و آزادی داشته باشند و صحت اینرا از خامنه ای ملعون بپرسید. برای همین میگویم کریمی جان میخواهی دمکراسی ات را کجا ببری یا پیاده بکنی با اینکه خوب میدانی در یک کشوری که اسلام حضور داشته باشد محال است به حتی نیمه دمکراسی برسی تا زمانیکه همسایه ات مسلمان مرتجع نماز خوان است. اگر اروپائیها به دمکراسی رسیدند برای اینکه اولا دست مسیحیت را از قدرت سیاسی کوتاه کردند و در ثانی خوشبختانه اسلام عقب مانده و ارتجاعی نداشتند و میتوانستند آزادانه بیاندیشند و به آزادی و ترقی و پیشرفت برسند. با همه احترام به روشنفکران ایرانی ضد دینی و قدردانی از تلاششان متاسفانه باید گفت امثال جناب کریمی به بن بست میخورند چونکه دیوار بلند ارتجاع اسلامی نمیگذارد از رویش بپرید. وگرنه چطور ممکن است آخوندها که از بیسوادترین قشر جامعه هستند بر ایران حاکم باشند چونکه اکثریت مردمش سواد و آگاهی شان را توی بقچه گذاشتند. مشکل اصلی سد راهمان برای رسیدن به دمکراسی اسلام لعنتی در ایران نشسته است نه اینکه روشنفکر با سواد نداریم.
٨٨۷۵٨ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : گفتی دموکراسی ؟
گیله مرد دلیر !
ممکنه بگی این جمله را از کجا آورده ای ؟
«دمکراسی مال جوامع رشد کرده با سطح سواد مردمی بالاست»
نگارنده متوجه منظورت نشد.
منظورت آمریکاست ؟ سطح سواد مردمی بالا یعنی چه؟
مگه موقع رای دادن احتیاج به سواد مردمی است؟
٨٨۷۵۵ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : سرنشینان قطار اپوزیسیون ابتدا بایستی ریل بسازند یا میساختند تا قطارشان راه بیفتد!
حالا آمدیم برای حرکت قطار اپوزیسیون ابتدا ریل و بعدش قطارش را هم ساختید ولی نادیده میگیرید که این قطار شما از دشت ویران شده و بیابان خشک بی آب و علفی که حکومت اسلامی با چهل سال سلطه اش و دین اسلام با ۱۴۰۰ سال حضور منحوسش در ایران برجای گذاشته میخواهید عبور کنید تا به کدام هدف سفر شما برسید؟ با حضور اسلام در ایران زیر ساخت هر ریلی شُل میشود و قطارتان نیمه راه یا در همان اول خط نقطه استارت باز میماند. خصوصا اگر فرمان قطار دست کاپیتن یا راننده چپ سنتی کمونیست خواه باشد که دیگر فاجعه را تکمیل میکند و خطر سقوط به ته دره نه تنها بعید نیست بلکه حتمی است! قبل از انقلاب ۵۷ مردم سوار قطار سلطنتی دیکتاتوری بودند ولی پیاده شدند و خواستند ببینند قطار اسلامی چقدر لوکستر است ولی بعد از سفر طولانی چهل ساله با آن میبینند ای بابا باز صد رحمت به همان قطار سلطنتی. حالا اپوزیسیون وعده سوار شدن به قطار سوپر دولوکس "دمکراسی" را میدهد در حالیکه اصلا نه مهندسش را دارد و نه برنامه ساختنش را. یک بنّای معمولی را میخواهند جای معمار کاردان جا بزنند که معلوم است نتیجه کار چه میشود چونکه محال است با بودن اسلام در ایران حتی ساعتی دمکراسی و آزادی حاکم شود چیزیکه جناب کریمی همیشه فراموش میکند که پشت جبهه دمکراتیکش اسلامیون سنگر گرفتند و منتظرند که بیائی! دمکراسی مال جوامع رشد کرده با سطح سواد مردمی بالاست نه ایران اسلام زده با فرهنگ مردم اکثریت خرافه پرستش که خمینی مرتجع را در ماه میدیدند البته با تلسکوپ برخی چپهای متوهم آنزمان!
٨٨۷۵۴ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : وای روزیکه شاهی ها درسرنوشت ملت سهیم باشد پرچم سیاه بر درودیوارایرانی ها اویزان و چه روز نکبت باری خواهد بود
بهزاد عزیز
درود بشما که با مردم روشن حرف میزنید زمان انرسیده است ویقین میدانم روزی شاهد پیروزی ملت نزدیک است قلمتان پرتوان باد
٨٨۷۵۲ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : کنگره ملی، شورای رهبری موقت
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
خوشحالم با تمام موانع، بایکوت و سانسوری که علیه ما (فراکسیون کمونیستی و رفقای در دفاع از سوسیالیسم) در سازمان اکثریت ایجاد شده بود سرانجام با تاخیری دهساله به ابتدای نقطه ای رسیده اید که اندکی از نتایج آثارش در این مقاله شما مشهود می باشد.
اینکه پتک واقعیات شرایط بحرانی و یا رادیکالیسم کشور شما را به این نقطه رسانده یا تحت تاثیر مباحث رفقای حزب چپ این فکر خطور کرده باشد امر خوشایند و مبارکی است.
متاسفانه بخش زیادی از هم نسلهای شما تصور می نمایند که امر تفکر و تعیین مسیر حق آنان بوده و تنها از عهده آنان برمی آید.
در هرصورت این تحول و چرخش اندک شما بسوی طرح راهکارهای نوین باعث خشنودی من است اما در ثابت قدمی همقطاران شما در مخالفت از حکومت اسلامی متاسفانه همواره تردید و تزلزل نهفته است. با اینحال چنانچه مایلید در عبور از بحران ثابت قدم باشید در صورت امکان به مجموعه مقالاتی پنج قسمتی که حدود دهسال پیش تحت نام (اصلاح یا انقلاب، کدامین گزینه، کدامین راهکار) نوشته شده و طی دو مرحله تاکنون توسط اخبار روز منتشر گشته است نظری افکنید شاید خالی از لطف نباشد البته لازمه آن این است که شما در گذر از حکومت اسلامی ثابت قدم بوده و امر انقلاب توده ای را معادل با خشونت و مردود شده اعلام ننمائید.
مقالاتی که خانم "ویکتوریا" بهمراه "یاران آقای پهلوی" با اجرای ناقص و کمیک آن نه تنها بحرانی را حل نکردند بلکه خود نیز خالق بحران گشته اند.
http://www.akhbar-rooz.com/ideas.jsp?essayId=۸۵۸۸۵
٨٨۷۴٣ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹۷