عنوان : بعداز همه پرسی نوبت آرامش است
خیلی کوتاه بگویم که کرد های اقلیم کردستان عراق سالها خودمختاری را تجربه کردند و حالا نیز همه پرسی برگزار کردند. بسیار خوب....... چون نگارنده نمی داند کردهای عراق قبل و بعداز سقوط حکومت دیکتاتوری صدام چه توافق هائی با سایر نیروها ی عراق و [سایر کشور] ها برای اداره‍ی آن کشور داشته اند نمی تواند احساسی با این موضوع برخورد کند و از اقای بهزاد کریمی هم تعجب نمی کند که تیتر بزند « از رسمیت جمهوری کردستان باید پشتیبانی کرد» شما بنمایندگی از چه کسانی چنین می نویسید؟
نگارنده نمی داند مخاطبین آقای بهزاد کریمی کیانند ؟ مجمع شورای امنیت سازمان ملل متحد یا خوانندگان اخبار روز و سایت هائی که این نوشته را منتشر می کنند.
از این که بگذریم شاید ایشان از تمام جزئیات قوانین ملی عراق بعداز سقوط صدام و توافق نامه ها دولت مرکزی عراق و حکومت خودمختار اقلیم کردستان خبر دارد و همه چیز بخوبی پیش خواهد رفت نگارنده فقط می تواند صمیمانه آرزوی پیشرفت و خوشبختی مردم کرد اقلیم کردستان را بنماید ولی مسئول این تصمیم تاریخی رهبران اقیلم کردستان می باشند.
نگارنده بعنوان یک شهروند ایرانی تبعیدی هر گونه کارشکنی از طرف حکومت کشتار ایران ، رژیم ارتجاعی ترکیه و دیکتاتوری سوریه علیه اقلیم کردستان را پیشاپیش محکوم می کند. حکومت مرکزی عراق نیز می تواند دعاوی خود را از مجرای قانونی طرح کند نه تهدید و ایضائی !!

درست این است که این حکومت های غیر دموکراتیک و زور گو اگر ریگی به کفش خود ندارند از تجاوز و بیداد در کشور های خود دست بردارند این تنها راهی است که میل جدائی کرد ها از ترکیه ، سوریه و ایران را تخفیف خواهد داد . اگرحقوق ضایع شده کردها و سایر آحاد جامعه را برسمیت بشناسند و این مناطق پیشرفت کنند بنفع مردم اقلیم کردستان هم خواهد بود. با جنگ وشیطنت در مرزهای اقلیم کردستان به نتیجه ای نخواهند رسید و روز بروز رسواتر از سابق خواهند شد و منطقه مانند مخازن بازوت منفجر خواهد گردید .
آقای بهزاد کریمی ، نگارنده این استعداد عقب نشینی و برسمیت شناختن حقوق مردم در کشور های ایران ترکیه ، سوریه و عراق توسط حکومت های فاسد را فعلا میسر نمی بیند .
متاسفانه رهبران اقلیم کردستان بی توجه به این حکومت های فاسد به ریسک خطرناکی که میرود منطقه را نابود کند دست زده است .
ما باید تلاش کنیم که کار مدنی مردم اقلیم کردستان از جانب ایران ، ترکیه ، سوریه و حکومت مرکزی عراق صدمه نبیند.
منطقه به آرامش نیاز دارد.
٨۱٣۹۲ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : پرسش
آیا باید فقط کردهای عراق حق شرکت در این همه پرسی را می داشتند یا دیگر عراقی ها هم می بایست حق شرکت در همه پرسی را می داشتند وقتی قسمتی از کشورشان را جدا می کنند؟ نسل های آینده چی؟ آیا اصلن جدا کردن قسمتی از یک کشور و تشکیل یک کشور جدید قابل همه پرسی است؟
٨۱٣٨٨ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : بسیار عالی.
ایجاد داعش با سمت گیری عمده در جهت کردها،اتفاقی نبود.
با تضعیف داعش،زمان آن رسیده است،که ارتجاع منطقه وجهان شخصا پا به پیش بگذارند.
استقلال کردستان ضمانتی است برای تغییر در منطقه وبا امید بهتر شدن و آرامش اوضاع در منطقه.
٨۱٣٨٣ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : از موضع چپ؟
آیا آقای کریمی این مطلب را از موضع چپ نوشتند یا از موضع ناسیونالیستی؟ به ایشان توصیه میکنم زیر همین مطلبشان مقاله آقای سلطانزاده را بخوانند، آنگاه شاید بهتر متوجه شوند که بکجا غلطیده اند.
٨۱٣۷٨ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : تفاوت "استقلال" دیروز با امروز
۶سال پیش وقتی آمریکا و ناتو به لیبی حمله کردند و سوریه و ایران را هم نشانه گرفتند، خیلی ها از جمله برخی هموطنان سابق ما شروع کردند به دفاع از آنچه "دخالت های بشردوستانه" نام گرفته بود. یک گروه هم آوا هم ناگهان از چپ و راست در راستای کمک به پیشبرد همین برنامه به بازتعریف مقولات سیاسی بخصوص مفهوم "استقلال" مبادرت فرمودند. لب کلامشان هم این بود که استقلال در جهان گلوبالیزه مفهومی ندارد واگر خواستند به کشور ما هم حمله کنند بی جهت خون میهن دوستیتان به جوش نیاید. من ولی مطمئن هستم که این افراد امروز از "استقلال" کردستان دفاع می کنند. زیرا در پشت این دو موضع کاملا متضاد دیروز و امروز منطق واحدی قرار گرفته و آن یاری رساندن است به سیاست های روز آمریکا.
جهان سیاست صفحه شطرنج است وحرکتی که این لحظه خوب است، مثل همان "استقلال" بشردوستان!، لحظه دیگر می تواند بد باشد وموجب باخت شود."ساده نگر" در اینجا کسی است که: "آش خودش را میخورد و به قول ایرج اسکندری هلیم حاج عباس را هم میزند". آمریکا و اسرائیل و بقیه قدرت ها از هر جریان غیرخودی هم که ارابه شان را هل دهد با پوزخند استقبال می کنند.
٨۱٣۷۴ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : هم فال، هم تماشا، هم خدا و هم خرما؟!
به دشواری بسیار میتوان نوشته های آقای بهزاد کریمی را از پیشینه سیاسی او جدا کرد.
اما در این مورد من تلاش می کنم به چارچوب همین نوشته بسنده کنم.
پیش از هر چیز باید تأکید کنم:
خواهان حق تعیین سرنوشت مردم کردستان نه فقط در عراق بلکه در همه بخشهای کردستان هستم و هم چنطن برآنم که مواضع دولت اسراییل و جدای از گستره و ژرفا یا راست و دروغ مناسبات یا همکاریهای این دولت با حکومت اقلیم، نمی تواند و نباید تأثیری بر دفاع از این حق بگذارد. چنان که فساد و اختناق یک خانواده یا عشیره حاکم بر کردستان عراق هم اقدام و اداره رفراندم برای حق تعیین سرنوشت را مخدوش می کند اما نامشروع یا ماهیتش را دگرگون نمی کند(هرکسی از ظن خود شد یار حق)
- اما مخالفت و ترس و هراس رژیم آخوندهای حاکم بر تهران، نسبت به این موضوع که بهزاد کریمی از فرط شجاعت کمترین اشاره یی به آن نکرده، شاخص سیاسی بی گفتگویی است که این رفراندم در راستای منافع مردم تمام منطقه است. زیرا سیاست و رفتار این رژیم به زیان حال و آینده همه خلقهای منطقه است.
اما دریغهایی که در این نوشته نمی توان ناگفته گذاشت:
- کاش بهزاد کریمی بر سر انتخابات در نظام ولایی هم یک «شهروند جهان» می بود.
- کاش نویسنده یا نحله سیاسی او هنگام انتخابات در نظام ولایی، تباین آن با نقض حاکمیت مردم را یادآوری می کردند. وگرنه انتقاد به چند و چون اجرای رفراندم اخیر کردستان برای چیست؟
- آیا نویسنده به این وسیله چهره یی را در دفاع از حق تعیین سرنوشتی که بخواهد یا نخواهد، انجام شده و به ثمر رسیده، بزک نمیکند؟
- رفراندم کردستان هر چه بوده یا باشد، با همه کمبودهایش از نظارت و حمایت نسبی بین المللی برخوردار بود و بدون آن شدنی نمی بود و دولتهای بنیادگرای ترکیه و ایران هم توان عملی جلوگیری از آن یا حتی اخلال در آن را نداشتند.
- نظام ولایت فقیه که در شهرهای کردستان ایران، حکومت نظامی اعلام نشده برقرار کرد اگر از توپ و تشر آمریکا نمی ترسید و تیغش می برید، با دولت همدستش در عراق و جیش الشعبی و نوکرانش در آن کشور آن را بر هم می زد.
- بنابراین «شجاعت» شگفت آور و بی سابقه نویسنده در به رسمیت شناختن نتایج این رفراندم و فریادهای «لبیک یا کشور کردستان» او نمی‌تواند اصولی تلقی شود و حتی با امضای «شهروند جهان»! از گلوی کسی پایین نمی رود.
این نوشته چرا اصولی نیست و بلکه چرا فرصت طلبانه است؟
زیرا تنها آن چه هست و انجام می شود و پیش می رود و پیامدهای حتمی آن، برایش ستودنی است(پرچمی که در ستایش سمت و سوی باد به اهتزار درآمده است).
در سرتاسر این نوشته گهربار، با چنان کسموپلیتیسم گل و گشادی روبه روییم که انگار نام ایرانی نویسنده هم یک سوء تفاهم یا شباهت یا خطای باصره است و اثر و نشانی از ایران و تعلق خاطری به مردم و محرومان و ستمزدگان کردستان ایران، یافت می نشود.
مبادا مقام عظمای ولایت و نیروی قدس سپاه پاسداران و دولت اعتدالی شیخ بنفش تصور کنند نویسنده چیزی کمتر از یک شهروند جهان است و اصلا گوشه چشمی هم به ایران و حق تعیین سرنوشت کردهای این بخش ایران داشته است.
چنان با پرچم اصولیگری هر چه در جهان به این بزرگی، به حق تعیین سرنوشت ربط داشته را از سوراخ سوزن رد کرده که خواننده نتواند تصور کند شتر سرکوب و کشتار نظام مقدس جمهوری اسلامی پشت دروازه شرقی همین اقلیم صف بسته و چه تمرکز نظامی در مرزها و شهرها برقرار کرده است.
با این همه از خرق عادتی که نویسنده انجام داده نمی توان گذاشت.
- این بار نه «مرگ»، بلکه «زندگی خوب است ولی برای کردهای همسایه»!
- تا مطمئن نشویم که رفراندم با «اکثریت» قوی پیروز شده، چرا«اکثریتی» بشویم؟
- باید کاملا «قانونی» رفتار کرد و به یک سند «حقوقی» اتکا کرد، ما را چکار به رنج و خونهای چند نسل کردهای ۴کشور که به این نقطه انجامیده است؟
حالا که تنور داغ است، اگر این نان را به تنور نچسبانند، فردا خیلی دیر است.
هیچ چیز بهتر از نام نیکی نیست که در این گنبد دوار از ما به یادگار بماند.
چگونه هم فال کار کنیم و هم تماشای خوبی را از دست ندهیم؟
چگونه هم خرما را بخوریم و هم بر خر مراد سوار شویم؟
از حق تعیین سرنوشت مردم کردستان یکی از کشورهای همین دور و برها دفاع کنیم ولی اکیدا «این طور نباشد که بعضی ها یک حرفهایی بزنند ولی اینطور نباشد»(امام خمینی).
٨۱٣۷۲ - تاریخ انتشار : ٣ مهر ۱٣۹۶