عنوان : شیوه نقدی که نقد را کم اثر میکند!
با درود به آقای ناصر آقاجری !
دوست گرامی مطالب بسیاری را از شما خوانده ام که سرشار از واژگانی است بیش از حد خشمگینانه آنقدر که احساس میکنی اگر همین الان تفنگی در دست بود و نشانی از نماینده نئولیبرال و یا سخنگویی از ارکان صندوق بین المللی پول داشتید، قطعا داغی از گلوله برپیشانی آنها می نشاندید. گاه شاید قدری از خشم فروخورده طبقاتی چاشنی هر نقدی لازم باشد، اما اگر میزان واژگانی که دایما توهین و تحقیر و اتهام بیسوادی به اقتصاددانان لیبرال یا نئولیبرال و نمایندگی سیاسی دولت هایی از این دست آنقدر فراوانی پیدا کند آنوقت حرف حساب در آن حجم از خشم و خشونت کلامی بی حساب گم میشود. براستی چه لزومی دارد برای اثبات درستی نظراتمان تا این حد به شیوه های خشم الود توسل جوییم؟ برخلاف آنچه شما ابراز می کنید اصلااقتصاد دانان لیبرال و نئولیبرال بیسواد نیستند و دکترای آنها هم دقیقا از همان دانشگاه هایی ممکن است صادر شده باشد که مدرک یک اقتصاد دان رادیکال و چپ. آنها با اعتقاد به منافع طبقاتی خود عمل می کنند و حتی گاهی بدیهی ترین موضوعات را باژگونه جلوه می دهند و مهم است کا این بازی کلامی آنه کشف و توضیح داده شود
گاه برای اثبات نادرستی مواضع آنها چنان رگباری از خشونت را برسرشان می بارید که نقد شما درست دریافت نمیشود . دوست عزیز این گونه نوشتن ها جز مطول کردن کلام چیزی ببار نمی آورد .شاید بگویید انتخاب شیوه نگارش حق شماست ولی آت سوی رابطه، شما خوانندگانی از موافق و مخالف دارید که حق دارند نقد شما را بی واسطه وصریح بدانند و در صفحاتی مملو از خشونت کلامی بدنبال آن نگردند .
با این همه از اینکه در باره کارگران و زحمتکشان می نویسید و تلاش دارید که دردهایشان را همراه با راه حل هایی که می شناسید بیان کنید به عنوان یک همقطار از شما سپاسگزارم
۹۰۹۵۰ - تاریخ انتشار : ۴ شهريور ۱٣۹٨