عنوان : دوالیسم سند پیش نویس پاشنه اشیل پروژه وحدت چپ
قصد مخالف خوانی در برابر اصرار مدام و سمجانه ندارم. پیش نویس منشور وحدت سه سازمان چپ تنها تفاوتی که با منشورهای قبلی دارد این است که دو رویکرد را در دو فرمول یک و دو تنظیم و اعلام کرده است. گرانیگاه هر دو فرمول مبین رویکردهای تقابلی نسبت به سوسیالیسم می باشد. همچنین نسبت به جمهوری اسلامی تامکان اصلاحات را منتفی نمی داند اما مشخصا تاکید می کند" با وجود اشتراک در این و یا آن مطالبه و مبارزه با جریان اصلاح طلبی حکومتی، به جهت اینکه آن ها برجدائی دین و دولت پای نمی فشارند" اتحاد و ائتلاف استراتژیک با آنان را منتفی می دانند. این بخش از گزاره مکمل بخش اوی نیست و قطعا در روند برای گویدگان به پیش نویس منشور وحدت مسئله می سازد. اینکه علت منتفی دانستن اتحاد و ائتلاف با اصلاح طلبان عدم پافشاری شان بر جدائی دین و دولت نیز استدلال مستکمی نیست و چوبین و شکننده است. من ضمن ارزوی ظفرمندی پروژه وحدت نمی توانم از بیان دغدغه ام صرف نظر کنم. اما برای روشن شدن اذهان از داور تاریخ مستندی را از میان انبوهی از فول نوت هایم می آورم و در برابر دیدگان بصیرتان می نهم. مقاله " در راه وحدت " مندرج در نشریه کار شماره ۱۴۸ ۲۲ بهمن ۱۳۶۰ تاکید دارد: " روند وحدت حزب توده ایران و سازمان نه روندی برابر حقوق براساس وحدت واقعی دو نیروی سیاسی و تشکیل حزب طرازنوین طبقه کارگر برای رهبری کارگران و زحمتکشان بلکه در عمل ادغام سازمان در حزب توده به مثابه تنها حزب طراز نوین طبقه کارگر تاریخا شکل گرفته در ایران بوده است." بنابراین فرمول دو پیش نویس یادآور این مستند است. پس می توان در قبض و بسط روند وحدت قبلی دو سازمان چپ در گذشته فهمید که نیروهای سازمان از آغاز روند وحدت با حزب توده همواره دچار یک تناقض بین احساس و منطق در آن زمان بوده اند. منطق و آنچه که در آن زمان برای نیروهای سازمان قابل تحلیل و پذیرش بوده است؛ پذیرش رهبری و اتوریته حزب توده بویژه در زمینه های برنامه ایی، نظری، سیاسی و ایدئولوژیک بوده است. رهبری و نیروهای سازمان بعد از انشعاب اقلیت و بویژه گروه ۱۶ آذر – پیرو برنامه هویت یا گروه کشتگر – در عمل به خاطر نداشتن ایدئولوژی، برنامه و سیاست متکی برخود ناگزیر به انتخاب دیدگاههای مسلط بر حزب توده ایران که دیدگاهها جاافتاده و دارای چارچوب های محکم و با پشتوانه جهانی اردوگاه سوسیالیسم واقعا موجود شدند. حالا که پروژه وحدت چپ در فاز نخست با همه طمطراق به بن بست رسید، در پیش نویس منشور چه تضمینی هست که بدون ارزابی و آسیب شناسی راه رفته بی حاصل قبلی، بار دیگر تن به تداوم پروژه وحدت بر بستر بیحاصل می دهد؛ آیا از باران احتمالی سازمان واحد بر زمین شوره زده وحدت، باغ می روید؟ امید دارم که باران از این زمین علیرغم شوره زدگی خس نرویاند. اما آرزوها با داوری زمانه متفاوت است. دیری نخواهد گذشت که داور تاریخ چنان خواهد نوشت که چنین خواندیم از وحدت چپ در دهه ۶۰ خورشیدی.
٨۲۱۹۹ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۶       

عنوان : خیزشی نو, که فرزانه و نیرومند ست, بپا خواهد شد... بر خیز, که بشکفند گلهای امید!
برای پیشگیری از ویرانگری و تبهکاری بیشتر حکومت اسلامی در کشورمان, هر گام که در راستای همراهی و یگانگی نیروها برداشته شود ارزشمند است. بر این بنیاد و با حفظ انتقادات خود به بخشی از مطالب نوشته شده در "پیش نویس منشور وحدت سه سازمان چپ", ویرایش های زیر را پیشنهاد میکنم.

دیدگاه و ارزش های ما - بند ۳
واژه ی "اردوگاه" دارنده بار و مفهومی منفی است. همچنین عبارت "جنبش تاریخی سوسیالیستی" بسیار عام و نا مشخص است. میتوان چنین نوشت:
"ما جزئی از جنبش چپ سوسیالیستی هستیم و با تاکید و ارج گذاری بر دستاوردهای همه ی برآمدهای سوسیالیسم در جهان و تاثیرات آن بر تحولات جهانی، با نقد نظری و تجربی آن برآمدها, به این باور رسیدیم که سوسیالیسم و دموکراسی در هم تنیده اند و ....."

سرمایه داری و فرآیند جهانی شدن - بند ۴
بهتر است کمی روشنتر, مانند آنچه در زیر آمده است, به موضوع پرداخته شود:
"از آنجا که سرمایه داری بر بهره کشی از مزد و حقوق بگیران استوار است, ما مخالف و ناقد مناسبات سرمایه‏ داری هستیم. همچنین براین باوریم که سرمایه داری آخرین نظام اقتصادی ـ اجتماعی و پایان شکل بندی تاریخی و محتوم نیست...."

برای گذار از جمهوری اسلامی - بند ۹
میزان مسالمت و خشونت در مبارزه ارتباط مستقیمی با ماهیت دمکراتیک و یا سرکوبگر حکومت دارد. بنابراین, جمله ی "ما طرفدار مبارزه مسالمت آمیز هستیم" بهتر است حذف شده و بجای آن گفته شود:
"حاکمیت جمهوری اسلامی عامل تضییق حقوق بشر و محرومیت بیشینه مردمان ایران است. ما مبارزه ی اقشار گوناگون مردم در راه گرفتن کلیه حقوقشان را حق مسلم آنان میدانیم و از ابتکارات آنان با توجه به شرائط و سطح رشد مبارزات مدنی آن ها حمایت می کنیم...."

مسائل برنامه ای - بند ۱۹
از آنجا که در بخش "برای گذار از جمهوری اسلامی - بند ۱۰" از "جنبش دمکراتیک ملیت‌ها" سخن رفته است, و نیز در هر دو فرمول یکم و دوم (بند ۱۹) عبارت "مولفه‏ های ملی تشکیل دهنده ملت ایران" بکار گرفته شده, حساسیت در کاربرد واژه "ملی" یا "ملیت" در اینجا که افزار پیدایش دو فرمول گردیده, دیگر بی معنی است. همچنین, عبارت "مناطق پیرامونی کشور" نارساست بویژه اگر بدانیم خراسان, مازندران و گیلان از استان های پیرامونی کشور هستند. شاید بتوان این بند را چنین نوشت:
"از مشخصه های جمهوری اسلامی، درهم آمیزی حکومت و مذهب، تمرکزگرائی، برتری جویی، ستمکاری و نقض حقوق بدیهی شهروندان و سیاست مرکزگرائی به زیان مناطق ملی و قومی کشور است. ده ها میلیون شهروند آذری، کرد، بلوچ، ترکمن، عرب .... از حق تحصیل به زبان مادری و از کاربرد رسمی زبان و فرهنگ خود محرومند. این رویکرد نقض حقوق انسانی بخش بزرگی از مردم کشور ما است و مانع شکوفائی انواع فرهنگ های موجود در این سرزمین به عنوان یک ثروت ارزشمند وموجب گسست همبستگی ملی می شود. ما مخالف هرگونه نابرابری میان شهروندان بوده و براین باوریم که شایسته و لازمست اداره امور هر منطقه توسط ساکنان آن انجام گیرد و همه ساکنان ایران از حق تحصیل به زبان مادری برخوردار شوند. دولت نماینده و خدمتگزار همه ی ایرانیان است و موظف است امکانات لازم برای شکوفائی زبان‏های غیرفارسی کشور را فراهم نماید. به باور ما یکپارچگی کشور و همبستگی ملی، در گرو تامین و تضمین برابر حقوقی همه مولفه‏ های ملی تشکیل دهنده ملت ایران قرار دارد."

پیوستگی در نوشتار گاه فراموش شده است: در بند ۳ "فرمول یک, فرمول دو" بکار گرفته شده که اشکال ندارد. اما در بند ۱۹ از "فرمول اول, فرمول دوم" استفاده شده است. در هر حال, کلمه "اول" عربی ست و به نادرستی در زمره ترتیبی بکار برده میشود. درست آنست که بگوییم "یکم, دوم, سوم...."

بامید آنکه, با زنده شدن احساس مسئولیت و میهن دوستی در رزمندگان چپ, اتحاد گسترده ای از بیشینه نیروهای چپ میهنمان, بر بنیاد پایه ای ترین خواسته های مردم کشورمان, در زمانی کوتاه پدید آید.
٨۲۱٣۹ - تاریخ انتشار : ۱ آذر ۱٣۹۶       

عنوان : خدا
کامنت قبلی خطا من بود.
عذر را بپذیرید.
منشور بسیار بجا و قابل پذیرش مردم قرار خواهد گرفت.
باا آرزوی موفقیت.
٨۲۱٣۵ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣۹۶       

عنوان : منشور حرف ندارد،ولی
چرا این رفقا نامی از سازمان و یا حزبشان نبرده اند؟
٨۲۱٣٣ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣۹۶