دزد
-
لقمان تدین نژاد
نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از
سیستم نظردهی سایت میباشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... میدانید
لطفا این مسئله را از طریق ایمیل
abuse@akhbar-rooz.com
و با ذکر شمارهای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده
به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
از : کوروش
عنوان : با اجازه ی بزرگترها
سلام،
من در تایید ملاحظه ی استاد خویی، می خواستم بگویم که حتی با توجه به توضیح شاعر، هنوز در ذهن من با شنیدن یا خواندن “ این *دوچرخه*دزدیه” و “ این دوچرخه ی دزدیه” دو مفهوم کاملن متفاوت شکل می گیرد. مفهوم اول، دوچرخه ای که دزدیده شده و مفهوم دوم ، دو چرخه ای که از آن برای دزدی استفاده می شود. و من البته فردی عامی ام. قربان شما ها، کوروش
٨۱۷۹٣ - تاریخ انتشار : ۶ آبان ۱٣۹۶
|
از : لقمان تدین نژاد
عنوان : سپاس!
آقای خویی عزیز،
با درود، لطفتان پاینده و کارهای ادبی و نقد و آموزش و نظریاتتان هرچه جاریتر!
با سپاس اشتباه مورد اشارهی شما را درست خواهم کرد اگر آنرا جای دیگری نشر دادم یا اگر فرصتی شد که یک گردآوری چاپ کنم بعدها. اما در اینجا و در حال حاضر امیدوارم خوانندگان نظر شما و جواب مرا بخوانند و همین کافی باشد. احساس میکنم پس ذهن من نوع بیانهای خودمانییی بوده است که به آن عادت داریم مثل اینکه میگوییم «این دوچرخه دُزدیه» یا «طرف جنس دزدی میفروشه» و همان نوع ابراز را در «شعر» آوردهام بدون اینکه به تفاوت فضاها و پارادایم ها (paradigm) اهمیت لازم را داده باشم. بی توجهی بود یا شتابزدگی یا آسانگیری، نمیدانم!
تشکر میکنم از اینکه وقت گذاشته و این اشتباه را گوشزد کردهاید چرا که معمولاً خوانندگان (جز بعضی دوستان خوب) به ملاحظهی رنجش نویسنده و یا واکنشهای احیاناً تند او از سر یادآوریِ خبط و خطاهای آنها میگذرند و در نتیجه اشتباهات نظری و نوشتاریِ نویسنده همینطور ادامه پیدا میکنند در کارهای بعدی و همان منعکس میشود در تراز و ارزش مشخص کارهایشان.
٨۱۷۴۲ - تاریخ انتشار : ٣ آبان ۱٣۹۶
|
از : اسماعیل خویی
عنوان : «سبوی دزدی ی مرا»
دوست گرامی، آقای لقمان تدین نژاد:
درود بر شما و همسرتان، مرضیه خانم شاه بزاز، که شاعر بسیار خوبی ست.
در شعر «دزد»، از «سبوی دزدی ی من» سخن گفته اید. گمان می کنم درست تر خواهد بود، اگر به جای آن بنویسید: «سبوی دزدیده ی من». در «سبوی دزدی ی من»، «سبو» چیزی نیست که دزدیده می شود، بلکه افزار دزدی ست. آن را با، برای نمونه، «خورجین دزدی ی من» بسنجید تا روشن تر شود که چه می گویم. اما، در «سبوی دزدیده ی من»، «سبو» افزار دزدی نیست، بلکه خود چیزی ست که دزدیده می شود.
و روشن است که شما نمی خواهید از چیزی سخن بگویید که خود آن را دزدیده اید: سخن شما از چیزی ست که از شما دزدیده شده است.
شاد باشید و تندرست.
با مهر و دوستی
اسماعیل خویی
۳ آبان ۹۶
بیدرکجای لندن
٨۱۷٣۷ - تاریخ انتشار : ٣ آبان ۱٣۹۶
|
|
|
چاپ کن
نظرات (٣)
نظر شما
اصل مطلب
|