عنوان : وجدان چیز خوبی است
آقای فتوره چی مقاله بسیار جامع و کاملی بود بسیار استفاده کردم و چقدر خوب که هنوز انسانهای مثل شما هستند که نان به نرخ روز نمیخورند!
٨۱۵۹۹ - تاریخ انتشار : ۲۲ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : شیک و خوشگل بود..مرسی اقا
اقای فتوره چی بسیار بسیار بجا و دقیق نشست .. وسط خال.
مرسی دست شما درد نکند اقا!
باقی مانده ئی ،باقی نگذاشتید.
٨۱۵۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : شما چقدر دانشمندید!
من دانشم در اندازه ای نیست که مقاله پُربارِ این جناب را درک کنم ولی نگارش فارسی ایشان نکته هایی آموزنده داشت. باید کوشش شود اگر می توانیم "این نکته های آموزنده " را بکار نبریم چون این بیچاره نگارشِ فارسی را "بیچاره تر" می کند. با اجازه استاد نویسنده مقاله تنها چند نکته آموزنده در همآن سطرهای آغازین نوشته ایشان را می آورم:
ـ نیاز به"تدقیق مفهومی"! اگر بنویسیم"روشن سازی یا روشن نمودن، روشن کردن مفهوم" آن وقت شاید واژه ها سنگینیِ و وزنِ خود را از دست بدهند!
ـ تا آن جا که من آموخته ام، در فارسی"گنگی است" می نویسند نه"گنگی ست"؛
ـ "به لحاظ تقسیمات سیاسی، اقتصادی و..." این ها را نوشتن به فارسی می گویند؟ "ات" که جمع مونث عربی است. تا چه زمانی این نگارش فارسی باید درگیر با این درهم امیزی زشت با نشانه های جمع عربی باشد. دستِکَم می شد نوشت "از دیدِ تقسیم بندی سیاسی و..."
ـ دیدگاه نویسنده در باره"تکلیف مفهوم...روشن نشده" دیدگاه نویسنده می باید"سرانجام مفهوم ... روشن نشده"، بوده باشد؛
ـ"جملهی"، در فارسی در پیوستن دو واژه اگر آخرِ واژه نخست"ه" باشد نشانه "زیر"(کسره) می گیرد و بنابراین"جملهِ" می نویسند" اگر زمانی "ی" افزوده شود، برای ادای آسان تر واژه در همآمیخته یک"ا" پیش از "ی" افزوده شده و "جمله ای " نوشته می شود؛
ـ "بحث های ته اتوبوسی" توجه کنید در یک نقدی که از فیلسوف ها فاکت آورده می شود چنین واژه های بی معنایی به کار برده می شود. بدتر از آن"بحث های ته تاکسی" این دیگر خیلی نوبر است! " ته اتوبوس" را می شود پنداشت و تصویر کرد ولی "ته تاکسی" شاهکار نویسنده است! من برای نخستین بار این چنین سرهم بندیِ واژه ها را خواندم. شما چطور؟ نویسنده می خواسته است بگوید "گفت وگو های بی پایه و بر مبنای "شایعه" نه سند و فاکت.
به همین اندک بسنده می کنم چون در این نوشته نکته های آموزنده از این دست که آمد کم نیستند. ولی یک یک پرسش در آخِر: روشنفکران دهه ۴۰ و ۵۰ تنها سه نفر و با زور "تبصره" چهار نفر بوده اند که یکی هم آل احمد بوده است؟ کتاب غربزدگی ایشان یک پریشان گویی و داستانِ یک سرگردانی بی پایان است. بر خورد او در این کتاب با نقش زنان در کشورهای غربی را باید خواند تابه ژرفنای "دین خویی" و سرگردانی او بیشتر پی برد.
٨۱۵۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۲ مهر ۱٣۹۶