عنوان : «...تاثیر دلخواه ... را بر روی ذهن جوانان پویا و مبارز بر جای نگذارده...»
هموطن گرامی آقای فریبرز سنجری مطلبی آکنده از احساسِ دردی ناشی از یاوه های شب پرستان نوشته است، حین خواندنِ مطلب، به چند نکته برخوردم که ذیلاً با ایشان و دیگر خوانندگانِ مطلبش در میان می گذارم؛

ـ آقای فریبرز سنجری از سویی می نویسد؛ «...چنین قلم به مزدانی ، به خوبی می دانند که خروارها نوشته های سابق خودشان و همکاران شان در مورد مذکور ، تاثیر دلخواه دشمنان رفیق حمید اشرف و یارانش را بر روی ذهن جوانان پویا و مبارز بر جای نگذارده...»
اما با اینهمه بر خود لازم می داند که بنشیند و چند ساعتی را صرف بالا و پائین کردنِ مطلبی کند که در باره اش نوشته است؛ «...تاثیر دلخواه ... را بر روی ذهن جوانان پویا و مبارز بر جای نگذارده...»

- و در سطرهای پایانی مطلبش می نویسد؛ «...از آن جا که نوشته جلال توکلیان بر اساس دروغ های ماموران وزارت اطلاعات و نامه های جعلی ساواک شاه که در جمهوری اسلامی به عنوان "سند" معرفی می شوند نوشته شده و رسوائی استناد به چنین منابعی ، بارهای بار نشان داده شده است ، به نظر می رسد که نیازی به پرداختن بیشتر به "خُزعبلاتی از برزخ" وجود ندارد...»
اما با اینهمه ایشان کلی وقت صرف بالا و پائین کردن این "خُزعبلات" می کند، چرا؟

بیش و کم در تمامی سطرهای این چندین صفحه دفاعیه، تأکید بر این است که، دشمنان جنبش فدایی برای خدشه دار کردن چهره ی این جنبش جعل سند می کنند. و بی هیچ شک و تردیدی نیز چنین است.

اما از سویی دیگر، تصورم این است، اگر یکی از همان "جوانان پویا و مبارز" مورد اشاره ی آقای سنجری، مطلب حاضر آقای سنجری را بخواند، از جائیکه مطلب چیزی در باره ی علتِ واقعی زندگی کودکان در آن خانه، و چگونگی کشته شدنشان نمی گوید، بی تردید آن "جوان پویا" خواهد پرسید، پس این کودکان چگونه کشته شدند؟ و یا اساساً کودکان در خانه ی تیمیِ سازمانی که اساس کار خود را بر نبرد مسلحانه نهاده بود، چه می کردند؟
۷۷۲۷٣ - تاریخ انتشار : ۱۶ آذر ۱٣۹۵