تلخی مکن، برادرِ من! یک شکر بخند! - اسماعیل خویی

نظرات دیگران
  
    از : داریوش لعل ریاحی

عنوان : ردیف کردن این همه واژه برای زهر خند ، کار کیست ؟
بیهوده نیست که خویی در ورای گویندگان شعر کنونی ما ، همچنان یگانه بودن را برتارک واژگان شعر خود ، حفظ نموده است . آنهم در چنین زمانه ای که شعر ، خروش بی بدیل خود را در بستر این همه اجحافات و بندها ، سر داده و هر روز بر توان خود می افزاید . تاریخ نشان خواهد داد که شکوفایی شعر امروزین ایران ، جایگاه خود را ، تثبیت نموده و در ادامه راه به پویایی بیشتر خواهد نشست . شعر قبلی خویی خطاب به دخترش ، یک جزوه تفسیر می طلبد ، هزاران چرا در بطن آنست که فقط گریبان خویی را نگرفته که خود به نقاشی آن پرداخته است ..... هزارانی چون او بوده اند که داستانشان در گوشه وکنار جهان بر زبانها جاری است و مخاطبی نیافته است .
۵۹٨۴۱ - تاریخ انتشار : ۲۲ دی ۱٣۹۲