عنوان : تشکل های کارگران و زحمتکشان
فعال کارگری عزیز که می نویسی: «ما را به یک سال دیگر گرسنگی محکوم کرده اند، ای «قهرمانان آزادی»، ای «شوالیه های» جنگ های انتخاباتی، ای انگشت های بنفش شده ای که پیروزی را نوید می دادید، آیا صدای ما را می شنوید؟ کجائید؟ دقیقا کجائید؟!». شما وظیفه دارید بعنوان یک فعال کارگری به کارگران و زحمتکشان ایران تفاوت حزب و سندیکا و اتحادیه را نشان دهید و به آنها بگوئید تا چشم انتظار هیچ منجی یا شوالیه ای نمانند. به آنها بگوئید حتی در شرایط دمکراتیک نیز اگر جبهه ی کارگران و زحمتکشان پراکنده باشد، در بر همین پاشنه خواهد چرخید. و شما نویسنده ی گرامی که با شنیدن ناله های رو به آسمان این فعال کارگری به وجد آمده ای و عنان قلم از کف نهاده ای، فراموش نکنید؛ گرفتن قلم بدست یعنی پذیرش بار مسئولیت. پس دردمندان را به وعده های پوچ و امیدهای واهی نیالائید و صحنه بگونه ای نگردانید که اشکال در شرکت در انتخابات است. فردا همین دردمند مستأصل از شما خواهد پرسید، شمائیکه فرمان به تحریم هر انتخاباتی می دهید، شما که از سیاست فقط نه و تحریم را فراگرفته اید چه تاجی به سر دردمندان زده اید؟ دوست گرامی، شرافت قلم را پاس داریم و آدرس غلط به دردمندان ندهیم تا دردمندان بدانند؛ تا نبود تشکلهای قوی کارگران و زحمتکشان دستیابی به حقوق صنفی نامیسر است.
۷٣۴۰۹ - تاریخ انتشار : ۲۴ اسفند ۱٣۹۴       

عنوان : بشکنی ای قلم، گر از خدمت محرومان پیچی سر
چه حرف درستی آن کارگر آگاه آلمانی و رهبرحزب سوسیال دموکرات (آگوست ببل) زد:
سوسیالیسم قبل از اینکه کار مغز باشه کار دله! حرف نویسنده ی این یادداشت از دل بر آمده، پاک و شفاف و صمیمی و بیانگر درد میلیونها انسان زحمتکش است. در عین حال نقدی است بر طبقه مسلط. نویسنده به کارگران متعهد مانده است و در این جا کوشیده آوای کارگران را بیان کند: بشکنی ای قلم، گر از خدمت محرومان پیچی سر!
۷٣۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۲۴ اسفند ۱٣۹۴       

عنوان : متن عاشقانه!
در نیمه شب ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ رویای میلیون ها کارگری که به آن ها وعده ی دوران «پسابرجام» داده شده بود، نقش بر آب شد
فوادتابان عزیز!
مدتهاست که شما دیگر ، تحلیل سیاسی نمی نویسید. "رومانتیسم انقلابی" تان عود کرده و متن های عاشقانه می نویسید. اما ...
اولین شرط عشق, این است که به معشوق, دروغ نگویی!
شما از همین اولین کلمات به معشوق تان, طبقه کارگر ایران, دروغ می گویید:
یک: کی به آن " میلیون ها کارگر " محبوب شما ، وعده ی "دوران خوش" در بعد از برجام داده بوده؟ اصلاح طلبان؟ چپ های حامی شان؟ دولت " تدبیرو امید"؟
دو: این چه طبقه ی کارگری است که بی آنکه کوچکترین تحولی در حوزه ی اقتصادی ایران روی داده باشد، "رویا" می بافد و انتظار جوی های شیرو عسل در کشور دارد ؟
سه: مگر "دوران پسا برجام" فرا رسیده ؟ با کدام نشانه های سیاسی و اقتصادی؟ فی الحال که تمام "جریان مرتجع، اقتدارگرا و فاسد" در همگرایی با " اپوزیسیون مفلوک" ، مستمرا دارند ترمز دستی " برجام" را می کشند تا راننده قطار را متوقف کند!
شما حق دارید برای کسب کف و سوت و هورای "فن" هایتان هر چه می خواهید قربان صدقه ی معشوق بروید, اما حق دروغ پراکنی ندارید!
۷٣٣۹۲ - تاریخ انتشار : ۲٣ اسفند ۱٣۹۴       

عنوان : برای خروج از این اسف و وحشتِ حاکم بر کشور ...
بی آنکه بخواهم خللی در عزم و اعتماد مبارزاتی هموطنِ فعال کارگریمان ایجاد کنم که می گوید؛«... ای "قهرمانان آزادی"، ای "شوالیه های" جنگ های انتخاباتی، ای انگشت های بنفش شده، آیا صدای ما را می شنوید؟ کجائید؟ دقیقا کجائید؟!»

لازم و بایسته میدانم که بگویم، بس که در صد و نه سال اخیر، نقش بزرگ خود، همت خود در ایجاد تشکلات بزرگ مدافع حقوق مردمانمان را در برابر نقش بزرگِ!!!؟ "قهرمانان آزادی" و "شوالیه ها" به کناری نهادیم، از این روی در تمامی روزها، ماهها و سالهای صد و نه سال گذشته، برای نجات از دامنِ ظلمِ یک مستبد به دامن استبدادی دیگر لغزیده ایم.

برای خروج از این اسف و وحشتِ حاکم بر کشور راهی نیست، جز آنکه صدای خود شنیده و دریابیم، که خود کجاییم، دریابیم که برای رسیدن به روزهای پایدار صلح، آزادی و عدالت اجتماعی راهی جز اتحادی وسیع بر سر فراگیرترین خواستها و مطالبات نداریم.
۷٣٣٨٨ - تاریخ انتشار : ۲٣ اسفند ۱٣۹۴