• آنکه با تَبَر می آید
درختی نخواهد کاشت، هُشدار.
به تیری تدبیرش کن ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ آذر ۱٣۹۶ -  ۲٨ نوامبر ۲۰۱۷

 
 
یکم:

در خویش می پیچم،
در این کهکشان عظیم
                            که نقطه یی است آویزان
بر خطی کژ وار
در انتهای جمله یی استفهامی!
در خویش می پیچم
                        این کُهن باروی بی گُذَر
ایستاده بر قُلَل ِ سترگ خیال.
نه آیا چنین گفت ،آبروی شوکران؟!
در پیچا پیچ ِ هر جُنبِش
از اِبهامی می رَوَم
به ابهامی دیگر
گویی باد بَرَکی کاغذین،
بر تارَک طوفان.
می پیچم هنوز،
در خویش می پیچم.


دوم:

آنکه با تَبَر می آید
درختی نخواهد کاشت، هُشدار.
به تیری تدبیرش کن
پیشتر زآنکه درختی اَفتَد
که جز این نمی باید کرد.
آی ای جَنگَلبان
مرثیه بر سقوط ِ درختان
سَبَب ِ آبادی جنگل نخواهد بود.


۲۴ نوامبر ۱۹٨۹ بروکسل