• ترکیه اردوغان دارد با ارزش های انسانی به نفع منویات ماجراجویانه در عرصه سیاست خارجی بازی می کند که حداقل در مورد طرح صلح با کردهای ترکیه می تواند هزینه های زیادی را در عرصه سیاست داخلی این کشور به دولت حزب عدالت و توسعه تحمیل کند. بی تفاوتی اقلیم خودمختار کردستان عراق نیز از این اتهام بی تعهدی در قبال کوبانی برکنار نخواهد ماند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۶ مهر ۱٣۹٣ -  ٨ اکتبر ۲۰۱۴

شرم جهانی در شهر "کوبانی" در حالی خود را به رخ می کشد که تروریست های دولت اسلامی (داعش) در زیر گوش جامعه جهانی و ائتلاف به اصطلاح ضدتروریستی به رهبری آمریکا در آستانه تسخیر این دژ مقاومت قرار دارند. دختران و پسران مسلح کرد متشکل در کمیته های دفاع خلقی، با کمترین امکانات چندین ماه است که دست به یک مقاومت همه جانبه تا پای جان در این شهر زده اند و شرافت خود را در مقابل مهاجمان متوهش داعشی همچنان حفظ کرده اند. گفته می شود که چنانچه به فوریت کمک های تسلیحاتی و نظامی به این شهر نرسد سقوط کوبانی اجتناب ناپذیر خواهد بود. کوبانی بدون شک تاوان استقلال، عدم دریوزگی، عدم انطباق منافع در چینش های ژئوپلتیک منطقه یی و ادعاهای دروغین مبارزه با تروریسم بنیادگرای داعشی را می پردازد. هر چند که در طی سال های اخیر اعراب خلیج فارس و تا حدود زیادی ائتلاف غربی ضد "بشار اسد" بستر این آنارشی واپسگرایانه را فراهم کرده اند اما هم اکنون ترکیه در کانون تحولات این منطقه قرار داشته و به نظر می رسد که متهم اصلی برای فاجعه یی که قرار است در کوبانی اتفاق افتد را باید در آنکارا و دولت به رهبری "رجب طیب اردوغان" جست. شاید پر بیراه نباشد اگر گفت که ترکیه مسبب اصلی سقوط کوبانی و فجایع کنونی و آتی در این منطقه خواهد بود. هیچ بهانه یی از جمله حساسیت امنیتی ترکیه به واسطه مرز ۱۲۰۰ کیلومتری این کشور با عراق و سوریه، احتمال قدرت گرفتن حزب مخالف کارگران کردستان ترکیه (پ ک ک) و عدم پذیرش شروط ترکیه برای مبارزه همزمان با داعش و دولت اسد، نمی تواند توجیه کننده سیاست فرصت طلبانه و غیرمسئولانه دولت آنکارا در قبال سقوط کوبانی تلقی شود. چنانچه حتی تهران با تمام اختلافاتی که با گروه های کردی داخلی و منطقه یی دارد زمانی که اربیل و آمرلی در معرض تهاجم داعش قرار گرفت با در نظر گرفتن تمام این حساسیت ها در کنار پیشمرگه های کرد برای سرکوب داعش قرار گرفت و تا حدودی مسئولیت خود را در مبارزه با این گروه انجام داد و هیولای داعش را از سر مردم در محاصره کرد و ترکمن عراقی و مرزهای خود دور کرد.                                                                                 
امروز دیگر پاسخ به این معما که چرا در شرایطی که بیش از ۴۰ کشور قدرتمند با دستان باز در ائتلاف ضد دولت اسلامی گرد هم آمده اند و با فراغ بال هر کجای خاک سوریه را که بخواهند بمباران می کنند، آنان از سرکوب داعش در اطراف کوبانی عاجز بوده و تروریست های دولت اسلامی به راحتی به پیشروی های خود به مرکز این شهر ادامه می دهند، چندان سخت نیست. یکی از بهانه هایی که همیشه از طرف واشینگتن و بروکسل برای عدم موفقیت در سرکوب داعش مطرح می شود این است که بمباران هوایی بدون نیروهای عملیاتی در میدان نبرد عامل اصلی این موضوع می باشد. اما در کوبانی به استناد تمامی شواهد و گزارشات مستند هزاران مبارز و فدایی کرد در میدان جنگ حضور دارند که تا پای جان ایستادگی کرده و مصمم به مبارزه تا آخرین نفس خواهند بود. آیا واقعا بزرگترین ارتش های جهان و تکنولوژی نظامی آنان که حداقل قدرت برتر خود را در جنگ های بالکان به خوبی نشان دادند، امروز توان شکستن محاصره کوبانی را ندارند. تاکنون حتی یک گزارش در مورد ارسال تجهیزات حتی سلاح های سبک به مبارزان کوبانی وجود نداشته و حتی به گفته بسیاری از فرماندهان مدافع کوبانی و گزارشگران تلویزیونی حاضر در مرز ترکیه که با چشمان غیرمسلح نیز تحرکات نظامی داعش را مشاهده می کنند، بمباران مواضع داعش توسط هواپیماهای ائتلاف بیشتر سمبولیک و نمایشی بوده است. تصویب لایحه دولت اردوغان برای دخالت نظامی در سوریه و عراق در پارلمان ترکیه، حداقل مجوز حمله به داعش را به ارتش تا به دندان مسلح ترکیه می دهد اما اردوغان به عینه هیچ مشکلی با داعش و سقوط کوبانی ندارد و تنها مترصد دنبال کردن اهداف ماجراجویانه خود برای ایجاد منطقه حائل در خاک سوریه، منطقه پرواز ممنوع، سقوط اسد، دنبال کردن مبارزه با پ ک ک و مهمتر از همه از میان برداشتن "کانتون" های خودگردانی کردها در خاک سوریه است. تجارب قبلی حملات ارتش ترکیه به عمق خاک عراق برای سرکوب پ ک ک به خوبی نشان می دهد که آنکارا واهمه چندانی نسبت به حساسیت های امنیتی مرزهای خود ندارد و در این مورد تنها هراس ترکیه بر هم خوردن اتحاد خویش با داعش است که دستان آنان را برای اقدام مسئولانه بسته است.      
سقوط کوبانی نشاندهنده سقوط ادعاهای واهی مبارزه با دولت اسلامی و سقوط ارزش های انسانی برای جلوگیری از فاجعه انسانی به دست تروریست های بنیادگرای داعش خواهد بود. حتی این بهانه که برخورد قاطع با هجوم داعش موجب حساسیت اعراب سنی ساکن در مناطق تحت تصرف این گروه خواهد شد نیز در مورد کوبانی صدق نمی کند، چرا که توده های کرد منطقه و شهر کوبانی در این خصوص در سرکوب داعش با ائتلاف در یک انطباق منافع قرار دارند. جلوگیری پلیس و ارتش ترکیه از ورود داوطلبان کرد و چپگرایان ترک به کوبانی برای جلوگیری از سقوط این شهر به خوبی نشان می دهد که نمایش صف تانک ها و آماده باش ارتش ترکیه بیش از آنچه اقدامی پیشگیرانه علیه داعش باشد یک آمادگی برای بعد از بروز فاجعه و رقم زدن معادلات جدیدی به نفع سیاست های ماجراجویانه اردوغان خواهد بود. ترکیه اردوغان دارد با ارزش های انسانی به نفع منویات ماجراجویانه در عرصه سیاست خارجی بازی می کند که حداقل در مورد طرح صلح با کردهای ترکیه می تواند هزینه های زیادی را در عرصه سیاست داخلی این کشور به دولت حزب عدالت و توسعه تحمیل کند. بی تفاوتی اقلیم خودمختار کردستان عراق و به خصوص ناسیونالیسم کردی از نوع فئودالیته امثال "مسعود بارزانی" نیز از این اتهام بی تعهدی و عدم پذیرش مسئولیت در قبال کوبانی برکنار نخواهد ماند چرا که به نظر می رسد وی رقابت با کاریزمای "عبدالله اوجالان" را بر نجات مردم کوبانی ارجح تر می داند. کوبانی امروز به مظهر مقاومت مردمی در منطقه خاورمیانه که سرشار از جنگ های فرقه یی و نیابتی است به طور مستقل و با حفظ کرامت انسانی خود دفاع می کند، در اینجا وظیفه تمام صلح طلبان، جنبش های مترقی و دولت هایی که صادقانه می خواهند علیه تروریسم داعش مبارزه کنند ایجاب می کند که از این دژ مقاومت با جدیت حمایت کنند. تاریخ چرتکه اندازان، وجدان درد گرفتگان دروغین، معامله گران پشت پرده با دولت اسلامی و مدعیان سفسطه باز دمکراسی را در فردای سقوط کوبانی و بروز فاجعه انسانی نخواهد بخشید و امروز دقیقا همان نقطه عطف تاریخ است که عیار تعهد به حقوق بشر، صلح، مبارزه با تروریسم و تعاملات منطقه یی برای حفظ ثبات و امنیت خاورمیانه مشخص خواهد شد.