• ثقل سنگین زمین بر گُرده ی بی تاب،
پای آبله در شورلاخ ِلایتناهی سرگردانم؛
رسالت گم شده یی در گردش ِگیجوارِ زمانم... ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۷ ارديبهشت ۱٣۹۲ -  ۲۷ آوريل ۲۰۱٣

 من درد می کنم ـ

                     تمامتِ ساختارم:

                                             هم از جرم تا جان .



من در محاط ِجداری از براده ی پولاد و خار

                                                          آماس می کنم؛

تمام ِمن فلاخن ِ عربده یی است

                                     در آهنگ بی تسلّا ی پرتاب

وآفاق را تحمّل پژواکِ تندرِ ابری من نیست.







ثقل سنگین زمین بر گُرده ی بی تاب ،

پای آبله در شورلاخ ِلایتناهی سرگردانم؛

رسالت گم شده یی در گردش ِگیجوارِ زمانم...



□□



نسخ ِکدام حجم ِوارونه بخت بوده یی تو

                                                 زمین

که خود ـ

آفریده ی نابکارِ خودت

انکارِ بی دریغ ِجاودانگی توست.







مقدّرت این بود ،

                   باری، ای خاک ـ

                                          ای یگانه ی زیبا

تا در گذاره ی فرصتی بی همتا   

خود در فنای ِخویشتن

                         ذرّه ذرّه بپوسی ز شرم ِمادریت.







مقدّرت، آری ـ

دریغ

فرسایشی چون این بود

                            زمین.



□□□

تیبوران- ۱۵ ژانویه ۲۰۰۳