دلخواستِ واپسین من


جهانگیر صداقت فر


• وقتی‌ که عاقبت به جان خسته‌ی من ظلمت جاوید بر نشست
از پرنیان ِ نوازش کالبدم را کفنی کن
و با طراوتِ قطره‌ی اشکی
زنگار ِ حسرتِ ایام از دلم بزدای... ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱ اسفند ۱٣۹۰ -  ۲۰ فوريه ۲۰۱۲


 وقتی‌ که عاقبت به جان خسته‌ی من ظلمت جاوید بر نشست
از پرنیان ِ نوازش کالبدم را کفنی کن
و با طراوتِ قطره‌ی اشکی
زنگار ِ حسرتِ ایام از دلم بزدای...
وانگاه -
دفتر یاد و خاطره‌ام را با تًفِ آهی
                                  به شعله‌ی نسیان بسپار.

سپس دریچه‌ی آرزو دوباره فراز کن
و منظر آفاق ِ بی‌ بدیل را نظری نو بر بیفکن به تامل :
آنک -
    هنوز
          امتداد ِ بکر ِ فردا ها
آغوش اشتیاق گشاده در انتظار.
برخیز !
سینه از دم ِ خرم ِ سپیده بینبار
و به جاده‌ی صبح ِ نو
                      قدم بگذار....

وقتی‌ به جان خسته‌ی من ظلمتِ جاوید برنشست
تو در شکوهِ آسمان ِ حیات
                               دوباره طلوع کن.


                                                *********
لوس آنجلس، ۵ فوریه ۲۰۱۲
جهانگیر صداقت فر