سرودی از سکوت و صبوری


جهانگیر صداقت فر


• وگر سخن به میان بود -
در لحن ِ کلام
             لکنت ِ اضطراب
                            حضوری مداوم داشت. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۱ آذر ۱٣۹۰ -  ۲ دسامبر ۲۰۱۱


 - برای راوی قصه‌های جوباره،
ص. ابراهیمی -



سکوت و زمزمه عادت بود

و اعتماد

          از دیواره‌ی حایل سلب؛

وگر سخن به میان بود -

در لحن ِ کلام

             لکنت ِ اضطراب

                            حضوری مداوم داشت.

*

خموشی اما،

نه‌ آهنگِ فریب در چنگ ِ حافظه می‌‌بافت

نه‌ به قصدِ خیانت

                  سد‌ی ز تفرقه می‌‌ساخت.

زبان بستگی

             سلاحی در نیام ِ تدبیر بود

                                           در پیکاری نخواسته

که تو خود

          - به میدان اندر ا ش -

                                    عدو نبودی ،

ملعبه یی

          ولی‌

               به دست حیله کار ِ مخاصم

تا هنگام ِ ارتکاب

                   دست آویزی باشی‌

                                  خطای مکرر ِ او را !

***

[ مدارا و صبوری

                آموزه‌یی ز حزم ِ نیاکان بود

و امید ِ تداوم

             میراثِ رسالتِ اعتقادی بود

                                              در سطور ِ مقدس ِ دیباچهٔ یی عتیق. ]

***

و ما،

کوله بار به دوشان ِ تاریخ بوده ایم

که در غریبی ِ غربت سرای ِ مقدر

همواره و هنوز -

مزامیر ِ عشق و آشتی‌

                      در گوش زمان زمزمه کردیم،

چونان که قناری ِ محبوس

سکوت را

          سرودی ساز می‌‌کند

                              از سر ِ دلتنگی‌.

                                                 *********

تیبوران - ۲۹ نوامبر ۲۰۱۱
جهانگیر صداقت فر