اندوه


یوسف صدیق (گیلراد)


• دندان سنگی‌تاریخ
ریشه‌های استبداد را می‌‌جود.
آزادی
در هر کجا که بخواهد
ریشه‌هایش را می‌‌کارد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣ مهر ۱٣۹۰ -  ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۱


 (به "مینو نصرت" که در "واژگان خیس‌" خود باران می‌‌شود و به " تو" که به حجم خیالت راهم داده‌ای‌.)

دندان سنگی‌تاریخ
ریشه‌های استبداد را می‌‌جود.
آزادی
در هر کجا که بخواهد
ریشه‌هایش را می‌‌کارد.

وه‌!
چه دریایی
پشت خیزاب این واژه‌ها آرام می‌‌گیرد !
چه طراوتی
بیم‌هایت را یک لحظه دور می‌‌کند از تو !
بشارت‌ها زیبایند.
مثل نیزه‌های نور در خیمه‌ی شبانه‌ی کابوس‌ها.
خودگویه‌ها مهربان‌اند.
مثل نوازش دستی‌بر پیشانی کودکی‌ها.
مسکن‌ها غمخوارند.
مثل همدردی من با درنایی
که تنها مانده بی‌جفتش.
اندوه تو را، اما
هیچ، هیچ تسکینی نیست.
رفتن. نیامدن. رفتن. نیامدن.
رفتن. رفتن. رفتن. . .
و فریادی از اعماق.

دارویی افتاده بر پیشخوان ساعت‌ها
و تو قرصی در دهان و
پیاله‌ی آبی‌در روان،
نه ! ...
و تو سنگی‌در گلو و
چشمه‌ی اشکی در روان،
خطابه‌ی زخم‌هایت را می‌‌خوانی :
نه‌پشت تهمینه صاف می‌‌شود.
نه‌قادسیه، مهد گفتگوی تمدن‌ها.
. .   .   .   .   .   .   .   .

شهریور و مهر ۱۳۹۰