آقای موسوی، روز جهانی کارگر دارد می آید!
چرا اصلاح طلبان خواست ها و مطالبات کارگران را سانسور می کنند و صدای آن ها را نمی شنوند؟ ...



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۹ ارديبهشت ۱٣٨۹ -  ۲۹ آوريل ۲۰۱۰


اخبار روز: در حالی که چند روز بیشتر تا برگزاری روز جهانی کارگر باقی نمانده است، تشکل های کارگری، کارگران و مدافعین طبقه ی کارگر، استقلال و آزادی ایران، در تدارک برگزاری اول ماه مه هستند. تشکل های مستقل کارگری برای روز شنبه در تهران فراخوان داده اند. ده تشکل و سندیکای کارگری با انتشار قطعنامه ی مشترکی، خواست های طبقه ی کارگر در شرایط جاری را اعلام کرده اند. قطعنامه های مختلف دیگری که به این مناسبت انتشار یافته، نشان می دهد کارگران ایران خواست های مشترکی دارند که برقراری آزادی های سیاسی و حق داشتن تشکل های کارگری و سندیکا، و نیز مطالباتی در جهت بهبود وضعیت زندگی کارگران نظیر افزایش دستمزدها و حق اشتغال، از جمله ی مهم ترین آن هاست.

اصلاح طلبان همراهی نمی کنند
برگزاری جشن جهانی کارگران امسال در ایران از اهمیت دو چندانی برخوردار شده است. فرصتی مناسب پدیدار شده است تا جنبش اعتراضی در ایران نفس تازه کند و گام بزرگی به سوی نزدیکی بیشتر جنبش سبز و جنبش کارگری فراهم آید. اصلاح طلبان جنبش سبز، اما با تلاش های کارگران و تشکل های مدافع آنان برای برگزاری شایسته ی مراسم کارگری همراهی نمی کنند. تشکل به ظاهر اصلاح طلب خانه ی کارگر، امسال خود را به طور کامل وقف «آرمان های امام» کرده و کاملا موافق نظر حکومت حرکت می کند. کارگران را به زیارت «مرقد امام» می برند، به حضور آقای خامنه ای می رسانند و راهی نماز جمعه می کنند. «سبزهای خانه ی کارگر»، دعوت به مراسم جداگانه کرده اند و به تفرقه در میان کارگران روی آورده اند. نخستین شرط همراهی آن ها با کارگران، لغو فوری مراسم خود و پیوستن به مراسم عمومی است که از جانب تشکل های مستقل کارگری اعلام شده است.
سایت ها و رسانه های وابسته به اصلاح طلبان سبز، صدای کارگران را سانسور کرده اند. در سایت های آن ها خبری از برنامه های کارگران، قعطنامه های آن ها و خواسته های مشترکی که اعلام کرده اند، نیست. اگر هم نشانه ای از روز جهانی کارگر دیده می شود، به قصد «سبز» کردن آن و چسباندن آن به دنباله ی بخش اصلاح طلبانه ی جنبش سبز است.
این رفتار انحصارطلبانه ی اصلاح طلبان و بستن چشم ها و گوش ها بر صدای کارگران که امروز در بسیاری از نقاط کشور طنین افکنده است، سیاستی مخرب است که می تواند به جدایی بیشتر جنبش سبز و جنبش کارگری از هم منجر شود. جنبش سبز را بی محتوا کند و شرایط مناسب رشد جنبش کارگری را از بین ببرد.

هنوز فرصت هست
در آستانه ی روز جهانی کارگر، فرصت و موقعیت بزرگی برای غلبه بر بی اعتمادی بخش های بزرگی از طبقه ی کارگر به جنبش سبز و دموکراتیک ایران به وجود آمده است. آقایان موسوی و کروبی می توانند در این مورد نقش بزرگی داشته باشند، اگر به سکوت خود پایان دهند، اگر روز جهانی کارگر را به رسمیت بشناسند، اگر از مطالبات و قطعنامه های کارگران ایران پشتیبانی کنند، اگر خواهان آزادی رهبران جنبش کارگری ایران از جمله منصور اسالو و دیگر همرزمانش شوند، می توانند گام های موثری را در جهت گسترده تر کردن صفوف جنبش دموکراتیک در ایران و هموار کردن راه اتحادهای پرثمر به جلو بر دارند. ادامه ی سکوت آن ها باعث شکاف های بیشتر می شود.

هیج اشکالی ندارد، این بار جنبش دموکراتیک و سبز مردم ایران، در روز اول ماه مه، رخوت چند ماهه را با اعلام پرشکوه خواست های کارگری و دموکراتیک، از تن خود بیرون کند. جز مدافعین استبداد، کسی از این بیداری دوباره ضرر نخواهد برد.