سراب های عرفان و دو سروده کوتاه دیگر


رضا فرمند



اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۹ تير ۱٣٨۲ -  ٣۰ ژوئن ۲۰۰٣


 
 
[email protected]
 
سراب های عرفان
   
در دورانی که پنجره‌اش
به آسمان مریخ
                     گشوده می شود؛
به زبانی می نویسم
که واژگان‌اش آلوده است
و شگرفترینِ آثاراَش
سرشارِ سراب های عرفان است.
 
 
ساعتِ تن
 
از سوگواری ها
                    شروه‌ خوانی ها
سالهاست که روی برتافته‌ام!
و ز پای منبرِ مولانا
قرن هاست که برخاسته‌ام!
 
وه...وه...!
چه دلگشاست
                    تیک‌تاکِ ساعتِ تن
وَ سمفونی قرن!
 
 
صدای نوشانوش
 
بانگِ اذان
چندان بلند بوده است
که ما
صدای خنده
صدای نوشانوش خود را
قرن هاست که نشنیده‌ایم!