اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۵ مرداد ۱٣٨٨ -  ۱۶ اوت ۲۰۰۹

اعلامیه هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
ضرورت سازمان‏یابی جنبش اعتراضی
فروم شکل مناسب سازمان‏یابی جنبش اعتراضی

جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات ٢٢ خرداد نزدیک به دو ماه است که دولت کودتا را به چالش کشیده است. کودتاگران با سرکوب و کشتار نتوانسته‏اند اعتراضات را خاموش سازند. جنبش اعتراضی با به کارگیری ابتکارات مختلف در مقابل سرکوب ایستاده است.
شکل جنبشی حرکت اعتراضی مردم بر پویائی و پایائی آن افزوده است. ولی پایائی این جنبش مستلزم سازمان‏یابی آن است. ضرورتی که توسط میرحسین موسوی و بخشی از نیروهای سیاسی درک شده و الگوهائی هم در این زمینه پیشنهاد شده است. در طرح پیشنهادها ابتدا تشکیل حزب سیاسی و سپس جبهه مطرح گردید و در روزهای اخیر نهضت فراگیر "راه سبز امید" از جانب موسوی به میان کشیده شد. ولی هنوز ساختار این نهضت و برنامه آن اعلام نشده است.   
جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات متمایز از جنبش‏های کلاسیک است. این جنبش هم دارای رهبری است و هم خودسامان‏یاب است. از یک‏سو مواضع میرحسین موسوی، محمد خاتمی و مهدی کروبی و ایستادگی آن‏ها در مقابل بلوک قدرت، در پیشبرد و تداوم جنبش نقش موثری داشته و دارد و آن سه تن روی بخش قابل توجهی از مردم اتوریته دارند و مردم نسبت به مواضع و حرکات آن‏ها حساس هستند. از سوی دیگر ساختار جنبش اعتراضی به صورت شبکه‏ای است و فعالین این جنبش در ارتباط زنجیره‏ای و شبکه‏ای با هم قرار دارند. این جنبش به درجاتی خوداتکا و خودفرمان است. در این مدت مکانیسم های درون جنبش نقش ویژه‏ای در تداوم حیات آن داشته است. در موارد قابل توجهی، جنبش اعتراضی با مکانسیم‏های درونی حرکت کرده و رهبری را بدنبال خود کشانده است. بهره‏گیری از توانائی‏های اینترنت و ترکیب بالای جوانان در جنبش، چنین امکانی را فراهم آورده است. از این رو ساختار متمرکز و هرمی، انطباق چندانی با مشخصه‏های این جنبش ندارد.
از انتخابات به این‏سو سازمان‏ها و فعالین سیاسی، اجتماعی و حقوق بشر در خارج از کشور فعالانه در پیشبرد جنبش اعتراضی مشارکت ورزیده‏ و به تداوم مبارزه در داخل کشور و افشای کودتاگران یاری رسانده‏اند. لازم است که الگوی سازمان یابی جنبش به گونه‏ای طراحی شود که این نیرو را هم در برگیرد.   
جنبش اعتراضی، جنبشی است متنوع که در آن از نیروهای تحول‏طلب که خواستار دگرگونی پایه‏ای در ساختار سیاسی هستند تا نیروهائی که منتقد سیاست‏های بلوک حاکمند، حضور دارند. باید الگوئی از سازماندهی را انتخاب کرد که نیروهای متنوع فعال در جنبش اعتراضی را پوشش دهد.   
حزب سیاسی و جبهه متشکل از احزاب و سازمان‏های سیاسی فاقد ظرفیت ضرور برای پوشش دادن چنین تنوعی از نیروها هستند. به نظر ما فروم با پلاتفرم سیاسی شکل مناسبی برای سازمانیابی جنبش اعتراضی است. فروم تجربه شناخته شده‏ای در سطح جهان و در بین نیروهای سیاسی است. فروم از انعطاف‏پذیری بیشتری نسبت به الگوی هرمی برخوردار است، استقلال مولفه‏های تشکیل دهنده آن بیشتر است، ارتباطات گسترده‏ای را می‏تواند تامین کند، نیازی به رهبری متمرکز ندارد و با توانائی‏های جهان مجازی انطباق بیشتری دارد. فروم همانند الگوهای شبکه‏ای از آسیب‏پذیری کمتری در مقابل سرکوب و از ظرفیت بالاتری برای تداوم حیات خود برخوردار است. فروم با پلاتفرم سیاسی می‏تواند پوشش دهنده تمام نیروها و گرایش‏های تشکیل دهنده آن باشد. پلاتفرم سیاسی لازم است محورهائی را در برگیرد که مطالبه عمومی این جنبش است:
١. عدم مشروعیت دولت کودتا، منزوی کردن و طرد آن
٢. تامین آزادی بیان، مطبوعات، اطلاع‏رسانی، اجتماعات، تظاهرات و فعالیت احزاب و آزادی‏های اجتماعی برپایه حقوق بشر
٣. برگزاری انتخابات آزاد زیر نظر سازمان‏های بین المللی
۴. مجازات عاملین سرکوب و کشتار

پلاتفرم اگر بخواهد مطالبات به مراتب فراتر از آنچه گفته شد را دربر گیرد و یا خیلی محدودتر از این برنامه باشد، موجب حذف این و یا آن گرایش فکری ـ سیاسی خواهد شد و به تضعیف جنبش اعتراضی خواهد انجامید.
فروم می‏تواند احزاب، سازمان‏ها و فعالین سیاسی، سازمان‏های غیردولتی و تشکل‏های دمکراتیک را شامل شود. در زیر چتر فروم می‏تواند جبهه‏ها و تشکل‏های دیگری پدید آید و به قوام آن یاری رساند. تشکیل حزب و یا جبهه مغایرتی با فروم ندارد. جبهه و احزاب می‏توانند حضور خود را در فروم اعلام کنند و در تداوم و پیشبرد جنبش اعتراضی موثر افتند. برخورد انحصارطلبانه به محدود شدن فروم منجر خواهد گردید.
مسئله هماهنگی در فروم به شیوه‏های مختلف از جمله گفتگو، طرح پیشنهادها و جمبندی آن ها توسط عناصر موثر و یا به شیوه‏های ابتکاری دیگر پیشبرده می‏شود. امکانات موجود در اینترنت می‏تواند در خدمت امر هماهنگی قرار گیرد.
لازم است پیشنهادهای مطرح شده مورد بحث و گفتگو قرار گیرد تا الگوی مناسبی برای سازمان‏یابی جنبش اعتراضی شکل گیرد.

هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
٢۳ مرداد ١٣٨٨ (۱۴ آوگوست ٢٠٠٩)