تشنه ی آب زلالیم
به دوست شاعرم: اسماعیل خویی


عسگر آهنین


• تشنه بودیم
در پی آب زُلال
راه اُفتادیم
تا به سر چشمه ی این رود گل آلود رسیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٣ شهريور ۱٣٨۶ -  ۴ سپتامبر ۲۰۰۷


تشنه بودیم
در پی آب زُلال
راه اُفتادیم
تا به سر چشمه ی این رود گل آلود رسیم.

خسته وُ تشنه رسیدیم
رو به سر چشمه دویدیم
آنچه از چشمه بُرون می جوشید
هیچ، جُز آب گل آلوده نبود.

تشنه، اما، ناچار
سر فرو می برد از روی عطش در گنداب.... .

... گر چه از آب گل آلوده کمی نوشیدیم،
تشنه ماندیم و، هنوز
در پی آب زلالیم
چه بگویم
          به چه حالیم؟

لندن-۴/۹/۲۰۰۷