از : ل. تدین نژاد
عنوان : غم انگیز
اینهم از آن تناقضات زیبای هنرمندانه است که وقتی یک شاعر دوران مدرن یا یک آهنگساز و نقاش و موزیسین و هنرمند رنسانس و دوران گذشته اذعان می کند که عبارتی، تِمی، پرسپکتیوی، یا ایدهیی را از استادی یا کس دیگری اقتباس کرده فقط بیشتر به اعتبار هنری و اعتماد به احساسات و آفرینش های هنری او می افزاید. این ذهنیت را باید گذاشت در مقابل کسانی که هستهی شعر و آفرینش هنریِ خود را از دیگری می گیرند یا بقول شاملو از روی دست او می نویسند اما با وجدان راحت به نام خودشان نشر می دهند بدون اینکه هرگز به فکر افتاده باشند که به پیروی از اخلاق هنرمندانه و استادان برجسته قبل از هرچیز ابراز احترام و اذعانی کرده باشند به آفرینندهی اصلی.
این شعر روانشناسیِ بسیاری از هنرمندانی است که شیرازهی زندگیشان را انقلاب اسلامی و ماشین هراسانگیز آن از هم گُسست و سیر زیبای زندگی و فرآیند رشد تدریجی و پتانسیل های کمیاب آنها را یا کم اثر ساخت یا نابود. از آن بوی یک وداع تأثر انگیز می آید و نگاه از دور به یادگار های زیبا، و یغماگرِ خشن و عقب ماندهی آنهادر جهان و جامعه و در میان ذهنیت هایی که سالهاست نسبت به این گونه عواطف و ظرافت ها لمس و لَخت شدهاند و در جهانی به سر می برند که آستانهی خشونت هرچه فجیع تر و بالاتر رفته است.
٨۰۹٣۶ - تاریخ انتشار : ۱۱ شهريور ۱٣۹۶
|