عنوان : خشونت خانگی درهند وجنبشزنان
باعرض سپاسگزاری ازبیان چنین مقاله ای.
بارها خوانده وشنیده ایم که هندوستان رابعنوان بزرگ ترین کشورمردم سالاری (دمکراسی) جهان می نامند. درنگاهی عمیق تر، شاید اگربه آن کشوربه یکی ازعقب افتاده ترین ملت ها اطلاق شود، بیشترمقرون بحقیقت باشد. درکشوری که بیش ازپانصد میلیون جمعیت آن هنوزبصورت برده رفتارمی شود، نخست وزیرآن انسان مرتجع ایست که به مرتجع بودن خود افتخارمی کند، که حتی تحصیل کرده آنان دردنیای غرب با بیرون ریختن بیش ازصد وبیست میلیون مسلمان، به رنگ زرد درآوردن جمعیت هندوستان ایمان دارند، که زنان آن، بد تراززنان ایران، ازکوچک ترین آزادی محرومند، می توان به آن کشوردمکراتیک اطلاق کرد؟ درکشوری که شرکت آمریکایی ماتسنتو با خرج کردن بیست پنج میلیون (رشوه دادن) در بین باصطلاح منتخبین مردم لایحه‍ی مشحور را رد کرد که باعث خودکشی بیش ازدوهزارزارع کوچک هندوستان شد، می توان دمکراتیک خواند؟ پس اگرفقط رآی دادن شرط حکومت مردم سالاری می باشد، دولت هائی چون ایران، تمام کشورهای خاورمیانه، چین، سوریه، آمریکا، ... دمکراتیک هستند.
دریکی ازمصاحبه های آقای اوباما، درپاسخ سئوال این که چه فکری شما را ازخواب شب بازمی دارد، اوگفت، جنگ بین هندوستان وپاکستان.
دربرداشتن خرافات دین هندوکمترازاسلام نباشد، با آن مساوی است. پس آیا این درد واوضاع کل بشریت نیست که درسطح جهان کم وبیش چنین است؟ آیا بشرزمان کافی برای تکامل داشته، که شاید میلیون ها سال لازم است که ازنظرخرد واقلانیت بجایی برسد که به این موضوع پی ببرد؟ البته به شرط آنکه شرایط زیستی خود را ازبین نبرد، که با شواهدی که موجودی است، خواهد برد.
با احترام،
مجید امینی
۹۰٨٨۴ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹٨