چرا امریکا ازغیر نظامی کردن فضای سایبری خودداری می کند
پرابیر پورکایاستا - ترجمه: هاتف رحمانی


• روسیه و چین بارها درخواست کرده اند که جهان باید پیمانی که سلاح های سایبری را ممنوع می کند داشته باشد وآن ها باید با ویروس ها، کرم ها و دیگر بد افزارها به صورت متفاوتی رفتار کنند. درسازمان ملل، گروهی از کارشناسان دولتی تحت حمایت اداره امورخلع سلاح سازمان ملل تشکیل و پیشنهاد روسیه - چین را مورد بحث قرار داد. امریکا با درخواست نظامی زدایی یااسلحه زدایی فضای سایبری، با درخواست آزادی بیان واینترنت کاملا " باز" بدون هیچ محدودیتی ازسوی کشورها مقابله کرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۲ تير ۱٣۹٨ -  ٣ ژوئيه ۲۰۱۹



 
گزارش اخیرنیویورک تایمزکه فرماندهی سایبری امریکا "نرم افزارهای مخرب" - بخوان بمب های سایبری - در عمق شبکه برق روسیه کاشته است، می تواند نه تنها مردم روسیه، بلکه مردم کل جهان را نگران کند. مختل کردن شبکه ی برق یک کشورمی تواند به خاموشی ومختل شدن زیرساخت های حیاتی یک کشوریعنی شبکه های ارتباطی مانند متروها، راه آهن ها، فرودگاه ها، بیمارستان ها، ارتباطات ازراه دورازجمله تلفن های همراه منجر شود، می تواند به شکست تاسیسات وسد های برق آبی منجرشود که سبب سیل های ویرانگر، قطع برق تاسیسات هسته ای وامکان بحران می گردد. همان طور که در هند شاهد بوده ایم ، شکست شبکه برق از نوعی که ما در سال 2012 شاهد بودیم رخ داد های مهمی هستند که می توانند هر کشوری را فلج کنند.

خود امریکا اهمیت اتصال به شبکه برق خود را نشان داده بود. امریکا دربازبینی وضعیت هسته ای خود درسال 2018، تصریح کرد که هر کشورحمله کننده به شبکه برق آن - خواه به صورت فیزیکی یا با سلاح های سایبری - با تلافی امریکا ازجمله حتی با واکنش هسته ای مواجه خواهد شد. فرماندهی سایبری امریکا،که درسال 2017 به عنوان یک فرماندهی مستقل هم عرض فرماندهی راهبردی امریکا، که سلاح های هسته ای آن را کنترل می کند تشکیل شد، دکترین "دفاع پیش دستانه" خود را فرمول بندی کرده بود. گزارش نیویورک تایمزدکترین " دفاع پیش دستانه ژرف" را به همان صورتی که واقعا هست نشان می دهد: کاشتن بمب های سایبری درزیر ساخت های مخالفان خود .

این واقعیت آن چه را دولت ونزوئلا قبلا گفته بود، که در دوران تلاش کودتایی گوایدو تحت حمله سایبری امریکا بوده ، و به تکرار به ازکارافتادگی شبکه برق منجرشده است تایید می کند.

بمب سایبری واقعا چیست و با یک شبکه برق چه می کند؟ اکثرسیستم های صنعتی و شبکه های برق به آن چه کنترل کننده های دیجیتال برای عمل آن ها خوانده می شوند وابسته هستند. چون اکثراین سیستم ها به شدت خودکارشده اند، این کنترل کننده ها دستورها را به ابزارهای مختلف فیزیکی برای کارکردشان می فرستند. این امردرضمن، همان چیزی است که درماشین های لباس شویی و یخچال های حقیرما نیزاتفاق می افتد.اگرنرم افزارمخربی بتواند به داخل این کنترل گرها تزریق شود، آن ها می توانند نه تنها چنین دستگاه هایی را خاموش کنند، بلکه می توانند آن ها را واداربه رفتاربه شیوه ای کنند که دستگاه آسیب ببیند. و این آسیب می تواند حتی سبب شکست های فاجعه باری شود.

یک نمونه ازاین (بمب های سایبری) استاکس نت است، که اکنون پذیرفته شده که عملیات مشترک امریکا - اسرائیل علیه برنامه غنی سازی اورانیوم ایران بود. این عملیات به آسیب گسترده ی سانتریفیوژهای ایرانی در تاسیسات غنی سازی اورانیوم نطنزمنجرشد،چون کنترل کننده های زیمنس که سانتریفیوژها را کنترل می کنند مورد حمله قرار گرفتند. دریک مورد بسیار تازه، درتاسیسات پتروشیمی آرامکو عربستان سعودی، آلوده شدن سیستم امنیتی تریکونکس Triconex به تعطیلی یک کارخانه منجر شد.

آن چه این دو مورد نشان می دهند آن است که زمانی که بازیگران دولتی دست اندر کارمی شوند، سطح مهارت و پیچیدگی این سلاح ها محافظت را به وظیفه دشواری تبدیل می سازد. سلاح های سایبری تفاوتی با سلاح های فیزیکی ندارند چون همان شدت را دارند،و بر خلاف سایرنرم افزارهای مخرب، سبب آسیب فیزیکی وتخریب می شوند.

بحث در باره سلاح های سایبری و نظامی گری زدایی فضای سایبری مدت زیادی روی میز خلع سلاح سازمان ملل بوده است. روسیه و چین بارها درخواست کرده اند که جهان باید پیمانی که سلاح های سایبری را ممنوع می کند داشته باشد وآن ها باید با ویروس ها، کرم ها و دیگر بد افزارها به صورت متفاوتی رفتار کنند. در سال 2011، روسیه و چین پیمانی را برای محدود کردن سلاح های سایبری از روی مدل کنوانسیون سلاح های شیمیایی سال 1997 که سلاح های شیمیایی راغیرقانونی کرد پیشنهاد کردند. این پیشنهاددرسال 2015باپیشنهاد تجدید نظرشده ای از سوی همان کشورها دنبال شد، که از سازمان ملل درخواست کردند چگونگی جلوگیری استفاده ازسلاح های سایبری برای اقدامات تهاجمی را مورد بحث قرار دهد.

پیشنهادهاباآنچه جهان پیش ازاین درعرصه سلاح های شیمیایی و بیولوژیک بدان دست یافته بود مشابه بود. امروزهیچ کشوربزرگی چنین سلاح هایی را، حتی اگر چه توسعه و استفاده چنین سلاح هایی آسان است گسترش نمی دهد. و همان طورکه فرقه امو شینریکیو Aum Shinrikyoدر حمله با گاز سارین خود به مترو توکیو نشان داد، تولید آن می تواند در حیات خلوت هرکسی انجام شود.

امریکا ازهر تلاشی برای غیرنظامی سازی فضای سایبری جلوگیری کرده است. درسازمان ملل، گروهی از کارشناسان دولتی تحت حمایت اداره امورخلع سلاح سازمان ملل تشکیل و پیشنهاد روسیه - چین را مورد بحث قرار داد. امریکا با درخواست نظامی زدایی یااسلحه زدایی فضای سایبری، با درخواست آزادی بیان واینترنت کاملا " باز" بدون هیچ محدودیتی ازسوی کشورها مقابله کرد. پس ازآن سازمان ملل طی سال ها پنج سازمان کارشناسی این چنینی تشکیل و برای ایجاد اجماع شکست خورد، سازمان ملل به کارپایه بودن خود برای گفتگو های آینده در باره خلع سلاح فضای سایبری پایان داد.

دولت ترامپ اکنون چشم اندازراهبردی خود از فضای سایبری را به عنوان حیطه ای مورد مناقشه به پیش می برد وبه " دفاع رو به جلو " - احتمالااساس تصمیم برای کاشتن بمب های سایبری در شبکه برق روسیه - نیازدارد.

هدف این استدلال آن نیست که امریکا تنها بازیگری است که ازسلاح های سایبری استفاده می کند یا قابلیت استفاده از آن را دارد. زمانی که چنین سلاح هایی دردسترسند، هر کشوری برای توسعه قابلیت های تهاجمی و دفاعی خود تلاش خواهد کرد. تقریبا همه کشورهای بزرگ در حال توسعه چنین قابلیت هایی هستند. حتی بازیگران غیردولتی درتوسعه بد افزارها دست اندرکارند. تفاوت آن است که اگر بازیگر دولتی در توسعه سلاح های سایبری درگیر می شود، تقریبا دفاع در برابر چنین حمله هایی غیر ممکن است. آن چه کشورها می توانند انجام دهند تنها محدود کردن حمله، کاهش آسیب و تمرین چگونگی بازیابی است.

چرا امریکا ازغیر نظامی کردن فضای سایبری خودداری کرد و هنوزهم خود داری می کند؟ به هرحال، سوابق ممنوع کردن سلاح های شیمیایی و بیولوژیک، ونیز پیمان هایی مانند غیر نظامی سازی فضای جو وجود دارد. ما ممکن است دولت امریکا تحت حکومت ترامپ رابه جنگ طلب بودن محکوم کنیم، اما بخش بزرگی ازاین دوره تحت حکومت بوش و اوباما بود. بروس شنیر، یکی ازکارشناسان برجسته امنیتی در امریکا، در سال 2012 نوشت،" درداخل ارتش امریکا باورمشترکی که پیمان های سلاح های سایبری به سود منافع ما نیستند وجود دارد: چون ما در حال حاضر در فضای سایبری مزیت نظامی داریم که نباید ازدست بدهیم ." او ادامه داد که این احمقانه است چون جنگ سایبری بنا به ماهیت خود نا متقارن است - حمله کردن بسیارآسان تراز دفاع است - واز این رو امریکا نه تنها هیچ مزیت بزرگی در دفاع از خود دربرابر حمله ها ندارد بلکه آسیب پذیر تراست. زیر ساخت های آن - از زیر ساخت های فیزیکی گرفته تا زیر ساخت های اطلاعاتی و مالی- بیشتراز بیشتر کشورهای دیگر شبکه ای است.

خطر برای جهان از سوی سلاح های سایبری به بد ترین خطر تبدیل شده است، چون امریکا در جلوگیری از توسعه سلاح های سایبری و بدافزار های خود توسط آژانس امنیت ملی (NSA) وآژانس اطلاعات مرکزی (CIA)شکست خورده است. دو مخزن ابزار- و آن ها دو مجموعه مستقل از دستگاه ها هستند- اکنون در قلمرو عمومی هستند. گروه بزهکار سایه شکنان ابزارهای آژانس امنیت ملی را به صورت آنلاین افشا کرد. ویکیلیکس جزئیات مجموعه دیگری از چنین ابزارهایی را که ازسوی سیا ایجاد شده و هک هم شده بود منتشرکرد. این ابزارها بسیارپیچیده تراز ابزارهای گروه های بزهکاراست، حتی پیشرفته ترازآن که هرکسی بتواند تولید کند. اکنون باندهای بزهکارودیگر بازیگران دولتی همگی این ابزارها را به راحتی در دسترس دارند.

پس ازافشا سلاح های آژانس امنیت ملی و سیا، باید این پرسش را مطرح کنیم که آیا کشورایالات می تواند واقعا برای توسعه چنین سلاح هایی قابل اعتماد باشد ؟ این همان چیزی است که شرکت های برجسته درداخل صنعت -میکروسافت ، داچ تلکوم و دیگران - در سال 2017 فراخوان برای کنوانسیون ژنو جدید ممنوعیت سلاح های سایبری را مطرح کرده اند. براد اسمیت، رئیس میکرو سافت، که نه صلح طلب ونه چپ گرااست نوشت ،" به تکرار، سوء استفاده دولت ها درقلمرو عمومی افشا و سبب آسیب گسترده ای شده است ..."

اوضاع درجهان، به ویژه در امریکا، به سرعت در حال گردش به سوی جنگ است. با اتهام بولتون وپمپئو برجستگان دولت ترامپ علیه روسیه، چین و ایران،آشکاراست که امریکا به بازیگری درمیان بازیگران جهان بودن و آشتی با جهان چند قطبی تمایلی ندارد. جهان بینی تهدیدهای ترامپ و باج گیری با این لابی جنگ ترکیب می شود تا جهانی ایجاد کند که درآن امریکا درسه جبهه تهدید به جنگ می کند - جنگ تیراندازی با ایران، جنگ سایبری با روسیه و جنگ تک - کام - تجارت (جنگ تجاری- فنی) با چین.

مشکل آن نیست که ما یک دولت جنگ طلب امریکایی داریم. تقریبا سکوت جامعه بزرگترجهانی، ضعف نیروهای صلح است که سبب واقعی نگرانی است. ما یک دولت امریکایی متوهم داریم که به نظر می رسد در لبه ی جنگ تلوتلو خوران در دنیایی پسا حقیقت زندگی می کند.

* این مقاله در peoplesdemocracy.in با عنوان "بمب های سایبری ، شبکه برق روسی و تهدید جنگ" منتشر شده است.