ستاره


جمشید طاهری پور


• در هنگامه -ای ... دیرترین دیرهنگام
از آسمان شهر دوردست
ستاره -ای چیدم
و در آسمان آرزوهایم کاشتم! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲ تير ۱٣۹٨ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۱۹


در هنگامه -ای ... دیرترین دیرهنگام
از آسمان شهر دوردست
ستاره -ای چیدم
و در آسمان آرزوهایم کاشتم!
چه می دانستم
می‌افتد هرشب بر زمین ستاره -ای!

اکنونم
دشت خانه -ام، زمین آرزوهای منست
و آسمان دیگر در انتظار نگاه چشم‌های من نیست!
آری...!
تا آن ناپیدای افق
جنگل آرزو؛
برمن گشوده است سبزینه دست هایش را
جنگل! سبز روینده-ی انبوه!

من این را زیسته - ام؛
به آهی می‌توان به آسمان پرکشید!
اما پیوستن به زمین دشوارترین دشوار هاست؛
آغاز یک زندگی فرجامین است!
رستگاری نیست، نیک فرجامی است؛
و من از نیک فرجام ترین زندگان هستم.

زیبائی زندگی فرجامین را؛      
بگذار در آن کس که هستم،
شعرهایم باتو سخن بگویند؛
      
بگذار!

جمشید طاهری پور
    ۲۰.۰۶.۲۰۱۹