ونزوئلا: آن چه باید فعالین
اجتماعی و سیاسی در باره کودتای امریکایی بدانند

کوین زیزه و مارگارت فلاورز- ترجمه داود جلیلی


• انتصاب الیوت آبرامز از جانب پمپئو به عنوان مسئول نظارت عملیات "احیا دموکراسی در ونزوئلا" نشانه ای شوم است. این انتصاب فضاحت بار نشان می دهد، افراطی ترین عناصر دولت امریکا در حال پیش بردن امور هستند. آبرامز در رسوایی دوران ایران کنترا، و سازمان دادن جوخه های مرگ مورد حمایت امریکا در گواتمالا و السالوادور در دهه ۱۹۸۰ شناخته شده است. او در حمایت دولت ریگان از کنتراهای قاتل در نیکاراگوا نقش کلیدی داشت. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ اسفند ۱٣۹۷ -  ۱۱ مارس ۲۰۱۹



مقدمه مترجم: نویسندگان این نوشتار تلاش کرده اند بر مبنای تحولات و تاثیر عوامل خارجی به توضیح وضعیت ونزوئلا بپردازند. این همه حقیقت نیست. اگر چه در شرایط کنونی و با تهاجم نفس گیر و ضد مردمی امریکا و متحدینش علیه ونزوئلا، شاید زمان مناسبی برای کاوش وجه درونی تحولاتی که ونزوئلا را به امروز رسانیده است نباشد. خواننده مشتاق می تواند برای درک رخ داد ها و تحولات اقتصادی – سیاسی ونزوئلا به منابع بسیاری که به فارسی منتشر شده اند رجوع نماید.


دو نکته در باره کودتای امریکا در ونزوئلا وجود دارد. اول این که این یک کودتای علنی از طرف امریکا است، در حالی که در گذشته همواره امریکا تلاش می کرده تا کودتاها را پنهانی انجام دهد. دوم، کودتا بر رشته ای از دروغ ها بنا شده است، که هر دو حزب در واشنگتن با استثناهای اندکی، مرتب آن ها را تکرار می کنند.

اول ، ما دروغ ها را تصحیح خواهیم کرد، چون همه خوانندگان با همان داده های (دروغ) سر و کار دارند. دوم، توضیح خواهیم داد که چگونه این کودتا شکست داده می شود. این مایه شرمساری بزرگ دیگری برای دولت ترامپ و سیاست خارجی آمریکا خواهد بود.

درک آن که ونزوئلا به ستیزه ای ژئوپلیتیک تبدیل شده است مهم است زیرا روسیه و چین متحدان نزدیک ونزوئلا هستند. چین و روسیه وارد حیاط خلوت امریکا شده و دکترین کهنه مونرو را به چالش کشیده اند.

ونزوئلا بزرگترین ذخیره نفت جهان و دومین ذخایر بزرگ طلا، و نیز الماس و دیگر منابع معدنی مانند کلتان (ضروری برای ابزارهای الکترونیک) را دارد. همچنین ، ونزوئلا در حال کسب ریاست اوپک است و موضع آن وارد کردن فشار برای پرداخت بهای نفت به ارز های غیردلار یا ارزهای دیجیتالی خواهد بود، که این هم تهدید بزرگی برای دلار امریکا می تواند باشد.

پاسخ به برخی دروغ ها

مجموعه ای از ادعاهای دروغ تکرار شده توسط مقامات واشنگتن و رسانه های شرکتی برای توجیه کودتا وجود دارد، که دروغ های بسیار آشکاری هستند و باور آن که چنین ادعاهایی تعمدی نباشد دشوار است. حتی سناتور برنی ساندرز در نظر دو پاراگرافی خود در باره کودتا آن ها را تکرار کرده است.

۱- حقیقت: رئیس جمهور مادرو رئیس جمهور قانونی است.
رئیس جمهور مادرو در ۲۰ ماه می ۲۰۱٨، در پاسخ به درخواست اپوزیسیون برای انتخابات زودرس دوباره انتخاب شد. مشروعیت انتخاب مادورو چنان آشکار است که باید قبول کرد کسانی که مدغی نامشروع بودن آن هستند یا عمدا دروغ می گویند یا نادان هستند. انتخابات مطابق با قانون اساسی ونزوئلا و با مشورت با احزاب اپوزیسیون برنامه ریزی شد. زمانی که اپوزیسیون دریافت نمی تواند برنده انتخابات باشد، تحت فشار امریکا تصمیم به تحریم انتخابات با هدف نامشروع جلوه دادن آن گرفتند. حقیقت آن است که ۹.٣٨۹.۵۶ نفر، ۴۶ درصد واجدین شرایط رای دادند. شانزده حزب با ۶ نامزد رقابت کننده برای ریاست جمهوری در انتخابات به رقابت پرداختند.

روند انتخابات تحت نظارت بیش از ۱۵۰ ناظر انتخاباتی بود. این ناظران در بین همه ۱۴ گروه انتخاباتی از هشت کشور، که شورای کارشناسان انتخاباتی امریکای لاتین در میان آن ها بود، دو گروه فنی انتخاباتی، و ۱٨ روزنامه نگار از قسمت های مختلف جهان را شامل می شد. طبق اعلام ناظران بین المللی، "انتخابات بسیار شفاف و مطابق با پارامترهای جهانی و قانون کشوری بود."      

ونزوئلا یکی از بهترین سیستم های انتخاباتی جهان را دارد. تقلب انتخاباتی ممکن نیست چون کارت شناسایی و اثر انگشت برای هر رای دهنده الزامی است. ماشین های رای گیری قبل و بلافاصله بعد از انتخابات حسابرسی می شوند. ونزوئلا کاری را که هیچ کشور دیگری در جهان انجام نمی دهد انجام می دهد – یک حسابرسی عمومی، شهروندان نمونه های تصادفی از ۵٣ درصد از ماشین های رای گیری را که به صورت تلویزیونی نمایش داده می شود انتخاب و مورد بررسی قرار می دهند. همه ۱٨ حزب جزئیات بررسی را امضا کردند.

مادورو با اختلاف زیادی، با کسب ۶.۲۴٨.٨۶۴ رای، ۶۷.٨۴ درصد برنده شد، به دنبال او هنری فالکون با ۱.۹۲۷.۹۵٨ رای، ۲۰.۹٣ درصد، خاویر برتوچی با ۱.۰۱۵.٨۹۵ رای، ۱۰.٨۲ درصد و رینالدو کویجادا که ٣۶.۲۴۶ رای، ٣۹./ درصد از آرا کل را دریافت کردند.

این همان سیستمی است که در انتخابات فرمانداری ها و انتخابات مجلس مورد استفاده قرار گرفته و حزب مادورو در آن شکست خورده بود. ونزوئلا با انتخابات شفاف یک دموکراسی واقعی است. ایالات متحده می تواند عمل درست به دموکراسی واقعی را از ونزوئلا بیاموزد.

۲- حقیقت: بحران اقتصای ناشی از دخالت خارجی، خرابکاری داخلی و کاهش قیمت نفت است.
بدون تردید وضعیت اقتصادی ونزوئلا دشوار است. علت آن جنگ اقتصادی به راه انداخته شده از سوی امریکا، کاهش شدید قیمت نفت و خرابکاری اقتصادی از سوی اپوزسیون است. در اصل، امریکا و اپوزسیون مشکلاتی را در اقتصاد ونزوئلا ایجاد کردند و اکنون می گویند مادورو باید به خاطر مشکلاتی که خلق کرده است عوض شود.

نفت در اوایل قرن بیستم در ونزوئلا کشف شد و از آن زمان بر اقتصاد ونزوئلا مسلط شده است. بیماری هلندی، تاثیر منفی اقتصادی مبتنی بر یک منبع طبیعی (تک محصولی)، سبب جریان شدید ارز خارجی شد، که ارزش پول کشور را بالا برد و قیمت دیگر محصولات کشور را غیررقابتی کرد. وارد کردن کالاها ارزانتر از تولید آن هاست. این امر توسعه را برای بخش هایی مانند کشاورزی و تولید دشوار می کند.

چاوز/ مادورو برای تنوع اقتصادی تلاش می کردند. آن ها هزارها کمون و صدها هزار نفر از زحمتکشان را در تعاونی ها برای ایجاد کشاورزی و برای تولید قرار دادند. وقتی که قیمت جهانی نفت بیش از نصف کاهش یافت، مالیه دولتی ونزوئلا فرو پاشید و این تلاش ها را خراب کرد. جنگ اقتصادی از سوی امریکا گرفتن وام و تجارت ونزوئلا با برخی کشورهای دیگر را دشوار کرد.

تحریم های اقتصادی علیه ونزوئلادر زمان ریاست جمهوری اوباما آغاز شد، و دولت ترامپ آن ها را با تحریم های مالی گسترش داد. تحریم های ایالات متحده طبق تحلیلی در ماه اکتبر، از ماه اوت برای ونزوئلا حدود ۶ میلیارد دلار هزینه داشته است. اقدامات علیه صنعت نفت کشور، شرکت دولتی سی آی تی جی او (CITGO) ونزوئلا را از برگرداندن سود به کشور باز داشته، و سالانه یک میلیارد دلار به در آمد کشور زیان می رساند. اکنون بانک انگلستان، پس از آن که مقامات امریکا، از جمله مایک پمپئو، وزیر خارجه و جان بولتون، مشاور امنیت ملی برای محروم کردن ونزوئلا از دارایی های ماورابحار ونزوئلا با آن ها لابی کردند، از برگرداندن ۱.۲ میلیارد دلار ذخیره طلای ونزوئلا خودداری می کند.

جنگ اقتصادی امریکا و خرابکاری اقتصادی از سوی نهادهای ذینفع تجاری به عنوان بخشی از تلاش برای برکناری مادرو با ایجاد ناآرامی اجتماعی و از بین بردن اعتماد به دولت افشا شده است. این جنگ، احتکار کالاها، انبار کردن مایحتاج اساسی در انبارها و فروش محصولات ونزوئلا در کلمبیا را شامل می شود.

در سپتامبر ۲۰۱٨، ونزوئلا در پاسخ به کارزار دروغ اغراق امیز رسانه ای درباره مهاجرت از ونزوئلا، آمارهای کمیسیون عالی سازمان ملل برای پناهندگان را که تایید می کرد ونزوئلا دارای کمترین داوطلب مهاجرت در قاره است منتشر ساخت و تاکید کرد که در حال حاضر ۵.۶ میلیون کلمبیایی که از خشونت های جاری در کشور خود گریخته اند، در ونزوئلا زندگی می کنند. و همچنین ونزوئلا برنامه هایی داشته که به بازگشت هزاران ونزوئلایی به کشور کمک کرده است.

همان طور که در پرتقال می بینیم، سوسیالیسم به تقویت اقتصاد می انجامد. در حقیقت، یک انتقاد از ونزوئلا آن است که روند های بولیواری بسیار آهسته برای جایگزینی اقصاد سوسیالیستی حرکت می کند. درآن جا لازم است بخش های بیشتری ملی شود و تحت کنترل دموکرایک مردم قرار گیرد.

٣- حقیقت: اپوزسیون خشن است، نه دولت مادرو
تظاهر کنندگان اپوزسیون به شدت خشن بوده اند. یک راهکار اپوزسیون دست زدن به خشونت، سپس فیلم گرفتن از پاسخ دولت به آن، برای خشن نشان دادن دولت بوده است. وقتی "آبی مارتین" با تظاهرکنندگان اپوزسیون برخورد کرد؛ به او گفتند، "از هر آن چه ما انجام می دهیم فیلم نگیر. فقط از آن چه دولت با ما می کند فیلم بگیر." او با گزارش خشونت گفت، "اکثریت عظیمی (از خشونت) ناشی از خشونت مستقیم یا غیرمستقیم اپوزیسیون بوده است."

گزارش های مارتین نشان می دهد تظاهرکنندگان اپوزیسیون به بیمارستان ها حمله می کنند، وزارت مسکن را به آتش می کشند، هواداران چاویستا را به قتل می رسانند و به کمون های شهروندان مانند یک کمون هنری که به کودکان محلی به طور رایگان رقص و آواز آموزش می دهد حمله می کنند. ونزوئلایی های افریقایی تبار را زنده زنده آتش می زنند. تظاهرکنندگان راننده ها را از اتوبوس ها بیرون کشیده و اتوبوس ها را به آتش می کشند. زمانی که عکس ها و فیلم های خشونت اپوزیسیون در رسانه های اجتماعی گذاشته شد، مارتین و همکار او مایک پریسنر، هدف کارزار دروغ رسانه ای در رسانه های اجتماعی قرار گرفتند. اپوزیسیون هر آن چه را می توانست برای جلوگیری از تلاش آن ها برای گزارش حقیقت به کار برد. مارتین و همکارش را به مرگ و لینچ تهدید کردند.

در سال ۲۰۱۷ گزارش های ونزوئلا گزارش کرد که تظاهرات خشونت آمیز اپوزیسیون شامل حمله به زایشگاهی بود که زندگی بیش از ۵۰ نوزاد را به خطر انداخت. گزارش دیگری از استفاده اپوزیسیون از تک تیراندازها برای تیراندازی به مقامات دولتی و شهروندان خبر می داد. روزنامه های اپوزیسیون درخواست کردند که برای "خنثی کردن" تظاهرکنندگان هوادار دولت، اشیا برنده مورد استفاده قرار گیرد، که نتیجه آن زخم های جدی و مرگ بود.

استیو النر هم گزارش داد که خشونت از جانب اپوزسیون بود. او به حمله به خواربار فروشی ها، بانک ها، اتوبوس ها، و ساختمان های دولتی اشاره کرد. مفسران دیگر رخ داد های ویژه ای از خشونت از سوی اپوزیسیون، از جمله قتل افراد را توصیف کردند. مادرو دستور دستگیری یک ژنرال بازنشسته را داد، که چگونگی استفاده از سیم های برنده برای کندن سر موتورسواران - که اتفاق افتاد - و چگونگی حمله با کوکتل مولوتف به ماشین های زره پوش را توئیت کرده بود.

اسناد نشان می دهد که اعمال خشونت برنامه اپوزیسیون بوده است. آن ها "برای ایجاد وضعیت بحرانی در خیابان ها" تلاش می کرده اند تا "دخالت امریکا و نیز نیروهای ناتو با حمایت دولت کلمبیا را تسهیل نمایند. خشونت تا حد ممکن بایستی به مرگ ها یا زخمی شدن ها منجر شود"

داستان های خشونت دولت، ریشه در واقعیت ندارند. پاسخ دولت به خشونت ها درخواست مادورو برای کنفرانس صلح بود. خواسته او تشکیل "کنفرانس ملی صلح با تمام بخش های سیاسی کشور... جهت خنثی کردن گروه های خشن با همکاری جمعی" بود.

۴- حقیقت: مجلس ملی قوانین را نقض می کند و به دادگاه بی اعتنا است.
مجلس ملی تنها نهاد دموکراتیک در ونزوئلا نیست. در واقع، مجلس ملی از زمانی که اپوزیسیون اکثریت آن را به دست آورد قوانین را نقض کرده و خشونت اپوزیسیون را با تصویب یک لایجه ی عفو شرم آوری مورد حمایت قرار داده است.

در ۶ دسامبر ۲۰۱۵، اپوزسیون اکثریت پارلمانی مجلس را کسب کرد. اتهاماتی مبنی بر خرید رای در ایالت آمازون وجود داشت که از طرف شورای ملی انتخابات، بخشی از بدنه دولت مورد تحقیق قرار گرفت. دیوان عالی چهار نماینده را از رفتن به مجلس منع کرد، دو نفر از اپوزیسیون، یک نفر از متحدان اپوزیسیون و یک نفر از حزب حاکم. مجلس ملی به سه نامزد اجازه ورود به پارلمان را داد. از جولای ۲۰۱۶ مجلس ملی از طرف دیوان عالی فاقد اعتبار بوده و تصمیم های آن ملغی می شوند.

قبل از حکم دادگاه، مجلس ملی قانون تعجب انگیز عفو جرم هایی را تصویب کرد، که شامل جنایت های اپوزسیون از سال ۱۹۹۹ (سال شروع کار چاوز) می شود. این قانون شامل بخشودگی جرائمی به دقت انتخاب شده می گردد که تبهکاران مرتکب شده اند. جرائمی چون حمل و استفاده از سلاح و مواد منفجره و خرابکاری های اقتصادی که (افراد آن ها) در راهپیمایی های عمومی مرتکب شده اند فراهم کرده است. آن ها در اصل دقیقا آن چه را چاوز/ مادورو ادعا کرده اند – جنایت برای سرنگونی دولت به مدت ۱۷ سال – پذیرفتند. دیوان عالی ونزوئلا قانون عفو را مطابق قانون اساسی ندانست. دولت ترامپ به نادرستی مجلس ونزوئلا را تنها نهاد دموکراتیک باقیمانده می خواند.

ژانویه جاری، یک شرکت زیرنظر شرکت دولتی نفت ونزوئلا با این ادعا که رئیس جمهور نمی تواند بدون تایید قبلی مجلس ملی در معاملات تجاری نفت بخش دولتی - خصوصی انجام دهد خواستار دخالت مجلس شد. در ۱۶ ژانویه، دیوان عالی حکم داد که مجلس همچنان از نظر دادگاه فاقد اعتبار است و نمی تواند فعالیت کند. این زمانی بود که مجلس خوان گوایدو را بعنوان رئیس انتخاب کرد، کسی که بعدا به عنوان بخشی از کودتای تحت هدایت امریکا، خود را رئیس جمهور ونزوئلا خواند. انتخاب گوایدو برای ریاست مجلس قانون گذاری از نظر دادگاه غیرقانونی بود و رد شد. مجلس هنوز وجود دارد و در وضعیت سرپیجی از دادگستری مانده است. مجلس می تواند وضعیت را با برکناری نمایندگانی که متهم به تقلب انتخاباتی هستند، تصحیح کند. مجلس از انجام آن خود داری می کند، چون هدف آن ها برکنار کردن مادورو از قدرت است و به اکثریت مطلق برای انجام این کار نیاز دارند.

جدول زمانی از کودتای امریکا در ونزوئلا

آسوشیتدپرس توضیح می دهد: "ائتلاف ضد مادرو از گفتگوهای محرمانه شکل گرفت. کودتا تنها با حمایت قدرتمند دولت ترامپ امکان پذیر بود، که به هم صدایی محافظه کارترین دولت های امریکای لاتین، که بلافاصله گوایدو را به رسمیت شناختند منجر شد." دونالد ترامپ از اوت ۲۰۱۷، می گفته که دخالت نظامی علیه ونزوئلا احتمالی شدنی است. آسوشیتدپرس این تاریخ را بعنوان "لحظه اغاز" طراحی کودتا توصیف کرده و به فشار ترامپ بر همدستان خود و کشورهای امریکای لاتین برای حمله به ونزوئلا اشاره می کند. در ماه سپتامبر نیویورک تایمز گزارش داد که دولت ترامپ از میانه سال ۲۰۱۷ با طراحان کودتا ملاقات می کرده است.

وال استریت ژورنال گزارش می کند ترامپ برای ونزوئلا به عنوان یکی از سه اولویت برجسته سیاست خارجی، همراه با ایران و کره شمالی نقشه ای طولانی دارد. ترامپ در دومین روز حضور در دفتر کار خود خواستار جلسه توجیهی در باره ونزوئلا شد، از پتانسیل عظیم ونزوئلا برای تبدیل شدن به کشوری ثروتمند به خاطر ذخایر نفتی آن صحبت کرد. اسوشیتدپرس گزارش می کند که ترامپ "شخصا جرقه" این (کودتا) را زد چون او تغییر رژیم در ونزوئلا را در هر ملاقات با رهبران امریکای لاتین مطرح می کرد.

پس از انتخاب دو باره مادورو، شکل گیری برنامه های دولت، که از سوی اعضا کلیدی در شورای امنیت ملی و طرفداران ضد مادورو در کنگره، مانند سناتور مارکو روبیو مداخله گرای افراطی به پیش برده می شود، آغاز شد.

در اول نوامبر، جان بولتون در یک سخنرانی در باره امریکای لاتین، کوبا، نیکارگوا و ونزوئلا را "استبداد سه گانه" خواند. در دوم ژانویه، بولتون با همتایان برزیلی و کلمبیایی خود برای همکاری در "بازگرداندن ونزوئلا به میراث دموکراتیک آن" دیدار کرد.

در ۱۰ ژانویه، مادورو برای دور دوم انتخاب خود سوگند یاد کرد، مایک پمپئو با گوایدو رهبر اپوزیسیون گفتگو و وعده حمایت داد. کانادا نیز نقش کلیدی ایفا کرد، آسوشیتدپرس گزارش می کند که کریستیا فریلند وزیر امور خارجه کانادا شب قبل از مراسم تحلیف مادورو در گفتگو با گوایدو حمایت کانادا را اعلام کرده بود .این ۱٣ روز قبل از آن بود که گوایدو خود را رئیس جمهور ونزوئلا اعلام کند.

در ۱۲ ژانویه، وزارت خارجه با گفتن آن که "موقع آن است انتقال به دولتی جدید آغاز شود" از حرکت گوایدو با استناد به قدرت رئیس مجلس پشتیبانی کرد. در ۱۵ ژانویه، مجلس ملی مادورو را غیرمشروع اعلام کرد. دولت ترامپ برای جلب متحدین همراه برای حمایت از گوایدو تلاش کرد. تا ۱٨ ژانویه، وزیر خارجه ونزوئلا کودتای امریکایی در شرف وقوع در ونزوئلا را اعلام کرد.

روز ۲٣ ژانویه، شب قبل از اعلام گوایدو، معاون رئیس جمهور امریکا، مایک پنس در پیام ویدیویی خود ونزوئلایی ها را با گفتن آن که "ما با شما هستیم، در کنار شما می مانیم، و در کنار شما خواهیم ماند" به سرنگونی دولتشان تشویق کرد. مایک پنس در گفتگوی تلفنی با گوایدو یک شب پیش از آن که او خود را رئیس جمهور بخواند به گوایدو وعده داده بود که امریکا از وی پشتیبانی خواهد کرد.

گوایدو اعلام کرد که دولت مادورو غیرقانونی است و او به ریاست جمهوری فکر می کند. در چهارچوب یک هماهنگی بسیار دقیق، تقریبا بلافاصله ترامپ گوایدو را به عنوان رهبر بر حق کشور به رسمیت شناخت. برای نشان دادن اطلاع پیش تر، کودتای به شدت هماهنگ و کارآمد به اجرا در آمده، متحدان امریکا، در راس آن ها کانادا، برزیل، آرژانتین، شیلی، کلمبیا و پرو به سرعت رئیس جمهور کودتا را به رسمیت شناختند.

دولت ترامپ ادعا می کند که گوایدو نماینده دولت قانونی است و صلاحیت در اختیار گرفتن تمام درآمدهای ونزوئلا را دارد. وزارت خارجه امریکا به خزانه داری اطلاع داد که گوایدو می تواند به دارایی های ونزوئلا در بانک های امریکا دسترسی داشته باشد.

مادرور بسیار زود حمایت روسیه، چین؛ ترکیه، مکزیک، کوبا، بولیوی و دیگران را دریافت کرد. دیوان عالی ونزوئلا در رابطه با غصب غیرقانونی قدرت اجرایی خواستار تحقیق از مجلس ملی و گوایدو شد. ارتش ونزوئلا حمایت خود را از مادورو اعلام کرد و روسیه به امریکا درباره دخالت نظامی هشدار داد.

در ۲۵ ژانویه، سازمان کشورهای امریکایی، که به صورت سنتی ابزار دست امریکا است، قطعنامه به رسمیت شناختن گوایدو را رد کرد. "مدیا بنجامین" از "کد پینک"سخنرانی پمپئو در سازمان کشورهای امریکایی را با بالا بردن تابلویی که می گفت: "کودتا انتقال دموکراتیک نیست" قطع کرد. "یورگ آررزا" وزیر خارجه ونزوئلا از بنجامین تشکر کرد و گفت "او با اعتراض خود، طرح کودتای مرگبار علیه ونزوئلا را افشا کرد. ما همیشه پیروز خواهیم بود. متشکرم!" هیجده کشور پیشنهاد را رد کردند.   

در همایش شورای امنیت سازمان ملل در ۲۶ ژانویه، سفیر روسیه در سازمان ملل، واسیلی نبنزیا، ایالت متحده را به تلاش برای "مهندسی کودتا" متهم کرد. او اعلام کرد می داند که دولت ترامپ "اماده استفاده از نیروهای نظامی" علیه ونزوئلا است. کشور های اروپایی هشت روز به ونزوئلا فرصت دادند تا انتخابات برگزار کند، پیشنهادی که ونزوئلا آن را رد کرد. مایک پمپئو وزیر امور خارجه امریکا ونزوئلا را "دولت مافیایی غیرقانونی" خواند. او روسیه و چین را به سعی "در سرپا نگه داشتن مادورو " متهم کرد.

هم چین و هم روسیه گفته اند که امریکا نباید در امور داخلی ونزوئلا دخالت کند. در دسامبر، روسیه دو بمب افکن استراتژیک "تی یو ۱۶۰" قادر به حمل سلاح هسته ای را همراه با یک هواپیمای سنگین باربری نظامی "اِی اِن ۱۲۴" و یک هواپیمای دور پیمای "آی آی ۱۶۰" به ونزوئلا اعزام کرد. روسیه تا دسامبر، یک تیپ در ونزوئلا داشت و حتی قبل از کودتا به خاطر تهدید دایم دخالت از سوی ایالات متحده، درحال گفتگو با ونزوئلا برای اعزام دومین تیپ نظامی به آن کشور بود.

چین طی دهه گذشته بیش از ۵۰ میلیارد دلار از طریق موافقت نامه های "نفت برای وام" به ونزوئلا وام داده و به شریک صنعت نفت ونزوئلا تبدیل شده است. تولید نفت ونزوئلا در دسامبر، هفت ماه پس از امضا قرارداد تجاری مالی با چین، به دو برابر یعنی ۱.٣۰۰.۰۰۰ بشکه در روز رسید. غلبه بر نفت ونزوئلا می تواند حمله ای علیه چین نیز باشد. چین و ونزوئلا در ۱۴ سپتامبر ۲٨ موافقت نامه همکاری راهبردی دو جانبه در ۱۴ حوزه نفتی، معدن، امنیت، فن آوری، مالی و بهداشت امضا کردند.

از اولین اقدام هایی که گوایدو اعلام کرد، درخواست وام از صندوق بین المللی پول بود. چیزی که می تواند ونزوئلا را گرفتار بدهی به بانکداران غربی کرده و تحت کنترل آن ها در آورد. همچنین وی خواهان خصوصی کردن صنعت نفت ونزوئلا شده که می تواند سرمایه ای را که ونزوئلا برای ارتقا وضعیت فقرا و زحمتکشان از آن استفاده می کند غارت نماید. این خواسته ها، ماهیت رئیس جمهور کودتا را نشان می دهد.

انتصاب الیوت آبرامز از جانب پمپئو به عنوان مسئول نظارت عملیات "احیا دموکراسی در ونزوئلا" نشانه ای شوم است. این انتصاب فضاحت بار نشان می دهد، افراطی ترین عناصر دولت امریکا در حال پیش بردن امور هستند. آبرامز در رسوایی دوران ایران کنترا، و سازمان دادن جوخه های مرگ مورد حمایت امریکا در گواتمالا و السالوادور در دهه ۱۹٨۰ شناخته شده است. او در حمایت دولت ریگان از کنتراهای قاتل در نیکاراگوا نقش کلیدی داشت و کسی است که کودتای مورد حمایت امریکا در سال ۲۰۰۲ در ونزوئلا را تصویب کرد.

ویجی پراشاد تحلیل گر می نویسد، کودتا منشور سازمان ملل و سازمان کشورهای امریکایی را نقض می کند و تلاش درخواست از ارتش برای قیام علیه دولت را شکست خورده می داند. دولت ترامپ اکنون تهدید به تحریم کامل نفت ونزوئلا می کند و اعلام کرده "گزینه نظامی" را نیز روی میز نگه دارد.

کارزار هماهنگ از سوی امریکا و کانادا برای نصب گوایدو بعنوان رئیس جمهور خودخوانده موقت ونزوئلا با شکست اولیه مواجه شده است. متاسفانه تلاش های غیرقانونی و غیردموکراتیک برای بی ثبات سازی کشور و سرنگونی رئیس جمهور منتخب دموکراتیک با پیآمدهای زیان باری ادامه خواهد یافت. مردم ونزوئلا بار دیگر برای دفاع از کشور خود علیه دخالت دشمن خارجی به پا خاسته اند. این مهم است که ما در این مبارزه از آن ها حمایت کنیم. گروه های بسیاری راهپیمایی های همبستگی بر پاکرده اند و بیانیه های حمایت منتشر کرده اند.

هر چند ساندرز تمام واقعیت ها در باره ونزوئلا را به درستی دریافت نکرد، اما به نتایج درستی رسید: "ایالات متحده تاریخی طولانی از دخالت های ناشایست در کشورهای امریکای لاتین دارد. ما نباید دوباره به همان راه ادامه دهیم."

مردم امریکا نقش مهمی برای حمایت از ونزوئلا و شکست دادن کودتا دارند.

منبع: مجله دانش و مردم - شماره ۱۷ اسفند ۹۷