• صندوق های همبستگی یکی از تشکل های توده ای کارگران است. باید تلاش کرد که ایجاد صندوق های کارگری به یک سنت پایدار در میان کارگران تبدیل گردد. منابع مالی این صندوق های کارگری باید مستقیماً در جهت کمک به رفع مشکلات مالی کارگران و در جهت خدمت به مبارزات کارگران و جنبش طبقه کارگر به مصرف برسد. بطور مثال به خانواده های کارگران زندانی، به صندوق اعتصاب کارخانه خود و دیگر کارخانجات کمک مالی کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٨ آذر ۱٣۹۷ -  ۲۹ نوامبر ۲۰۱٨

 
ایجاد پیوندهای رفاقت و دوستی بین کارگران از طریق ایجاد محافل و تشکلهای مختلف، حتی آن دسته از تشکل هائی که مستقیماً تشکل مبارزاتی نیستند، برای کارگران از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا کارگران در این تشکل های ابتدائی اولین درسها و فنون تشکل یابی و چگونگی متشکل شدن را میآموزند، روحیه تشکل پذیری- در آنها تقویت میگردد و برای متشکل شدن در تشکل های وسیع تر و پیچیده تر آماده میگردند. متشکل کردن کارگران در عرصه ها و سطوح گوناگون روحیه رفاقت را در بین کارگران تقویت میکند، همبستگی طبقاتی شان را در مقابل کارفرمایان و سرمایه داران تحکیم می نماید و زمینه مناسب تری را برای بردن آگاهی طبقاتی به میان کارگران فراهم می کند. صندوق های همبستگی یکی از این نوع تشکل های توده ای کارگران است. رهبران و پیشروان جنبش کارگری بویژه در شرایط کنونی لازم است ایجاد صندوق های تعاونی کارگری و متشکل کردن کارگران حول آنرا یکی از عرصه های فعالیت خود تلقی نمایند. باید تلاش کرد که ایجاد صندوق های کارگری به یک سنت پایدار در میان کارگران تبدیل گردد.

در جامعه سرمایه داری، اوضاع نا امن اقتصادی و مشکلات مالی و معیشتی همواره گریبانگیر کارگران است، که تخفیف این مشکلات تنها با مبارزه متشکل، و رهائی کامل از آن تنها با نابودی نظام سرمایه داری و برقراری سوسیالیسم امکانپذیر است. در ایران تشدید بحران اقتصادی و فقر و فلاکت اقتصادی و سرکوبگری های جمهوری اسلامی شرایط دشوارتری را به کارگران تحمیل کرده است. هنگامی که کارگران در اعتراض و مبارزه بر علیه همین وضعیت دست به اعتصاب می زنند، تنگنا و مشکلات مالی شان به عنوان یک اهرم فشار برای مجبور کردن آنها جهت پایان دادن به اعتصاب عمل میکند، خانواده کارگرانی که در این مبارزه دستگیر میگردند، به شدت در مضیقه مالی قرار میگیرند. همین مشکلات در مواقعی که کارگران با حوادث غیرمنتظره و ناگهانی روبرو میگردند در مقابل شان قد علم میکنند. در همین موارد کارگران باید به کمک یکدیگر شتافته و همدیگر را یاری دهند و فراتر از آن کمک رسانی مالی به یکدیگر را از طریق ایجاد صندوق های مالی کارگری سازماندهی کنند.

این صندوق های مالی می تواند به همت و با تلاش و پیگیری خود کارگران تشکیل شود، توسط خود آنها اداره شود، مسئولین این صندوق ها با دخالت مستقیم اعضاء صندوق انتخاب گردند، همه کارگران بتوانند در آن عضو شوند. این صندوق ها مستقل از مدیریت، کارفرما و نهادهای دولتی هستند و موجودی این صندوق ها از طریق جمع آوری حق عضویت اعضا تأمین میشود. این صندوق ها به طور عادی و مطابق نوبت به اعضای خود وام می دهند و در موقع پیش آمد حوادث غیر منتظره و ناگهانی نظیر بیماری و سوانح محیط کار یا دستگیری در جریان اعتصاب بلافاصله وام ضروری به آنها می دهد. اینکه وام ضروری به چه مواردی تعلق میگیرد و میزان این وامها چقدر است، وامها چگونه و در چه اقساطی بازپرداخت میشود و نحوه اداره صندوق چگونه است در اساسنامه صندوق تعریف می شوند و منعکس میگردد.

صندوق های کارگری علنی باید نیازهای مالی اعضا را در محدوده امکانات و مقررات خود تأمین کند و اصولاً علت پایه ای عضویت توده های کارگران در این صندوق ها همین است. توده های کارگر از طریق عضویت در این صندوق ها می میتوانند مشکلات خود را از طریق تعاونی و تشریک مساعی با هم طبقه ای های خود حل نمایند. کارگران می آموزند مشکلاتی که رفع آنها از عهده تک تک کارگران، هنگامی که به تنهائی با آن دست و پنجه نرم میکنند، بر نمی آیند، در دل یک اتحاد و همبستگی می توانند بر این مشکلات غلبه کنند. ایجاد این صندوق علنی می تواند منجر به تقویت روحیه تشکل پذیری در بین کارگران گردد و موازین دموکراتیک اداره یک تشکل را به کارگران بیاموزد و اینها در گرو فعالیت پیگیر کارگران پیشرو و مبارز در این صندوق ها است. فعالین پیشرو جنبش کارگری باید با فعالیت خود در میان اعضای این صندوق ها روحیه تشکل پذیری، همبستگی طبقاتی و مایه گذشتن از منافع فردی در مقابل منافع جمع را در بین اعضای آن تقویت نمایند. باید به امر آموزش کارگران یاری رسانند؛ بطوریکه کارگران با عضویت در این صندوق ها که نوعی از یک تشکل ساده است بیاموزند که چگونه باید در تعیین سیاست، سرنوشت و اداره یک تشکل شرکت و دخالت نمایند، با مقولاتی نظیر اساسنامه، موازین عضویت، حقوق اعضاء، تقسیم کار، جایگاه مجمع عمومی و غیره آشنا گردند، با حضور فعال در مجمع عمومی در تعیین سرنوشت تشکل دخیل شوند، از مسئولین حسابرسی کنند و خود مسئولیت بپذیرند.

منابع مالی این صندوق های کارگری میتواند و باید مستقیماً در جهت کمک به رفع مشکلات مالی کارگران و در جهت خدمت به مبارزات کارگران و جنبش طبقه کارگر علی العموم به مصرف برسد. بطور مثال به خانواده های کارگران زندانی، به صندوق اعتصاب کارخانه خود و دیگر کارخانجات کمک مالی کنند.

اما باید توجه نمود که رژیم اسلامی در مقابل ایجاد همین صندوق ها توسط کارگران به اشکال گوناگون سنگ اندازی میکند. آنجائیکه این صندوق ها به همت و با پیگیری خود کارگران و بر خلاف اراده و میل رژیم اسلامی تشکیل شده است، رژیم اسلامی تلاش میکند تا از طریق عوامل خود مانع فعالیت های صندوق شود. بنابر این از یک طرف فقدان آگاهی اعضای این صندوق ها در ارتقاء اهداف این صندوق ها در راه کمک به مبارزات طبقه کارگر و از طرف دیگر فشارهای رژیم اسلامی به صندوق ها مانعی در راه تحول صندوق های کارگری است. این موانع باید با فعالیت و تلاش پیشرون جنبش کارگری در جهت ارتقای آگاهی اعضای این صندوق ها، با تلاش برای بسیج هر چه بیشتر کارگران برای عضویت در این صندوق ها و تبدیل کردن ایجاد این صندوق ها به یک سنت پایدار در میان طبقه کارگر، رفع گردد. در شرایط کنونی و با در نظر گرفتن توازن قوای موجود میان رژیم اسلامی و جنبش کارگری و همچنین با توجه به کاردانی و تجارب فعالین و پیشروان کارگری در امر پیشبرد فعالیت علنی این امکان وجود دارد که صندوق های همبستگی کارگری را به صورت علنی تشکیل داد و آن را عملا به رژیم تحمیل کرد.

برگرفته از سایت حزب کمونیست ایران