گسترش اعتراضات در عراق و ایران، نقطه امیدی در رهایی از حکومت استبدادی و مذهبی در دو کشور


حسن رحمان پناه


• همسویی و هماهنگ نمودن اعتراضات و مبارزات کنونی مردم ایران و عراق، این ظرفیت را دارد که شر حاکمان این دو کشور را از سر مردم این کشورها بزداید. سازماندهی اعتراض و نبرد در داخل دو کشور ایران و عراق و هماهنگ نمودن آن علیه حاکمان مذهبی دو کشور، وظیفه فعالین و مبارزین سوسیالیست، چپ، جنبش کارگری و سرنگونی طلب در دو سوی مرز است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۰ تير ۱٣۹۷ -  ۲۱ ژوئيه ۲۰۱٨


اعتراضات و ناآرامی ها در شماری از شهرهای عراق علیه بیکاری، فساد، گرانی، نبود برق و آب و خدمات دولتی همچنان ادامه دارد.
بنابه گزارش منابع خبری، طی دو هفته گذشته شهرهای جنوب عراق و بغداد پایتخت این کشور شاهد موجی از اعتراض و تظاهرات مردمی بوده است. طبق اخبار منتشرشده طی روزهای اخیر حداقل ٨ تظاهرکننده کشته شده و بیش از ٢٠٠تن زخمی و دهها تن نیز دستگیر شدهاند. طی روزهای گذشته پلیس در استان‌های بصره، کربلا و نجف مقررات منع رفت ‌وآمد شبانه وضع نمود و شبکه اینترنت نیز در بسیاری از شهرها قطع شده است. طی ١١ روز گذشته شهرهای بصره، دیوانیه،‌ ذیقار، میسان، نجف، کربلا، واسط و بابل شاهد اعتراض‌ها به اوضاع اقتصادی، فساد و کمبود آب و برق بوده است. معترضان خشمگین فرمانداری میسان و منزل فرماندار را به آتش کشیدند. طی روزهای گذشته مقر احزاب وابسته به رژیم جمهوری اسلامی در استان میسان توسط معترضان مورد یورش قرار گرفت و با سردادن شعار، اعلام کردند، "ایران باید از عراق بیرون برود."
روز جمعه ٢٠ژوئیه ٢٠١٨ و بعد از ده روز اعتراض و نارضایتی، باردیگر هزاران نفر در بغداد، بصره، دیوانیه و برخی از شهرهای دیگر عراق، با خواست آب و برق، خدمات درمانی و اجتماعی، برکناری حکومت و مسئولین فاسد و دزد، به خیابانها آمدند و علیه حاکمان سرکوبگر و فاسد به تظاهرات پرداختند. بنا به گزارشات منتشر شده در دیوانیه حداقل یک نفر توسط مزدوران مسلح سپاه بدر وابسته به جمهوری اسلامی ایران به ضرب گلوله کشته شده و چند نفر نیز مجروح و تعدادی هم دستگیر شدهاند.
رژیم فاسد و مذهبی حاکم بر عراق بجای جواب به خواست و مطالبات حق طلبانه مردم ناراضی، ضمن سرکوب خشن و بیرحمانه معترضین، اقدام به قطع اینترنت و شبکههای اطلاع رسانی نموده تا مردم جهان از وقوع رویدادهای داخلی عراق بی اطلاع بمانند و به میل خود ناراضیان را سرکوب و کشتار نمایند.
اعتراضات گسترده علیه نظام فاسد و مذهبی در عراق اولین بار نیست که برگزار میشود. تاکنون چندین اعتراض و نارضایتی گسترده و تودهای دیگر در جنوب، در وسط و در شمال این کشور علیه احزاب قومی و مذهبی برپا شده است. اما به دلیل عدم وجود رهبری رادیکال و انقلابی، غیبت نیروی سوسیالیست و کارگران در هدایت این اعتراضات، در موارد زیادی جریاناتی از قبیل طرفداران "مقتدا صدر" از روحانیون شیعه، رهبری این اعتراضات را در دست گرفته و در راه اهداف و تقویت موقعیت حزبی و مذهبی خود در مقابل جریانات رقیب، مردم را بهکار گرفته است. اعتراضات ١١روز اخیر در شرایطی اوج گرفت که به گفته سازمان شفافیت بین المللی که یک مۆسسه وابسته به نهادهای مالی سرمایه جهانی است، دولت عراق یکی از فاسدترین دولتهای جهان از لحاظ فساد مالی است و در راس دولت های فاسد جهان قرار دارد. بیش از نیمی از جوانان این کشور بیکار هستند. این در حالی است که این کشور بر دریای نفت قرار گرفته و روزانه بیش از ٣ میلیون بشکه نفت صادر میکند. در گرمای بالاتر از ٥٠ درجه، مردم این کشور از نبود برق رنج می برند و روزانه افراد مسن و کودکان خردسال قربانی می شوند.
نکته مهم در اعتراضات اخیر عراق همزمانی آن با اعتراضات و اعتصابات کارگری و مردمی در ایران است. از سال ٢٠٠٣ میلادی و بعد از سرنگونی دولت بعث عراق توسط قدرتهای بزرگ امپریالیستی به رهبری آمریکا، ایران حضور و دخالت غیرقابل انکار و مداوم در عراق داشته و برخی از سران جمهوری اسلامی عراق را بعنوان استانی از ایران محسوب کردهاند. "سپاه قدس" که شاخه برون مرزی سپاه پاسداران و فرمانده آن "قاسم سلیمانی" بعنوان فردی تعیین کننده در حوادث عراق محسوب می شود، اکنون از هرزمان دیگری بیشترموقعیتش در این کشور بی ثبات و به خطر افتاده است. علارغم کوشش چند باره جمهوری اسلامی و بویژه مرد قدرتمند آن (قاسم سلیمانی) در عراق، برای تشکیل حکومت ائتلافی وابسته به ایران بعد از "انتخابات" ١٢مه ٢٠١٨ که مملو از تقلب و دزدی آراء بود، نامبرده تا کنون سرش به سنگ خورد و موفقیتی کسب ننموده است. بلکه جریان نزدیک به آمریکا و عربستان سعودی خیز جدی تر برای قبضه کردن قدرت حکومتی در این کشور فلاکت زده برداشته است. اقدام حیدر عبادی نخست وزیر کنونی عراق برای خرید برق از عربستان سعودی طی روزهای اخیر، که با تقابل و ضدیت شدید طرفداران حکومت اسلامی ایران در عراق، از جمله نوری المالکی نخست وزیر سابق و هادی العامری فرمانده "حشدالشعبی" وابسته به سپاه پاسداران روبرو شد، از این زاویه قابل بحث و بررسی است.
سران ارتجاعی، ضدانقلابی و مذهبی حاکم بر ایران و عراق که سالها است علیه مردم این دو کشور دستشان در یک کاسه و از یک آخور ارتزاق میکنند، امروز با خواست و مطالبات مشابه مردم این دو کشور روبرو هستند و آتش خشم فروخورده و سرکوب شده مردم این دو کشور روزبه روز علیه آنان شعلهورتر، گسترده تر و همسان تر می شود. شعار بیرون رفتن جمهوری اسلامی از عراق توسط تظاهرکنندگان عراقی و شعار اعتراضی مردم ایران در خیزش دیماه و در تظاهرات های استان خوزستان و دیگر نقاط ایران علیه نبود آب آشامیدنی، برق، بیکاری، گرانی، فساد و... از جمله "عراق، سوریه و لبنان رها کن، فکری به حال ما کن" با مطالبه مردم معترض عراق که خواهان بیرون رفتن جمهوری اسلامی از این کشور هستند، کاملآ همسو و یکسان است و ظرفیت تبدیل شدن به شعار و مطالبه تودهای در دو سوی مرز را دارند. وضعیت بحرانی نسبتآ مشابه در ایران و عراق، با حکومت های فاسد مذهبی و نیروی سرکوبگر دزد و غارتگر، موقعیت شکننده این دو حکومت، بویژه جمهوری اسلامی را نه تنها در عراق، بلکه در کل منطقه را نشان می دهد. جمهوری اسلامی در سوریه موقعیت بهتری از عراق ندارد. روزانه نیرو و مقرات سپاه پاسداران مورد تعرض و بمباران نیروهای اسرائیلی قرار می گیرد و تلفات آنان چه به لحاظ انسانی و چه به لحاظ تسلیحاتی و لجستیکی در سطح بسیار بالائی است، اما آخوندها و سران سپاه، ضمن پنهانکاری رایج، این تلفات را به حساب نبرد با داعش و تکفیریها قلمداد میکنند.
خمینی بعنوان رهبر و بنیانگذار نظام فاشیست اسلامی حاکم بر ایران، "صدور انقلاب اسلامی" به خارج از مرزهای ایران، با "عبور از کربلا و فتح قدس" را یکی از شعارهای استراتژیک حفظ و بقاء جمهوری اسلامی، طراحی و به پیش برد. این سیاست و استراتژی با ناامن نمودن کل منطقه خاورمیانه و بخش هایی از دیگر نقاط جهان، رواج و گسترش تروریسم، بنیادگرایی اسلامی، جنگ، کشتار، بی حقوقی مطلق زنان، اقلیت ها و زایش طالبان، القاعده، داعش، الشباب و دهها گروه بنیادگرای مذهبی در جریان رقیب سنی را سبب گردید و خاورمیانه را در همسویی با سیاست قدرتهای رقیب امپریالیستی به دوزخ برای ساکنان آن تبدیل نمود. اکنون که به همت اعتراض و مبارزه حق طلبانه مردم به ستوه آمده از حاکمان مذهبی در ایران و عراق، ورق دارد به نفع تودههای ستمدیده بر می گردد و مردم عراق به دلیل وابستگی مذهبی و وجود احزاب متعدد شیعه جیرهخوار و وابسته به رژیم حاکم بر ایران از اعمال توسعه طلبانه و ضدانسانی جمهوری اسلامی در عراق چشم پوشی می کردند و امروز به دفاتر احزاب وابسته به جمهوری اسلامی یورش می برند و شعار "بیرون راندن جمهوری اسلامی از عراق را سر می دهند"، نشانه امیدبخشی از وحدت مبارزاتی مردم هم سرنوشت در دو کشور و در دو سوی مرز است.
سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی با اتکا به نیروی اگاه و سازمانیافته کارگران و زحمتکشان و ایجاد حکومتی مردمی و انقلابی، میتواند کل منطقه را دچار تحولات رادیکال و انسانی به نفع مبارزات مردم بنماید ، همچنانکه با شکست قیام مردم ایران در به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در سال ١٩٧٩ عکس آن اتفاق افتاد. اگر حکومت جمهوری اسلامی یکی از ارکان اصلی ناامنی، جنگ، تروریسم و خونریزی در کل خاورمیانه و بویژه برای همسایگانش بود، سرنگونی انقلابی این رژیم، میتواند اولین گام در ایجاد تحولات مردمی، جدایی دین از دولت، کسب خواست و مطالبات دمکراتیک، ثبات، آرامش و فروپاشی نظام های دیکتاتوری و مذهبی در کل منطقه باشد.
همسویی و هماهنگ نمودن اعتراضات و مبارزات کنونی مردم ایران و عراق، این ظرفیت را دارد که شر حاکمان این دو کشور را از سر مردم این کشورها بزداید. سازماندهی اعتراض و نبرد در داخل دو کشور ایران و عراق و هماهنگ نمودن آن علیه حاکمان مذهبی دو کشور، وظیفه فعالین و مبارزین سوسیالیست، چپ، جنبش کارگری و سرنگونی طلب در دو سوی مرز است.