کارگران جامعه را اداره میکنند (در تدارک اول مه) - رحمان حسین زاده


اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۵ فروردين ۱٣۹۷ -  ۱۴ آوريل ۲۰۱٨


در شرایط متفاوت و بالنسبه مساعدتر از سالهای گذشته در تدارک گرامیداشت اول مه در ایران هستیم. جمهوری اسلامی وسیعا زیر ضرب تحرک اعتراضی و مبارزات کارگران، زنان، جوانان و توده مردم حق طلب و جان به لب رسیده قرار گرفته است. ده روزه دی ماه در بیش از صد شهر ایران، ارکان نظم حاکم سرمایه و جمهوری اسلامی را به لرزه درآورد.پس لرزه های انقلابی آن تا کنون هم گریبان هیئت حاکمه جمهوری اسلامی را گرفته است. از آن مقطع به بعد شاهد تناسب قوای مساعدتری برای ابراز وجود کارگران و دیگر بخشهای معترض جامعه هستیم. از جمله گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری به روند هرروزه فضای مبارزاتی تبدیل شده است. در عرصه اقتصاد، جمهوری اسلامی کارش از بحران و بن بست اقتصادی لاعلاج گذشته است و به وضوح در مسیر ورشکستگی اقتصادی افتاده است. سقوط ریال و بی ارزشی پول ایران در مقابل دلار، برخلاف پروپاگاند رسانه های حکومتی نه صرفا جنگ ارزی، نشانه جدی از مسیر شروع شده فروپاشی اقتصادی جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی فاقد راه حلی برای کنترل جامعه و کاهش اعتراضات برحق اجتماعی و فاقد راه حل اقتصادی و سیاسی با دوام برای اداره کردن جامعه است. اقدامات و سیاستهای امروز به فردا کردن، در شرایط به میدان آمدن توده کارگر و مردم متنفر از وضع موجود و به تنگ آمده از دست فقر و بیکاری و گرانی و تبعیض و نابرابری و فساد و سرکوب و بیحقوقی وسیع شهروندان جامعه دردی از جمهوری اسلامی دوا نمیکند. جمهوری اسلامی به هر لحاظ به آخر خط رسیده است. کارگران و جنبش کارگری ایران و کمونیستها در این شرایط در فکر ابراز وجود مبارزاتی و اجتماعی در روز جهانی کارگر هستیم. این فرصت را طبقه کارگر و جنبش کارگری و رهبران و پیشروان آن به روشنی باید دریابیم و به عنوان تنها جنبش اجتماعی نجات دهنده و مبشر آزادی و رهایی جامعه ایران در اول مه امسال ابراز وجود کنیم. با این نقطه عزیمت باید اول مه امسال را تدارک دید. در این راستا اقدامات زیر را باید بسرعت در دستور کار گذاشت.

۱- ادعامانه کارگری امسال اول مه: قطعنامه کارگری هر ساله کارگران در ایران در واقع ادعانامه جنبش طبقه ما علیه وضع موجود در سطح جهانی و به طور مشخص در ایران است. بر این اساس لازمست اولا ناهنجاریها و مصائب دوران متاخر نظم وارونه کاپیتالیستی را به مصاف بطلبد. فراخوان به صف بندی محکم در مقابل تعرض اقتصادی و سیاسی مستمر بورژوازی به طبقه کارگر و اکثریت عظیم شهروندان جامعه را پافشاری کند. جنگ و جنگ طلبی قدرتهای بزرگ سرمایه جهانی، تشدید تقابل تروریسم دولتی و غیر دولتی به قیمت تباهی تحمیل شده به بشریت، از جمله در خاورمیانه و نمونه مجسم آن در سوریه را محکوم کند. همبستگی بین المللی کارگری و انترناسیونالیستی را تاکید کند. طبقه کارگر ایران را به حضور فعال در همبستگی بین المللی کارگری فراخواند. ثانیا در سطح ایران، ادعانامه کارگری امسال جنبش ما، نه تنها اهداف و خواسته های مستقیم کارگری، بلکه حق طلبی نهفته در اعتراضات وسیع و توده ای جامعه که به طور برجسته در ده روزه دی ماه ۹۶ طرح شد را نمایندگی کند. علیه فقر و تبعیض و نابرابری و فساد، علیه آپارتاید جنسی، علیه سلب آزادیهای سیاسی و سرکوب و زندان و اعدام با شفافیت تاکید کند. آزادی زندانیان سیاسی و همه فعالین کارگری را سرلوحه کار قرار دهد. جنبش کارگری به عنوان صاحب جامعه باید اعلام کند حاکمیت بورژوازی و جمهوری اسلامی صلاحیت و توانایی اداره جامعه را ندارند، کارگران خود سکان جامعه را به دست میگیرند و آزادی و برابری و رفاه و سعادت را در جامعه تضمین میکنند. ثالثا به طور عاجلتر ایجاد سنگربندی محکم و سازمانیافته و خودآگاه کارگری علیه "حداقل دستمزد" زیر خط فقرتعیین شده توسط جمهوری اسلامی، افزایش دستمزدها، پافشاری بر پرداخت فوری و یک جای دستمزدهای معوقه همه مراکز و رشته های کارگری در سراسر ایران و حق اعتصاب و تشکل فراخوان میدهد.   

۲- اجتماعات بزرگ را برپا کنیم: در ایران تناسب قوا به ضرر جمهوری اسلامی چرخیده است. معنی عملی اش اینست بیش از پیش برپایی اجتماعات بزرگ اول مه ممکن است. اول مه ، تنها روز به رسمیت شناخته شده ما کارگران در سراسر جهان است. به دوراز دخالت دولت و نهادهای ضد کارگری، جشن و مراسم کارگری را محقیم برگزار کنیم. نقطه عزیمت ما برپایی اجتماعات بزرگ و علنی کارگران و خانواده های کارگری و همه انسانهایی است که در این روز در کنار کارگران در سطح شهر صف می بندند. در نتیجه نباید تن داد فشار و محدویت دم و دستگاه حاکم ما را به بیرون شهر و دشت و کوهپایه براند. درست مثل بخش اعظم کشورهای امروز دنیامحقیم و در میادین مرکزی شهر و در هر مکانی که کارگران خود تعیین میکنند، جشن و مراسم روز کارگر را برگزار کنیم. روز اول مه روز همبستگی کارگری به دور از هر نوع تفرقه، از جمله تفرقه شغلی و صنفی است. کارگران همه رشته ها و محل های کار و خانواده های کارگری آنها و همه انسانهای متحد کارگران در این روز و در محلی در سطح شهر میتوانند اجتماع کنند و مراسم روز کارگر را برگزار کنند.

۳- واضح است، مراسمهای دولتی و شوراهای اسلامی و خانه کارگر از طرف کارگران تحریم میشود. ترفند و ریاکاری جنبش ها و احزاب بورژوایی اپوزیسیون در برخورد به اول مه امسال باید از هم اکنون افشاء شود.

۴- در روز کارگر بخشهای معترض و رادیکال جامعه، همه فعالین سیاسی، زنان و جوانان و تشکلهای آنها را فرا میخوانیم تا در روز اول ماه مه همراه با کارگران این روز را بهر شکلی که مناسب میدانند برگزار کنند.

۵ - در سطح بین المللی نیروهای چپ و کمونیست و کمیته ها و نهادهای متعددی که دفاع از حقوق کارگران ایران را وظیفه خود میدانند، فعالیتهای جدی خود را در گرامیداشت اول مه، در همبستگی با طبقه کارگرجهانی و کشورهایی که در آن حضور دارند، اعلام کنند. مهمتر کسب حمایت از جنبش کارگری را در این مناسبت لازمست سازمان دهند.

فرصت کوتاه باقیمانده را نباید از دست داد. به امید گرامیداشت هرچه بهترو موثراول مه، روزجهانی کارگر.

زنده باد اول مه!