به نام کمپین آزادی یواشکی ، اعتراضات دختران خیابان انقلاب را به نام خود ثبت نکنید- شهربانو قادرنیا
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۱٣ بهمن ۱٣۹۶ -
۲ فوريه ۲۰۱٨
تاریخ ایران همواره شاهد مبارزات زنان آزادیخواهی بوده است که جان خود را برای به دست آوردن آزادی داده اند.
اولین زن دلاور ایران خانم طاهره قرهالعین بود که روبنه را از صورت بر گرفت و تابوی حجاب را شکست و در این راه نیز جان خود را از دست داد.
۱۷ اسفندماه سال ۱٣۵۷ یعنی کمتر از یک ماه از به قدرت رسیدن نظام استبداد در ایران، بیش از ۵هزار زن در تظاهرات علیه حجاب شرکت کردند و انتخاب در پوشش را حق خود دانستند.
چهار دهه از اجباری شدن حجاب میگذرد و زنان همواره به حجاب اجباری اعتراض کرده و میکنند. شیر زنان ایران به اشکال مختلف مخالفتشان را نشان دادهاند. بسیاری از دختران و زنان علیرغم حضورگستردهی گشتهای پلیسی با نامهای مختلف( گشت ارشاد و گشت امنیت اخلاقی) تن به نوع پوششی که خواستهی حکومت است ندادند.
در دیماه سال جاری، مردم به تنگ آمده چه از لحاظ معیشتی و چه از لحاظ سیاسی و نبود آزادی، به خیابانها آمدند. فریادهای خفته در گلویشان را سر دادند و خواستار پایان حاکمیت کنونی شدند. خیزشی اجتماعی، بیهیچ وابستگی به خارج. هر چند در این دوره، سلطنت طلبان فرصت طلب و مجاهدین قدرت طلب تمام تلاش خود را نمودند تا این خیزش را به خود وصل نمایند، اما مردم ایران در اتحادی بی بدیل، از مداخله و به نام خود زدن این اعتراضها با عدم تکرار شعارهای اعلام شده از سوی آنها پاسخ دندان شکنی دادند. حال نوبت به خانم مسیح علینژاد رسیده است که دربرنامههای تلویزیونی خود در شبکههای افقنو و بیبیسی اعلام مینمایند که چهارسال است که مسئلهی حجاب به واسطهی فراخوان کمپین ایشان جهانی شدهاست؟؟؟ سئوال مهم این است : آیا زمانی که زنان و دختران به خاطر اجبار در نوع پوشش خود کتک میخوردند و دستگیر میشدند تحت پوشش خبری جهانی قرارنگرفته بودند؟ آیا در تظاهرات سال ۱٣٨۴ به مناسبت روزجهانی زن در پارک دانشجو که بالغ بر ۱۰۰۰ نفر از زنان شرکت نمودهبودند و پلاکاردهایی با مضمون:" انتخاب در پوشش حق مسلم ماست، نه به تبعیض جنسیتی" جهانی نگردیده بود؟ در پاسخ به ایشان به عنوان یک زن که در ایران زندگی میکنم، اعلام مینمایم، این کمپین شما توهین مستقیم به تمام زنان دنیا بوده است. آیا آزادی را باید یواشکی خواهان باشیم؟ آیا رساندن فریاد برابری خواهانهی زنان تنها به یک روز باید منتهی گردد؟ خانم مسیح علینژاد شما با وجود آن که تا سال ۱٣٨٨ در ایران بودهاید ظاهرن از خاطربردهاید که چگونه دختران جوان را کشان کشان بر روی زمین به سمت ماشینهای گشت میبردند. تمام رسانههای غرب و شرق آن را در نشریات و سرتییر خبری شبکههای تلویزیونی خود نشان میدادند. آیا شما ندیده بودید؟ اما شخص شما حتی زمانی که به عنوان پناهنده سیاسی به خارج از ایران رفتید در برنامهها و مصاحبههای تلویزیونیتان هنوز حجاب داشتید و موهایتان را با کلاه میپوشاندید. اما اینجا ما موهایمان را بیرون میگذاشتیم و تاوان بس سنگینی هم دادیم وهم میدهیم.
حال در این برههی خاص تاریخی ایران که خیزش اجتماعی مستقل شکل گرفته است، خارج نشنیان در تلاش به نام زدن آن به نام خود میباشند. .
حرکت خود جوش زنان و مردان به تنگ آمده را به دلیل داشتن تریبون رسانههای سرمایه داری که بیشک با هدفمندیخاص میباشد و شما در آنها فعال هستید به نام خود ثبت نفرمایید. این اعتراضها تنها درروزهای چهارشنبه نمیباشد، بلکه تمام روزهای هفته را در بردارد. خواستهی زنان ایران بسیار جلوتر از کمپینهای یواشکی شما میباشد. آگاهی دختران و زنان ایران فراتر از آن رفته است که بخواهند درخفا عکسی بگیرند و به قول شما برایتان ارسال نمایند.
ما زنان ایران در طول چهاردهه فریاد حق طلبی خود را بی نیاز از کمپینهای یواشکی، مستقل و با عزمی راسخ با تکیه بر نیرویهای مستقل و جزم اندیشمان به گوش جهانیان رساندهایم و اجازهی مصادره شدن این استقلال حرکتی را به هیچکس نخواهیم داد. چرا که شانههای ما نردبان بالا رفتن اصلاحطلبان، سلطنتطلبان، مجاهدین و نظام سرمایهداری نمیباشد. صدای زنان ایرانی برای به رسمیت شناخته شدن تمام حقوق انسانی خود تنها یک بعد ندارد و یک وجهای نمیباشد. صدای ما رساتر از هر کمپینی است که از خارج بخواهد هدایت گردد.
|