اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۵ دی ۱٣۹۶ -  ۵ ژانويه ۲۰۱٨

مردم ایران بار دیگر فریاد دادخواهی خویش را بر علیه بیعدالتی و خفقان و سرکوب حکومت جمهوری اسلامی سر داده اند.این مردم با آگاهی از قدرت اهریمنی رژیم پای به صحنه گذاشته اند و فراموش نکرده اند که این حکومت از همان آغاز ، تنها با زبان شلاق و تفنگ با آنان سخن گفته است. ویژگی این حرکت در آن است که دیگرسخنی از دعواهای جناحهای درون حکومت وجود ندارد . برای نخستین بار در طول تاریخ حکومت جمهوری اسلامی جنبش همگانی بوجود آمده که بازی اصلاح طلبانه درون حکومت، شعار مردم نیست وآنها بصورت یکپارچه و بطور روشن فریاد میزنند که دیگر این رژیم منفور را نمیخواهند. سالهاست این حکومت با چهره های گوناگون ،از چهره خشن سرکوبگر گرفته تا چهره های بزک کرده اصلاح طلب کوشیده است مردم را بفریبد و آنهاشاهد آن بوده اند که وعده های امثال خاتمی و روحانی ، با همه آرایشی که در کلام و لبخند شان وجود داشته، همان نتیجه ای را ببار آورده که حکومت امثال احمدی نژادها. انگار در میان چند میلیون ایرانی ساکن ایران هیچ اصلاح طلبی وجود نداشته است ،جز اصلاح طلبان درون حکومت که هرگز برنامه مشخص و عملی برای حل مشکلات مردم نداشته و تنها دغدغه اشان ربودن ثروت این سرزمین بوده است. این حکومت در طی این سالها نشان داده است که چگونه با خواستهای مردم بیگانه است و همواره تنها با زبان خشونت و اسلحه با مردم سخن گفته است .آنها از همان آغاز، حکومت خویش را با کشتارهای وسیع آغاز نمودند. سرکوب خلقها در سال ۱٣۵٨و در ادامه کشتار وحشیانه و ددمنشانه سالهای ۱٣۶۰ و ۱٣۶۷ که هرگز از خاطره این سرزمین پاک نخواهد شد. این رژیم جنایات خویش را با اشکال گوناگون از جمله ترور شخصیتهای داخل و خارج از کشور برای ایجاد فضای رعب و وحشت ،ادامه داد. بسیاری از این جنایتها در زمان اصلاح طلبان رخ داد اما آنان با عبای تقدسی که بر پیکرجنایتکارخویش پوشانده بودند تلاش نمودندکه تا بامروز مردم را بفریبند و خود را بگونه ای متفاوت از دیگر حکومتگران نشان دهندو بدینگونه حکومت جنایت با همه ابعاد رعب آورش در طول این سالها ادامه یافت. رفسنجانی جایش را به خاتمی میدادو احمدی نژاد با روحانی جا عوض میکرد. دعواهای دزدان حکومتی بنام اصلاح طلبی مدتی مردم رامشغول میکرد و وقتی صبر مردم لبریز میشد بار دیگر از خود حکومت یک اصلاح طلب قد علم مینمود.ولی همه آنها در یک چیز مشترک بودند. در انباشتن ثروت این سرزمین بنفع خویش و خانواده هایشان و در اقدامات جنایتکارانه ای که هرگز مسیولیت انرا نمی پذیرفتند .قتلهای زنجیره ای هنوزدر سکوتی رمزالوده باقی مانده است و هرگز از اینهمه جنایت نه از جانب خاتمی و نه روحانی و نه سایر باصطلاح اصلاح طلبان سخنی بمیان آمده است و هیچکس حاضر نشذه است مسیولیت اینهمه جنایت را بگردن بگیرد.سال ٨٨ با مردمی که بخاطر دعواهای داخل رژیم بصحنه آورده شده بودند، با سبعانه ترین شیوه ها برخورد شد.از قتلها و شکنجه های قرون وسطایی تا محرومیت از حقوق اجتماعی. اما مردم هنوز به تغییراتی از جانب خود حکومت ، اعتقاد داشتند.انتخاب روحانی برای دومین بار انهم از جانب بخشی از مردم در آخرین لحظه ها ،کم کم به باورهای مردم ضربه زد.مردم بتدریج دریافتند که این جابجایی ها نه تنها وضعیت آنها را بهتر نمیکند بلکه فشارهای ناشی از گرانی و بیکاری و همچنین محدودیتهای اجتماعی روز بروز انها را در شرایط بدتری قرار میدهد. امروز حضور اعتراض آمیز مردم بصورت گسترده یک اتفاق ناگهانی نیست. چندین سال است اعتصاب، اعتراض به حقوق معوقه مردم بصورت دایمی وجود داشته است .مردم بتدریج دریافته بودند که گوش شنوایی برای شنیدن مشکلات آنان وجود ندارد و از همه مهمتر بعد از آخرین انتخابات، وقتی مسیولان برای پیروز شدن ، پته هم را بقول معروف روی آب میریختند، آنها بیشتر متوجه شدند چه راهزنانی بر آنان حکومت نموده اند.پس از انتخاب مجدد روحانی ، او نه تنها به وعده هایش عمل نکرد بلکه گرانی بیشتر شد، نرخ بنزین بالاتر رفت ، حتی عوارض خروج از کشور ٣ برابر شدآنهم در شرایطی که بخش بزرگ و قابل توجهی پناهنده و مهاجر وجود داشت. مردم کم کم بخصوص در چند ساله اخیر متوجه شده بودند که این حکومت بهیچ عنوان نه تنها نمیتواند از عهده مسیولیت های خویش برآید بلکه خود عامل همه این بدبختیهاست. جنبش امروز مردم ایران ناگهانی نیست بلکه نتیجه منطقی وجود حکومتی است که در بسیاری از زمینه ها نا لایق و ناتوان است و تنها در فکر منافع خود وبخش اندکی از هواداران خویش است و اتفاقا بدلیل همین ناتوانی جواب ساده ترین خواستهای مردم را با سرکوب و خشونت میدهد. اینها که گفته شد همه تکرار است چون تداوم این حکومت بر تکرار جنایت استوار بوده است و این وظیفه ماست که از این همه جنایت بارها و بارها سخن بگوییم . باید تمام این ٣۹ سال را لحظه به لحظه اش را بقلم کشید و تکرار کرد تا مردم فراموش نکنند که این جنایتکاران تنها در زندانها و خیابانها جنایت نکرده اندبلکه این قاتلان رسمی دولتی با چهره ناجیان پای به میدان گذاشتند تا بتدریج فقر و نکبت را در ایران عمومی کنند.در کجای تاریخ ما پدری فرزندش را بفروش میگذارد ویا به فحشا میکشاند تا بقیه افراد خانواده بتوانند زنده بمانند. کجای جهان میتوان رسما اعضای بدن را بفروش رساند تا بتوان با پول آن گره از مشکلی باز نمود.در کجا مردم بیمار پشت در بیمارستانها جان میدهند تنها بدلیل آنکه قادر به پرداخت هزینه معالجه خویش نیستند. اینهمه کارتن خواب و کودکان خیابانی و اینهمه معتاد ، کارنامه درخشان این رژیم است آن هم در جایی که میلیاردها دلار از ثروت این سرزمین در جیب تعداد اندکی انباشته میشود. این رژیم به طبیعت نیز رحم ننموده است. در سایه شوم این رژیم ما یکی از آلوده ترین و یبماری زا ترین هوا را در تهران داریم، بی آبی تهدیدی جدی برای سرزمین ماست و ...حالا که این مردم پس از ٣۹ سال برای مطالبه حقوق خویش به خیابان آمده اند مجمع روحانیون به ریاست خاتمی مردم را به روشهای اصلاح طلبانه دعوت میکند. آقای خاتمی اگر مردم با شیوه های اصلاح طلبانه شما بخواهند عمل کنند باید دست به قتلهای زنجیره ای بزنند و یا بشیوه آقای روحانی که در همان شش ماه دوره اول حکومتشان بیش از ۴۰۰ نفر را اعدام نمود ، عمل نمایند. از عدم خشونت حرف میزنید.اینها فرزندان این انقلابند که خشونت را در تمامی این سالها از حکومت شما آموخته اند ولی با همه اینها خشونت بخرج نداده و در تمامی طول این سالها بخصوص در اعتراض سال ٨٨ متمدنانه از خواستهایشان سخن گفته اند. این شمایید که همواره دست به حشونت و سرکوب زده اید. ٣۹ سال است زندگی معمولی و طبیعی که آرزوی هر جوانی است از آنها گرفته شده است. بیکاری گسترده ، گرانی ،عقب افتادن حقوق ماهیانه گاه حتی تا شش ماه، نداشتن آینده ای روشن باضافه خفقان و سرکوب و خشونت ، صبر مردم را لبریز کرده است . حالا شما که خشونت را در جامعه نهادینه کرده اید آنان را به آرامش دعوت میکنید؟.این شما هستید که پس از اینهمه جنایت و بی لیاقتی جواب تقاضاهای منطقی و قانونی مردم را با گلوله میدهید و آنها را با بیشرمی تمام، عوامل بیگانه می خوانید.امادیگر دیر است، برای نخستین بار یک جنبش همگانی در ایران بوجود آمده که از خودش و مطالباتش فریاد میزند. خامنه ای جلاد هنوز از خواب بیدار نشده و پس از سکوت چند روزه ،با زبان تهدید با مردم سخن گفته و آنها را سازمان یافته توسط دشمنان قسم خورده دیرینه میداند.براستی چه دشمنی بیرحم تر از حکومت جمهوری اسلامی که سالهاست رذیلانه ترین رفتارها را با مردمش داشته است. آیااز شما دشمن تر در رابطه با این مردم و این سرزمین میتوان یافت. کاری که این رژیم با مردم ایران کرده است ،هیچ دشمنی نمیتواند بدین زبردستی و زیرکی انجام دهد.باید از بیداد این رژیم سخن گفت و فریاد زد. مردم نباید فراموش کنند که چه سالهای سختی داشته اند. سالهایی که در خصوصی ترین امور زندگی آنها از طرف حکومت دخالت شده و با وقیحانه ترین شیوه ها بدون هیچ رحم و انصافی نان از سفره آنان ربوده شده است.این راهزنان بیشرم حالا مردم را تهدید میکنند. آقای خامنه ای از قصر پوشالی تان بیرون بیایید. جرم خود را سنگین تر نکنید. شما هستید که سالهاست ثروت این سرزمین را از مردمش دریغ کرده اید و انرا صرف گروههای تروریستی نموده اید. این حکومت شماست که بذر نفرت و خشونت در جهان پراکنده است. و این مردم سالهاست صبورانه و بناچار تحمل این حکومت رانموده اند. شما دشمن ترین حکومت برای این مردم هستید که هرگز برای آنان حقی قایل نبوده اید.عمر این حکومت بسر آمده است. مردم دیگر نمیخواهند وارد بازی راهزنانی شود که همه دعواهایشان برای چپاول ثروت این مردم بوده است.
متاسفانه آنچه این حکومت را تا بامروز بر سر قدرت نگاه داشته ،فقدان وحدت عمل اپوزیسیون است. در داخل ایران بدلیل خفقان این امکان تا بامروز وجود نداشته است و افسوس که ما نیز در خارج از کشور به دلایل گوناگون و از جمله فعالیتهای توطیه گرانه این رژیم نتوانسته ایم کنار یکدیگر قرار گیریم.پیروزی ما بر دیکتاتوری با هر چهره و نامی زمانی امکان پذیر است که بتوانیم یکدیگر را با همه اختلاف نظرها و تفاوتها تحمل کنیم. از کشورهایی که در آن سالهاست زندگی میکنیم بیاموزیم و با شیوه های دموکراتیک بحث و گفتگو ، کنار یکدیگر جمع شویم. آیا هنوز وقت آن نرسیده است؟ اگر به پیروزی جنبش عدالت خواهانه مردممان باور داریم برای آنکه این تلاشها ثمره دهد با ایجاد جبهه ای آزادی بخش از همه فعالان سیاسی با شعارهای دموکراتیک در زمینه رفراندوم، تغییر قانون اساسی،وپیشنهاد قانون اساسی جدید برپایه های سکولاریسم، به یاری مردممان بشتابیم. الگویی باشیم برای ایران فردا. فردایی که بسیاری از این مردم با باورها و اعتقادات گوناگون میخواهند در کنار یکدیگر زندگی نمایند. تنها با پذیرش یکدیگر میتوانیم با شیوه های مدرن و دموکراتیک از طریق احزاب گوناگون و داشتن پارلمانی از نمایندگان همه خلقها، آینده ایرانی آزاد، و صلح امیز را تضمین نماییم. مردم ما شایستگی آن را دارند که از چنین حکومتی برخوردار شوند. صدای تک تک ما هر چقدر رسا باشد بقدرت صدای همه اپوزیسیون نمیتواند باشد. رهبران و فعالان سیاسی، احزاب گوناگون در شرایط کنونی این مسیولیت سنگین را بعهده دارندکه با جمع شدن کنار یکدیگر ، نه تنها یک الگوی ارزنده برای آینده کشور نشان دهند بلکه آنان را دلگرم نموده و راه آنان را برای درخواست مطالباتشان ، هموار تر نمایند.دیر یا زود شرایط ایران تغییر خواهد نمود. آنچه میخواهیم در آینده انجام دهیم هم امروز بدان بپردازیم. اپوزیسیون خارج از کشور نمونه کوچکی از تنوع آراء و عقاید در داخل جامعه ایران است .هیچ حزب و گروهی را نمیتوان حذف نمود.تنها با تحمل واحترام به عقاید سیاسی گوناگون و با برنامه ریزی درست در جهت حل مشکلات جامعه میتوان در جهت ایجاد یک جامعه صلح آمیز حرکت نمود. اگر چه هم امروزهم دیر است اما فردا بسیار دیر تر و شرایط پر تنش تری وجود خواهد داشت. با جمع شدن کنار یکدیگر ،با حفظ اعتقاداتمان و با احترام متقابل بیکدیگربه یاری سرزمینمان بشتابیم.