عنوان : باید مواظب بود انشاء الله تعالی آنگونه نشود
هموطن گرامی، آقای کمانگر، در نوشتارش نکاتی را متذکر گردیده که می توان این نکات را یاد آوری تجربیات تلخ تاریخی سرزمین مان دید.
قطعاً هر ایرانی این دغدغه و دلمشغولی را دارد وباید داشته باشد که روند مبارزاتی خود را چگونه طراحی وپی ریزی کند و تداوم ببخشد تا اینکه:
حاصل کارش و پی آیندکارش بشود؛
ایرانی که مال همه ایرانیان شود و آنهم ایرانی که:
همه ساکنین آن بدون احساس برتری طلبی زبانی، قومی، نژادی ومذهبی یک زیست شهروندی ایرانی را داشته باشند؛
آنهم بایک هویت ایرانی انسانمدار با داشتن حقوق برابر و رشد شایسته سالارانه.
بایدگفت:
تجربیات تاریخی بشریت راهکارهای مناسبی را ارائه داده است ؛
و در زمینه تحقق راهکارهای مناسب، پدران و مادرما نیز تلاش های فدارکارانه ای را در این سرزمین داشته اند؛ که دنباله تلاش های فداکارانه آنان تا رسیدن به مرحله اولیه اهداف مبارزاتی و تداوم تحققات خواسته های مبارزاتی بعهده فرزندان آنان خواهد بود؛ که می توان گفت:
کارپایه آن مبارزات پدران و مادرانمان، تحقق آزادی و دمکراسی دراین سرزمین و این میهن(ایران) بوده.
قطعاً هر مبارزی که این اهداف( آزادی و دمکراسی) را در برنامه مبارزاتیش داشته باشد، در مقابل سایر هموطنانش
روش اقناعی با پشتوانه خردگرایانه را پیشه ی کار خود خواهد کرد.
اما:
اگر کسی در روش های مبارزاتی در پی روشی است که آن روش یک نوع برتری طلبی را در خود دارد( برتری طلبی قومی نژادی وزبانی و دینی و تشکیلاتی و...) و حاضر به پذیرش دیگران نیست، به خودش مربوط است؛
و قطعا کاری را به پیش نخواهد برد؛ اینکه خواهشاً و التماس کنان بخواهیم بیا با ما، این روش خواهشاً و التماسکنانه یک هویت مبارزاتی کاذبی برایش خواهد آفرید و کم کم فکر می کند بله او چیزی شده و چیزی هست وخبری هست و...
باید به این اشاره داشت:
جناب کیا گرامی
در نظردهی اش بدرستی
پذیرش دمکراسی را یکی از راهکارها دانسته.
نظر دهنده پرتلاش دیگرمان
جناب یا سرکار ایران ایلخانی خواه
چنان «چگونه می شود» آورده است که نمی دانیم با این چگونه می شودهای ایشان
چگونه برخورد شود؛
فقط می توان گفت:
چگونه می شود که انشاء الله تعالی آنگونه نشود
٨۱۰۷۹ - تاریخ انتشار : ۱٨ شهريور ۱٣۹۶       

عنوان : آقای شیرزاد کمانگر، نیست در شهر مُرده شُوری که نظام را ببرد...
همکاری و مبارزه مشترک و دیالوگ خوبهِ،منتهی با کی و چگونه؟
چگونه می شود با منیِ که دارد تکذیب می کند،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با نیم منیِ که دارد تحریف می کند،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با منِ والدی که دارد تهدید می کند،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با منِ کودکی که دارد تائید می کند،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با منِ بالغی که دارد کتمان می کند،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با کاسبان حصر و جنگ و تحریم و آزادی،دیالوگ کرد؟!
چگونه می شود با سازمانهایی که متحد و منسجم نیستند،همکاری کرد؟!
چگونه می شود با گروهایی که بخاطر مسائل سیاسی و عقیدتی تن به فعالیتهای مشترک نمی دهند،همکاری کرد؟!
چگونه می شود با احزابی که قادر نیستند تفاوت ها را بپذیرند و سر اختلاف نظرها با هم گفتگو کنند،همکاری کرد؟!
چگونه می شود با گروه های بلانسبت مردمی و آزادیخواه که در عمل هیچ وجه اشتراک و منافع مشترکی با هم ندارند،همکاری کرد؟!
چگونه می شود با حامیان دیکتاتور همکاری کرد؟!
چگونه می شود با رادیوش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با تلویزیونش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با مطبوعات و سایتهایش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با روضه خوان عمامه دارش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با روضه خوان کراواتیش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با ماله و ماله کشش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با چماقدار و تیغ کش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با قلم کش و خبرکشش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با فیلسوف دباغش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با پاانداز و جااندازش همکاری کرد؟!
چگونه می شود با قاتل و غارتگر و متجاوزش همکاری کرد؟!
در شرایطی که جماعت ایرانی از درون و برون،دچار اختلال حافظه فردی و جمعی شده است و بواسیر تاریخی رمقی برای رهبران ملی و مذهبی و سیاسی و فرهنگیش باقی نگذاشته است،طلب همکاری و مبارزه مشترک،طلبی است که وصول نمی شود،اگرم بشود،تاریخیست که دوباره توسط جانیان داخلی و خارجی تکرار می شود.
٨۱۰۵۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ شهريور ۱٣۹۶       

عنوان : اول دمکراسی بین چپ ودوم ماهمه یکسانیم!
کوششی ارزشمند ،فصل جدید را آغاز کنیم.
٨۱۰۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹۶