از : داریوش لعل ریاحی
عنوان : نقدی بی طرفانه و ارزشمند .
شاید کمتر نوشته ای را در این زمانه پُر از منییت ها بتوان دید و خواند که چنین موجز ، به بررسی مشکل اساسی و نهادینه شده در بطن ما ایرانیان ، از عدم توانایی هایمان در تشکیل تشکل های مردمی و حزبی ، چنین موشکافانه و دقیق به بررسی پرداخته باشد . به آقای آصفی باید تبریک گفت .
یکی دیگر از ارزش های این نقد در این است که برای هر نظری ، رفرانس آن عقیده و راه را هم ، با ذکر نام گوینده گفته اند و خود متکلم الوحده نبوده اند .
گرچه کلییت این بحث بسیار طویل و برای جلب خواننده بیشتر در این فضای مجازی ، مناسب نیست . اما این معضل را ایشان با روانی نوشتار و قلمبه ثلمبه نگفتن ، جبران نموده اند وخواننده را به دنبال می کشانند .
با این که در پایان ، رهنمودی در مورد این که چه باید کرد ؟ نداده اند ، اما در جابه جای نقد آن را نیز شکافته اند .
شاید ما مردمی دیگر با تفکری دیگر در این بستر پُر از تضاد باشیم . اما هرچه که هستیم ، به آرمان های آزادی و دموکراسی نزدیکیم و به آن دست خواهیم یازید .
۷۲۲۰۰ - تاریخ انتشار : ٣۰ دی ۱٣۹۴
|