عنوان : پنجه ی چیره ی شعر شاه بزّاز
مرضیه شاه بزّاز برای من »حیطه« ای ست در شعر ایران معاصر
که مانند »غار قوری قلعه« پر از شگفتی و ناشناختگی و مملو از اسرار دورانهای زمین شناسی ست..
هر بار که شعری از مرضیه شاه بزّاز به من برخورد می کند، آگاه ترم کرده ست.
هر بار واژه هایی را، تعابیری را از بطن ناخودآگاه زبانی ام به سطح آگاهی و شعورم می آورد که مثل خاطره ای دوردست از کودکی سالهای سال بود، بود و نبود..
تعبیر پنچه ی »چیره« را بسیار دوست داشتم.
و واژه ی »بلم« را وقتی که در این ترکیب خواندم سر از پا نشناختم از شوقِ جنوبی ام:
»بلم بر دریای دیگری می راند «

مرضیه شاه بزّاز گنجی ست از واژه که باید اندک اندک اکتشاف کرد و
نم نمک مزّه مزّه کرد.
٣۷۷٣٨ - تاریخ انتشار : ۲۵ ارديبهشت ۱٣۹۰