اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۷ شهريور ۱٣۹۷ -  ۲۹ اوت ۲۰۱٨

اختلافات درونی در بین مقامات جمهوری اسلامی از پیشینگی درازی برخوردار است و منشا عمده ی این اختلافات نه اینکه ناشی از دلسوزی محض یک جناح به خاطر دفاع از منافع ملی باشد، بلکه ماهیت انحصارگرایی و برتری جویی در کسب و حفظ قدرت همه جانبه سران نظام موجب این اختلافات گردیده است؛ هرچند که این پدیده مختص به نظام دین سالار ایران نیست و بیشتر حکومت های اقتدارگرا با شدت و ضعف متفاوتی با این خصیصه و رذیله روبرو هستند.

هر اندازه محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور ایران در طول ٨ سال (۹۲ - ٨۴ ) مواضع به شدت ضد غرب در پیش گرفت و بر مواضع غیرمنعطف خود در بحث هسته ای تاکید داشت، با روی کار آمدن حسن روحانی و با توجه به تجارب گذشته اش سعی داشت تا به غرب نزدیکتر شود و با اتخاذ سیاست اعتدال دیپلماتیک، مشکلات عمومی بین ایران و دول غربی را تخفیف و به طور خاص مشکل هسته ای ایران و عدم اعتماد این کشور ها به ایران را مرتفع سازد.

از سویی سیاست های اقتصادی منبسط احمدی نژاد (جدای از محاسن آن) در داخل که منجر به بی انظباتی مالی گردید، روحانی را بر آن داشت تا در داخل رویکرد اقتصادی منقبضی را در پیش گیرد و این دو مورد آدرس غلطی بود که روحانی به اشتباه از دولتهای نهم و دهم دریافت کرده بود و اسم این را اعتدال نامید؛ اگر نگاهی کلی به این دو رویکرد داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که سیاستهای خارجی و داخلی احمدی نژاد و روحانی ۱٨۰ درجه با هم اختلاف دارند و اگر بنا بود که روحانی رفتاری میانه داشته باشد باید حد اکثر ۹۰ درجه با احمدی نژاد اختلاف رفتاری پیدا می کرد که اینگونه نشد و همین امر منجر به ناکارآمدی دولت به اصطلاح تدبیر و امید گردید.

حسن روحانی در بعد خارجی همه ی توجه خود را معطوف به مذاکرات هسته ای موسوم به برجام نمود و برآن بود تا خود را ناجی کشور معرفی کند که با خروج آمریکا از برجام تمام رشته ها پنبه شد و در داخل نیز با در پیش گرفتن سیاستهای منقبض اقتصادی، موجبات نارضایتی عمومی را فراهم نمود که این موارد بهانه ای شد تا رقبای داخلی به فکر حذف او از قدرت شوند! همانگونه که شاهد بوده ایم مخالفان او تاکنون از هیچ نوع اتهام و تهدید و دشمنی فروگذار نکرده اند، از صدا و سیما گرفته تا سپاه و حوزه، و از رسانه و تبلیغات گرفته تا مداحان و امامان جمعه و جماعت، همه و همه عامل مشکلات را دولت روحانی معرفی نموده و به شیوه های مختلف می کوشند تا زمینه حذف و بر کناری او را فراهم نمایند؛ استیضاح وزیر کار و رفاه اجتماعی و وزیر اقتصاد و طرح استیضاح وزیر صنعت به معنی بستن دست دولت روحانی و خلع سلاح قدرت و لجستیک دولت است و تا اکنون که کار به طرح سوال مجلس از رییس جمهور رسید. هر چند که امروز (سه شنبه ۶ شهریور) روحانی کوشید تا نمایندگان را در خصوص سوالات پنجگانه متقاعد سازد، لیکن مجلس در چهار مورد وی را مقصر شناخت و شمار نمایندگان مخالف نظر روحانی به مرز ۲۰۰ نفر نزدیک شد و این پیامی نگران کننده برای ریاست جمهور است که امروز از مجلس شنیده شد! به این ترتیب به نظر می رسد سرمایه گذاری دولت روحانی در خصوص مجلس دهم بر باد رفته است، زیرا تصویری از انسجام نمایندگان لیست امید و سایر احزاب و فراکسیونهای اصلاح طلب دیده نشد و دولت امید، ناامیدانه و دست خالی از بهارستان راهی پاستور گردید! علیرغم دعوت های مکرر روحانی به وحدت سران و مقامات در طول جلسه، سخنانی از وی شنیده شد که بعید به نظر می رسد مخالفان دولت روحانی دست از دشمنی با وی بر دارند! ایشان چهار مورد قابل تامل را یادآور شدند: نخست بیان داشت، رهبری توصیه هایی را در خصوص این جلسه به وی داشته اند و این به معنای آن است که او نمی خواهد همه چیز را بگوید!

دوم اینکه روحانی در خصوص قاچاق کالا در مرزها به شکل سربسته ای گفت، مرزهای آبی جنوب (راه عمده ورود کالای قاچاق) در دست سپاه است و مرزهای زمینی غرب هم همین شرایط را دارد! و این سخن روحانی را می شود اینگونه تحلیل کرد که سپاه عامل قاچاق است؛ یا خودش مستقیم کالا قاچاق می کند ویا اینکه تساهل به خرج می دهد وبا توجه به اختلافات بین دولت و سپاه پاسداران، این سخن غیرقابل هضمی برای سپاه خواهد بود!

سوم اینکه در خصوص مشکلات جاری کشور، به صراحت اعلام داشت که عامل اصلی این مشکلات، تجمعات اعتراضی ۵ دیماه است (اشاره به اعتراضات ضددولتی اوایل دی ماه در مشهد) که این مطلب نیز نشان از عمق اختلافات لاینحل بین دوجناح رقیب دارد! و چهارمین نکته ای که روحانی به آن اشاره کرد، در خصوص منتقدین برجام بود که گفت: "اگر برجام هیچ بود،خب آمریکا که رفت بیرون، ما هم بریم بیرون، چرا بیرون نمی رویم".
و این نکته ای بسیار مهم و گویا است در جواب منتقدین برجام و به این معنا است که برخلاف نظر و ادعای مخالفین، حتما برجام برای ایران مفید بوده است و اگر فایده ای ندارد پس چرا خود را مقید به رعایت و حفظ برجام می دانید! (تلنگری به مقامات ارشد نظام قلمداد می شود) مع الوصف هرچند جلسه سوال از رئیس جمهور در ظاهر آرام و با شوخی های تلخی همراه بود ولی اینگونه برداشت می شود که در پس این نسیم، طوفانی از اختلاف در راه است! نگارنده بر این باور است که عدم همراهی ۲۰۰ نماینده مجلس با روحانی، زنگ خطری محسوب می شود که هر لحظه ممکن است ساعت استیضاح را به صدا درآورد و نظر به شناخت از عمق اختلافات، شاید بار دیگر تاریخ تکرار شود و حسن روحانی به سرنوشت ابوالحسن بنی صدر دچار گردد!

* نجف (کاوه) مهدی پور صاحب امتیاز و مدیر مسئول هفته نامه باخترزمین و کارشناس ارشد علوم سیاسی