اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۴ آذر ۱٣۹۶ -  ۵ دسامبر ۲۰۱۷

زلزله مهیبی که در مناطق مرزی غرب ایران اتفاق افتاد ، با کمال تاسف و اندوه خسارات مالی وجانی زیادی را ببار آورد. منطقه ای که از نظر محرومیت اقتصادی تاریخی را پشت سر دارد، و ساکنان آنجا همیشه درفقر و فلاکت بسر می برده اند. در ابتدای فاجعه مردم آسیب دیده در زلزله با بی اعتنائی کامل دولت روبرو شدند. حوادث دلخراش ناشی از این تراژدی حس همیاری و انسان دوستی را در بیشتر اقشار جامعه ایران ،بخصوص مردم تحت ستم و آزاده کردستان ، بار دیگر بر انگیخت. درجه همبستگی در یاری رساندن به مردم آسیب دیده منطقه به حرکت خود جوشی تبدیل شد که از پتانسیل بالایی برخوردار بود. توده های زحمتکش از هر آنچه در توان داشتند دریغ ننموده و از زوایای مختلف به یاری مردم مصیبت دیده شتافتند. این همبستگی و همدلی همگانی و سراسری چنان سران رژیم را به وحشت انداخته بود که کمک به زلزله زدگان جای خود را به بسیج نیروهای مزدور در منطقه داد. با نظامی نمودن منطقه مردم به خشم آمده ،که در حدود چهار دهه است که از سرکوب و استبداد و فقر و فلاکت سرمایه داری و جمهوری اسلامی رنج میبرند، با فرصت بدست آمده در مقابل سران بازدید کننده جمهوری اسلامی به اعتراض و افشاگری پرداختند. صرف نظر از تمام کمکهای انساندوستانه، همدلی و فداکاریهایی در این راستا صورت گرفت که می توان گفت در نوع خودش بینظیر بوده است، اما آنچه قابل توجه و تعمق بود پتانسیل بالای شکستن فضای استبدادزده در این منطقه بود. ضمن ابراز انزجار و نفرت مردم ازحکومت دزد و جنایتکار جمهوری اسلامی عملا به جنبش انقلابی کردستا ن جان تازه ای بخشید، اتحاد و همدلی سراسری آن را وارد فازنوینی نمود. با توجه به تمام نکات قوت و برجسته ای که این جنبش خود بخودی بهمراه داشت، اما آنچه که غایب بود و می توان به عنوان یک ضعف و کم کاری به حساب آورد عدم حضور فعالین پیشرو در امر سازمانیابی و سمت و سو دادن به این حرکت بود.
دادن اطلاعیه از طرف چند تشکل کارگری در ایران و اعلام همیاری و همدردی با مردم زلزله زده حائز اهمیت اما کافی نبود، فراتر از این حضور نمایندگان این تشکلها در این حرکت اجتماعی بسیار ضروری بود. شاید بتوان گفت یکی از بهترین فرصتها در این رخداد و حادثه دلخراش براحتی از دست رفت. بهترین موقعیت بود که فعالان کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی تمام نیرو و انرژی خود را صرف سازماندهی و متشکل نمودن توده های به خشم آمده می نمودند. حتی می توان گفت زمینه شکل گیری تشکلات توده ای بسیار قوی بود. اگر مبنا را بر این قرار دهیم که عمراین تشکلات کوتاه و مقطعی می بود، اما نتایج حاصله از عملکرد آنها می توانست منجر به تقسیم عادلانه کالا و خدماتی بشود که منافع مشترک عموم آسیب دیده گان را با نظارت خودشان در بر داشته باشد. و همچنین می توانست با ایجاد سنتهای قوی تشکل یابی توده ای اراده و تصمیم گیریهای مستقیم مردم را بهمراه داشته باشد. کمک و یاری برای شکل گیری چنین تشکلاتی علاوه براعمال حاکمیت مستقیم مردم برخود از هرگونه عملکرد تفرقه افکنانه حاکمیت و جریانات سودجو و فرصت طلب جلوگیری خواهد کرد و یا آن رابه حداقل خواهد رساند. این تشکلات با پشتوانه مردمی محلی وسراسری که دارند می توانند و باید به حاکمیت فشارآورند تا برای بازسازی و پرداخت خسارات به آسیب دیده گان واردعمل شده واقدام کنند. سیاست همیشه گی حاکمیت کنارکشیدن از کمک به آسیب دیده گان بوده است. این بار با اتحاد وهمبستگی که به وجود آمده است اگرنهادهای خود مدیریتی را به همراه داشته باشد می توان آن را نقش برآب کرد. ما به خوبی میدانیم هیچ قدرتی توانایی شکست مردم متحد را ندارد. در کنارهم باشیم ، متحد شویم وصدای اعتراضمان وخواسته ها و مطالباتمان را رساترکنیم. کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و بیکاران وتمامی مردم ستمدیده ورنج کشیده برای خاتمه دادن به این زندگی نکبت بار،برای نابودی استبداد و برای رسیدن به یک زندگی انسانی و برابرمتحد شویم. بادخالت آگاهانه وایجاد و تقویت سازماندهی توده ای درچنین ابعادی اجتماعی است که مبارزه سیاسی و اجتماعی طبقه کارگر علیه سرمایه داری در ایران و رژیم حاکم دارای استحکام لازم خواهد بود.

جمعی از فعالین کارگری ـ خارج از ایران
آذر 96ـ نوامبر 2017
آدرس تماس :
Jame-faale-kargar@web.de