عنوان : رهبری چگونه ببار می نشیند؟
چند پرسش از هم میهن گرامی, آقای هلمت احمدیان:
۱ - اگر که حاکیت تبهکار اسلامی اکنون در برابر اکثریت عظیم مزد بگیران و زحمتکشان قرار گرفته است, چرا نه همراهی که پراکنش (هر کس برای خود) را تبلیغ باید کرد؟ مگر نه اینکه راز پیروزی در بیشینه کردن نیروها در برابر دشمن است؟
۲ - در پی ریزی و پیشبرد مبارزه برای بهروزی آیا ما نخست با "امر سرنگونی رژیم روبرو هستیم ... (که وجود) ... راهکارهای گوناگون (برای آن) ... در میان نیروی (های) راست و ... چپ" دلیل نفی اتحاد بیشینه نیروها باشد یا سازمان دادن مبارزه با رژیم برای بدست آوردن حقوق ربوده شده ی اکثریت عظیم که طبعا به سرنگونی رژیم می انجامد؟
۳ - در "استراتژی روشن سوسیالیستی" مشخصا در ایران کنونی آیا "خود را صاحب همه جنبش های اعتراضی و مطالباتی موجود در جامعه دانستن" از اراده یا آرزوی ما بر می خیزد یا از جایگاه مبارزات همه-سویه و جا افتاده ی ما که این "دانستن" را به ما هدیه میکند؟ اگر هم سخن از درازمدت در میان است, کجای این استراتژی به مبارزه با خرافات ژرف و گسترده در میان اقشار گوناگون از یکسو و پرورش فکری آنان برای پیشبرد مبارزه از سوی دیگر می پردازد؟
۹۰۷۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ مرداد ۱٣۹٨       

عنوان : مسافر کیف بدست
غالبا از اقشار متوسط جامعه می شنویم که: "اگر همه اپوزیسیون رژیم با هم متحد نشود، نمی توان رژیم را ساقط کرد". این روحیه "وحدت طلبی" را نه فقط از مردم عادی، بلکه گاها از بعضی از افراد و نیروهای چپ هم می شنویم که: "نباید اپوزیسیون اپوزیسیون بود". یا می شنویم: "چپ ها و کمونیست ها در حال حاضر می توانند در برابر جمهوری اسلامی با بعضی از طیف های لیبرال همکاری های معینی با هم داشته باشند، اما مسلما با تعمیق مبارزه طبقاتی صفوف آنها از هم جدا خواهد". (۱)
همانطور که خوانندگان مشاهده می کنند در همین پاراگراف اول، آقای احمدیان چندین جمله-ی در گیومه آورده است، که به معنای نقل قول است. اما معلوم نیست چرا ایشان از دادن آدرس مشخص در هراسند.
علیرغم اینکه در انتها ایشان خواننده را به زیرنویس ((۱) همه این ادعا صاحبان اسم رسم دار خود را دارد و می شد، به کدها هم اشاره کرد، ولی از آنجا که هدف این مطلب نه پلمیک با افراد، بلکه دادن تصویری کلی از نگرش های فکری و اجتماعی این نیروها و یا افراد بود، بطور مشخص نامی ذکر نشده است. خواننده خود می تواند کدهای این نگرش ها را در موضع گیری های سیاسی افراد و نیروها بیابد. )
ارجاع داده اند. متأسفانه همانگونه که مشاهده میشود بنا به دلیل واهی "نه پلمیک" در زیرنویس هم هیچ رفرنسی برای راستی آزمائی نقل قولهای ارائه شده نیست. در ثانی؛ اگر قرار باشد این استدلال را بپذیریم پس باید پذیرفت که کلیه کسانی که در نوشته شان مرجع نقل قول را مشخص می نمایند، بدین دلیل است که می خواهد با آن مراجع وارد بحث پلمیک شوند. پُرواضح است این استدلال و آن استنتاج از اساس غلط است.
اما از آن بدتر ایشان در انتها خواننده را راهنمائی می نماید " خواننده خود می تواند کدهای این نگرش ها را در موضع گیری های سیاسی افراد و نیروها بیابد." این نوع خبر رسانی و تحلیل متناظر بر آن، همان مثال معروف: "مسافری کیف بدست" است که بعنوان منبع آگاه معرفی میشود. باور نمی کنید! بروید از آن "مسافر کیف بدست" بپرسید.
جناب احمدیان، اگر به دنبال هیاهو و هوچیگری نیستید و می خواهید تحلیلی وزین ارائه دهید لطف فرموده به خودتان زحمت بدهید و برای هر نقل قول یک آدرس مشخص ارائه بفرمائید. در غیر اینصورت تحلیل شما بی پایه و اساس می باشد.
۹۰۷۵۵ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣۹٨